Parafia katolicka powstała w Dubnie przed 1612 r. Pierwsza drewniana świątynia przetrwała półtora wieku. Kolejna, wybudowana staraniem ówczesnego proboszcza dubieńskiego, późniejszego bpa łuckiego Jana Chryzostoma Kaczkowskiego, spłonęła w 1811 r. Ogień, który wówczas zniszczył znaczną część miasta, wraz z kościołem strawił księgi i dokumenty parafii. Sprawowanie liturgii przeniesiono do kościoła Ojców Bernardynów, gdzie nabożeństwa odprawiano do czasu zakończenia budowy nowego kościoła farnego.
Prace budowlane rozpoczął w 1817 r. ksiądz proboszcz Alojzy Osiński, prałat katedry łuckiej. Nowy, murowany kościół farny pod wezwaniem św. Jana Nepomucena roku został konsekrowany przez ks. Mariana Krzyżanowskiego, również prałata łuckiego 1 listopada 1830 r. W sąsiedztwie świątyni wzniesiona została wolnostojąca dzwonnica parawanowa.
W 1938 r. parafia liczyła ok. 5 tysięcy wiernych, a Dubno było wówczas siedzibą dekanatu. W czasie II wojny światowej kościół dubieński działał w miarę normalnie. Po zakończeniu działań wojennych funkcjonował, choć nie bez trudności, jeszcze przez trzynaście lat. Został zamknięty przez Radę Rejonową w Dubnie na mocy rozporządzenia z dnia 21 października 1959 r.
Budynek zaadaptowano na potrzeby miejscowej szkoły sportowej. W zakrystii urządzono prysznice i toalety. Wyposażenie wnętrza wraz z organami zostało wywiezione w latach 60. XX wieku. Zniszczono siedem bogato zdobionych ołtarzy kościelnych i zwalono zwieńczenie fasady z krzyżem, a inskrypcję na frontonie „Gloria Tibi Domine” zastąpiono napisem „Dziecięca Szkoła Sportowa”, zaś figurę Chrystusa rzeźbą dyskobola.
Prace konserwatorskie
Parafia katolicka została ponownie zarejestrowana w 1991 r., a pierwszą mszę odprawiono w 1992 r. w świątyni, która przez szkołę sportową była udostępniana wiernym w niedziele i święta. Ostatecznie parafia odzyskała zrujnowany kościół w 1994 r. i rozpoczęto remont, który trwa do dzisiaj.
W prace remontowo-konserwatorskie kościoła w Dubnie zaangażowała się Fundacja Niepodległości. Z uwagi na duży zakres robót, zadanie zostało podzielone na etapy. W najgorszym stanie pozostawały elewacje kościoła: zawilgocone, z odspojonymi i spękanymi tynkami.
W 2015 r. przeprowadzony został remont elewacji frontowej. Z fasady zbito stare tynki, oczyszczono i zaimpregnowano odsłonięty mur. Na tak przygotowaną ścianę położona została metalowa siatka wzmacniająca. Następnie nałożono tynki wapienno-piaskowe – z zachowaniem detalu architektonicznego. Elewacja została pomalowana zgodnie z historyczną kolorystyką. Wykonano nowe obróbki blacharskie. Remont został uwieńczony zrekonstruowaniem napisu „Gloria Tibi Domine”.
Pod nadzorem Fundacji Niepodległości prace wykonała miejscowa firma budowlana Rostysława Szegery zgodnie z przyjętym harmonogramem. Działania dofinansowano ze środków pozyskanych przez Fundację z Programu Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Ochrona dziedzictwa kulturowego za granicą".
oprac. Paweł Mazur
abe/mjs
Prace konserwatorskie przeprowadzone na Ukrainie w 2015 - Fundacja Niepodległości
