Władysław Borowiec ps. Żbik i Henryk Borowy-Borowski ps. Trzmiel zostali zidentyfikowani po ekshumacji ofiar komunistycznej bezpieki na warszawskich Powązkach. Wyniki identyfikacji ofiar komunizmu ogłosił w Warszawie m.in. prezes IPN Łukasz Kamiński.
Władysław Borowiec ps. Żbik był żołnierzem Armii Krajowej, księgowym, brał udział w wojnie obronnej Polski 1939 roku w stopniu plutonowego podchorążego walczył w obronie stolicy następnie na wschodzie. Aktywnie uczestniczył w konspiracji. W 1943 roku przeniósł się do Tarnobrzega a po zakończeniu II wojny światowej zatrudnił się w poznańskiej delegaturze Biura Rewindykacji i Odszkodowań Wojennych, jako księgowy. Przeniesiony do berlińskiej placówki biura, pełnił tam funkcję księgowego a następnie intendenta, był również tłumaczem z języka angielskiego.
29 listopada 1947 roku został zatrzymany pod zarzutem szpiegostwa. Wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie skazany 4 sierpnia 1948 roku na karę śmierci. Decyzją z 14 września 1948 Najwyższy Sąd Wojskowy utrzymał wyrok w mocy a Bolesław Bierut nie skorzystał z prawa łaski. Zamordowany 25 września 1948 w więzieniu przy ulicy Rakowieckiej w Warszawie.
Szczątki Władysława Borwca odnaleziono wiosną 2013 roku w kwaterze "Ł" Cmentarza Wojskowego na Powązkach w Warszawie.
Henryk Borowy-Borowski (1913–1951), ps. Trzmiel, porucznik, oficer Komendy Okręgu Wileńskiego Armii Krajowej, prawnik, konspiracyjne nazwisko Henryk Syczyński. Absolwent kursu podchorążych rezerwy w Grodnie. Uczestnik wojny obronnej Polski z 1939 r. w stopniu plutonowego podchorążego. W latach 1942–1944 żołnierz Okręgu Wileńskiego AK, w ramach, którego służył w grupie wywiadowczej, zorganizowanej do walki z sowietyzacją ziem polskich, o kryptonimie „Cecylia”. W lipcu 1944 r. zdołał uniknąć aresztowania przez wojska sowieckie i wywózki w głąb ZSRR. Za udział w walkach o wyzwolenie Wilna w 1944 r. odznaczony Krzyżem Walecznych. Wiosną 1945 r. współorganizował przerzut na zachód żołnierzy b. Okręgu Wileńskiego AK. Następnie wszedł w skład komendy eksterytorialnego Okręgu Wileńskiego AK, działającego na terenie obecnej Polski, w której pełnił funkcję kierownika komórki kontrwywiadowczej.
Aresztowany 28 czerwca 1948 r. Wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie z 2 listopada 1950 r. skazany na karę śmierć. Zamordowany 8 lutego 1951 r. w więzieniu przy ul. Rakowieckiej w Warszawie.
Szczątki Henryka Borowego-Borowskiego odnaleziono wiosną 2013 r. w pobliżu kwatery „Ł” Cmentarza Wojskowego na Powązkach w Warszawie.
Prace archeologiczno-ekshumacyjne na Powązkach odbywają się w ramach ogólnopolskiego projektu badawczego "Poszukiwania nieznanych miejsc pochówku ofiar terroru komunistycznego z lat 1944-1956". Projekt ten jest efektem deklaracji przyjętej w 2011 r. przez uczestników konferencji z okazji Europejskiego Dnia Pamięci Ofiar Reżimów Totalitarnych. Głosi ona m.in., że przyszłe pokolenia mogą powtórzyć błędy swoich poprzedników, jeśli ofiary totalitaryzmów nie będą dostatecznie upamiętnione.
krm/ mlu/
