1947 14 września Urodził się we wsi Okopy niedaleko Suchowoli w województwie białostockim. Jego rodzice Marianna i Władysław prowadzili gospodarstwo rolne. Mieli pięcioro dzieci: Teresę, Józefa, Jadwigę (zmarła mając 2 lata), Jerzego i Stanisława. 16 września Został ochrzczony w kościele parafialnym Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Suchowoli. Na chrzcie otrzymał imię Alfons. 1954
Rozpoczął naukę w szkole podstawowej w Suchowoli.
1956
W parafialnym kościele w Suchowoli przystąpił do Pierwszej Komunii świętej i Bierzmowania, wybierając sobie za patrona Kazimierza.
1958
Został ministrantem w parafialnym kościele w Suchowoli.
1961
Początek edukacji w liceum ogólnokształcącym w Suchowoli.
1965
Po uzyskaniu matury wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Warszawie i rozpoczął 6-letnie studia filozoficzne i teologiczne.
1966
16 października
Odbyła się uroczystość jego obłóczyn.
1966-1968
Odbył zasadniczą służbę wojskową w specjalnej jednostce dla studentów seminariów duchownych Bartoszycach. W czasie pobytu w wojsku był prześladowany i dręczony.
1968
listopad
Po zakończeniu służby wojskowej powrócił do seminarium w bardzo złym stanie zdrowia. Trafił do Instytutu Gruźlicy przy ul. Płockiej w Warszawie. Stwierdzono u niego początki choroby hemolitycznej, będącej jedną z form anemii. Po wyjściu ze szpitala powrócił do seminarium.
1971
13 maja
Oficjalnie zmienił imię Alfons na Jerzy - zgodę wydała Rada Narodowa w Dąbrowie Białostockiej. 12 grudnia w katedrze św. Jana Chrzciciela w Warszawie przyjął świecenia subdiakonatu.
1972
12 marca
W katedrze św. Jana Chrzciciela w Warszawie przyjął świecenia diakonatu.
28 maja
W katedrze św. Jana Chrzciciela przyjął święcenia kapłańskie z rąk ks. kardynała Stefana Wyszyńskiego, prymasa Polski.
czerwiec
Jako wikariusz rozpoczął posługę kapłańską w parafii Trójcy Świętej w Ząbkach pod Warszawą.
1975
4 października
Początek posługi kapłańskiej w parafii Matki Bożej Królowej Polski w warszawskim Aninie.
1978
maj
Został skierowany do pracy duszpasterskiej w parafii Dzieciątka Jezus na Żoliborzu w Warszawie.
pod koniec roku
Objął funkcję diecezjalnego duszpasterza średniego personelu medycznego na terenie Archidiecezji Warszawskiej.
1979
marzec
Zasłabł w trakcie odprawiania mszy. Skierowano go na leczenie do Instytutu Hematologii przy ul. Chocimskiej w Warszawie, gdzie przeleżał ponad miesiąc. Wykryto u niego anemię. Ze względu na stan zdrowia nie mógł wrócić do obowiązków wikarego.
maj
Objął funkcję duszpasterza w kościele akademickim św. Anny przy Krakowskim Przedmieściu w Warszawie.
czerwiec
Jako duszpasterz personelu medycznego w Warszawie organizował i nadzorował pomoc medyczną dla pielgrzymów podczas wizyty Jana Pawła II w stolicy.
1980
20 maja
Jako rezydent rozpoczął pracę duszpasterską w parafii św. Stanisława Kostki na warszawskim Żoliborzu: organizował spotkania religijno-formacyjne i modlitewne dla studentów medycyny, pielęgniarek i lekarzy, prowadził również specjalistyczne duszpasterstwo dla średniego personelu medycznego.
czerwiec
Wyjechał na urlop do Stanów Zjednoczonych do swojej ciotki. W czasie pobytu za oceanem zwiedził m.in. Północną Karolinę, Wirginię i Florydę.
31 sierpnia
Na prośbę robotników odprawił mszę świętą na placu fabrycznym Huty "Warszawa". Zaangażował się w duszpasterstwo ludzi pracy. Został kapelanem Solidarności w Hucie "Warszawa".
1981
październik
Został diecezjalnym duszpasterzem służby zdrowia. Objął również funkcję kapelana Domu Zasłużonego Pracownika Służby Zdrowia przy ul. Elekcyjnej w Warszawie. Był razem ze strajkującymi studentami Akademii Medycznej w Warszawie, odprawiał msze święte, głosił kazania i dyskutował.
listopad
Wspierał strajkujących studentów Wyższej Oficerskiej Szkoły Pożarnictwa w Warszawie.
13 grudnia
Po wprowadzeniu stanu wojennego był systematycznie nękany i inwigilowany przez SB i MO. Pomimo tego organizował pomoc materialną dla osób internowanych i ich rodzin, wspierał różnego rodzaju inicjatywy społeczne, m.in. pomagał w akcji sprowadzania z Zachodu leków. Uczestniczył także w wielu procesach działaczy opozycji, starając się nieść im duchową pociechę.
