Jan Dydak, brązowy medalista olimpijski w boksie, został pośmiertnie odznaczony przez prezydenta RP Andrzeja Dudę Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Wdowie Teresie Dydak przekazał go w piątek w Słupsku sekretarz stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów Piotr Müller.
Jan Dydak postanowieniem prezydenta RP Andrzeja Dudy został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu odrodzenia Polski za wybitne zasługi w działalności na rzecz rozwoju sportu.
Order przekazał wdowie po Janie Dydaku, sekretarz stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów Piotr Müller.
"Jesteśmy bardzo wzruszeni, bardzo dumni z tak wysokiej rangi odznaczenia, które przyznano pośmiertnie mężowi. Bardzo dziękuję" – powiedziała po odebraniu orderu Teresa Dydak.
Müller wyraził zadowolenie, że pan prezydent uznał zasługi śp. Jana Dydaka. "Zresztą uznał je cały świat sportowy, więc to jest najlepszy dowód, że ten order był należny" – podkreślił rzecznik rządu. Dodał, że wręczenie orderu opóźniało się, ale "widocznie tak miało być, bo dziś jest wielka gala boksu w Słupsku, więc to taki drugi hołd złożony Janowi Dydakowi za jego dokonania sportowe".
W uroczystości, która odbyła się w słupskiej delegaturze Pomorskiego Urzędu Wojewódzkiego w Gdańsku, uczestniczyła rodzina uhonorowanego pośmiertnie olimpijczyka, w tym jego syn i córka, a także m.in. przedstawiciele Polskiego Związku Bokserskiego.
Jan Dydak zmarł w Słupsku po długiej chorobie 27 marca 2019 r. Miał 50 lat.
Był uważany za jednego z najbardziej utalentowanych pięściarzy swojego pokolenia, obok Dariusza Michalczewskiego i Andrzeja Gołoty. W 1988 roku na igrzyskach w Seulu zdobył brązowy medal w wadze półśredniej, mimo że walczył z kontuzją dłoni. Trzy lata później sięgnął po brąz mistrzostw Europy w Goeteborgu.
Dydak urodził się 14 czerwca 1968 roku w Czeladzi. Reprezentował barwy GKS Jastrzębie i Czarnych Słupsk. Z tym ostatnim klubem był później związany także jako trener.
Trzykrotnie wywalczył tytuł mistrza Polski, dwa razy triumfował w Turnieju im. Feliksa Stamma. Karierę pięściarską zakończył przedwcześnie - w 1991 roku z powodu kontuzji. (PAP)
autorka: Inga Domurat
ing/ ann/