Dmytro Klaczkiwski. Fot. Wikimedia Commons
Dmytro Klaczkiwski, ps. Kłym Sawur, Ochrim, Biłasz, urodził się 4 listopada 1911 roku w Zbarażu. Pochodził z chłopskiej rodziny. Skończył prawo na Uniwersytecie Lwowskim. W 1938 został członkiem zarządu ukraińskiego towarzystwa sportowego „Sokił”. W latach 1939-1940 był przewodniczącym Junactwa OUN w Stanisławowie. Po zajęciu przez ZSRS wschodnich ziem polskich został aresztowany przez NKWD, a następnie sądzony w tzw. procesie 59. Skazano go na karę śmierci, którą potem zamieniono na 10 lat więzienia.
Po agresji Niemiec na ZSRS w 1941 roku Klaczkiwskiemu udało się uciec z więzienia. Został przewodniczącym OUN we Lwowie.
W 1943 roku zaczął współtworzyć ukraińskie odziały partyzanckie. W marcu-kwietniu tego roku Klaczkiwski, wraz z Wasylem Iwachiwem (aż do jego śmierci) kierował działaniami zbrojnymi przeciwko Niemcom na Wołyniu.
W maju 1943 r. oskarżył Polaków o zaostrzanie stosunków narodowościowych na Wołyniu i o współpracę z Niemcami. Był autorem antypolskiej odezwy do Ukraińców.
W czerwcu 1943 r. wydał dyrektywę UPA-Północ (”Piwnicz”), dotyczącą akcji wymordowania polskiej ludności męskiej do 16 do 60 lat.
W maju 1944 roku został majorem. Był inicjatorem powstania Rewolucyjnej Organizacji Narodowo-Wyzwoleńczej. Organizacja ta miała na celu zastąpić OUN i współpracować z przedstawicielami innych narodów walczącymi o wolność.
Jesienią 1944 roku Klaczkiwski zrezygnował z udziału w organizacji tłumacząc, że utrata znanej nazwy jaką był OUN może spowodować spadek poparcia wśród społeczeństwa.
Zginął 12 lutego 1945 roku w walce z grupą operacyjną NKWD.
