Urodził się 15 listopada 1877 r. w Zamościu, w rodzinie urzędnika magistratu. Będąc w V klasie, porzucił szkołę i zaczął terminować w jednej z okolicznych aptek. Mając 22 lata, wyjechał do Warszawy, gdzie rozpoczął kursy farmaceutyczne. Po trzech latach przeniósł się na studia chemiczne na Politechnice w Karlsruhe, gdzie zaangażował się w działalność polskiej młodzieży akademickiej.
Już z dyplomem inżyniera chemii, w 1906 r., powrócił na ziemie polskie. Osiadł w Łodzi oraz znalazł zatrudnienie jako chemik w jednej z fabryk. Dzięki posagowi żony Amelii z domu Włodawskiej założył już swoje laboratorium chemiczno-farmaceutyczne.
Działalność społeczno-patriotyczna Skulskiego
W tym samym czasie zaczął się również angażować w działalność społeczno-patriotyczną. Od 1907 r. był działaczem Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. Polityką zajął się, kiedy wybuchła I wojna światowa. Był współtwórcą Zjednoczenia Narodowego – ugrupowania o endeckim charakterze. Stało się ono najważniejszą siłą polityczną w Łodzi.
W wyniku rozpisanych przez niemieckie władze okupacyjne wyborów Leopold Skulski został początkowo II burmistrzem, a w 1917 r. I burmistrzem Łodzi. W tym czasie współdziałał również z Polską Organizacją Wojskową.
Skulski jako polityk
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości zdobył mandat do Sejmu Ustawodawczego z ramienia Zjednoczenia Narodowego. Jak ocenił prof. Paweł Skibiński w rozmowie z PAP w 2019 r., Leopold Skulski jest postacią zapomnianą. „Był on kluczową postacią pierwszego sejmu, prawdopodobnie równie istotną jak Wincenty Witos. Jednak nie stworzył własnego obozu politycznego, masowej partii. Z prawicy przeszedł w trakcie kadencji sejmowej w stronę centrum. Stał na czele Narodowego Zjednoczenia Ludowego, które często jest mylone z różnymi innymi partiami politycznymi, m.in. z endeckim Związkiem Ludowo-Narodowym. Skulski ani jako premier, ani jako szef jednego z największych klubów w Sejmie Ustawodawczym nie jest pamiętany” – mówił.
W 1919 r. Skulski doprowadził do secesji z endecji grupy siedemdziesięciu posłów. Powstało wówczas Narodowe Zjednoczenie Ludowe – umiarkowana, konserwatywna partia centroprawicowa. W jej skład wszedł m.in. Władysław Grabski.
Skulski jako premier i minister
Po ustąpieniu Ignacego Paderewskiego z funkcji premiera 13 grudnia 1919 r. został powołany rząd Leopolda Skulskiego. Był to pierwszy w II RP gabinet posiadający szerokie zaplecze parlamentarne. Okres jego urzędowania zdominowały sprawy wschodnie oraz działania na rzecz unifikacji gospodarczej i prawnej młodego państwa.
24 lipca 1920 r. przyjął tekę ministra spraw wewnętrznych w rządzie Witosa. Dwa dni później, na mocy uchwały Rady Ministrów, wszedł również w skład Rady Obrony Państwa.
Jednak jego zaplecze parlamentarne, czyli Narodowe Zjednoczenie Ludowe, zaczęło się rozpadać. Skulski zrozumiał, że jego polityczna kariera się kończy, wobec tego zajął się biznesem. W 1923 r. współtworzył Polskie Radio, którego był prezesem aż do roku 1936.
Okoliczności śmierci Skulskiego
Po agresji Niemiec na Polskę we wrześniu 1939 r. ewakuował się z Warszawy. Przedostał się do Pińska, który wkrótce został zajęty przez Sowietów. Stał się obiektem zainteresowania NKWD.
Jego losy po aresztowaniu przez NKWD do dziś nie są znane. Prawdopodobnie Leopold Skulski zginął w sowieckim więzieniu lub został rozstrzelany.(PAP)