1982
17 stycznia
W kościele św. Stanisława Kostki odprawił swoją pierwszą mszę za ojczyznę. Odtąd w ostatnią niedzielę każdego miesiąca w mszach za ojczyznę uczestniczyły tłumy wiernych. Przybywały na nie m.in. delegacje "S" z całego kraju.
marzec
Pogarszający się stan jego zdrowia spowodował konieczność kolejnej hospitalizacji. W czasie badań w Szpitalu Kolejowym przy ul. Brzeskiej w Warszawie stwierdzono u niego chorobę Addisoni-Birmeri - anemię złośliwą. Dodatkowo pojawiły się trudności z oddychaniem, wątrobą, problemy z układem kostnym oraz ciężka nerwica.
jesień
Władze komunistyczne zaczęły wywierać coraz większe naciski na Episkopat, aby księdza Popiełuszkę przenieść do innej parafii i uniemożliwić mu odprawianie nabożeństw, które "przekształcają się w manifestacje polityczne, powodując zagrożenie ładu, bezpieczeństwa i porządku w Stolicy" (Pismo Urzędu ds. Wyznań do kurii warszawskiej z 26 listopada 1982 r.).
13/14 grudnia
Nieznani sprawcy wrzucili w nocy do jego mieszkania cegłę z materiałem wybuchowym.
W związku z powtarzającymi się prowokacjami i nękaniem księdza Popiełuszki robotnicy podjęli się chronić księdza, organizując dyżury nocne.
1983
19 maja
W kościele św. Stanisława Kostki odbyła się msza święta w intencji śmiertelnie pobitego przez funkcjonariuszy MO 19-letniego maturzysty Grzegorza Przemyka. Ksiądz Popiełuszko zaangażował się w organizację uroczystości pogrzebowych, które stały się wielką manifestacją sprzeciwu wobec władzy komunistycznej. Wzięło w nich udział kilkadziesiąt tysięcy ludzi, w tym młodzież.
czerwiec
W czasie drugiej pielgrzymki Jana Pawła II do Polski (16-23 VI) ponownie organizował pomoc medyczną dla pielgrzymów podczas wizyty papieskiej w stolicy.
lato
Wyjechał na urlop do Dębek nad morze.
30 sierpnia
Został zatrzymany przez milicję w drodze do Gdyni, gdzie miał wygłosić kazanie. Przewieziono go do komendy MO w Łomiankach, gdzie był przez kilka godzin przetrzymywany.
18 września
Zorganizował pierwszą Pielgrzymkę Ludzi Pracy na Jasną Górę pod hasłem "Bóg i Ojczyzna".
22 września
Prokuratura wszczęła przeciwko niemu śledztwo w sprawie "nadużywania wolności sumienia i wyznania na szkodę PRL".
26 września
Pogotowie ratunkowe przewiozło go do Szpitala Kolejowego na ul. Brzeską z podejrzeniem zawału mięśnia sercowego. Ksiądz Popiełuszko nie wyraził jednak zgody na pozostanie w szpitalu.
12 grudnia
Stawił się na przesłuchanie w Stołecznej Komendzie MO w Pałacu Mostowskich, gdzie prokurator poinformował go o wszczęciu przeciwko niemu śledztwa.
Po zakończeniu wielogodzinnego przesłuchania przeszukano zapisane na niego przez ciotkę mieszkanie przy ul. Chłodnej, w którym ksiądz Popiełuszko nie mieszkał. W czasie rewizji funkcjonariusze SB "odnajdywali" podrzucone tam wcześniej materiały wybuchowe, granaty łzawiące, amunicję i nielegalne wydawnictwa. Następnie "nieoczekiwane" odkrycie w domu księdza sfilmowali dziennikarze.
Po rewizji ksiądz Popiełuszko został aresztowany i osadzony w Pałacu Mostowskich.
13 grudnia
Po interwencji arcybiskupa Bronisława Dąbrowskiego u ministra spraw wewnętrznych gen. Czesława Kiszczaka ksiądz Popiełuszko został wypuszczony na wolność. Wiadomość o jego uwolnieniu podało polskie radio i telewizja.
Wkrótce po opuszczeniu aresztu odbył rozmowę w warszawskiej kurii z prymasem Józefem Glempem.
27 grudnia
W "Expressie Wieczornym" ukazał się artykuł "Garsoniera obywatela Popiełuszki", w którym przedstawiono go jako kapłana prowadzącego podwójne życie, okłamującego wiernych i władze kościelne. Tekst przedrukowała "Trybuna Ludu", w całości odczytany był w Polskim Radiu.
1984
Od początku roku regularnie wzywany był przez milicję na przesłuchania, których celem miało być jego zastraszenie. Do czerwca przesłuchiwany był co najmniej kilkanaście razy.
styczeń
Wspólnie z Waldemarem Chrostowskim wyjechał na krótki odpoczynek do Zakopanego. Zatrzymał się u sióstr urszulanek na Jaszczurówce.
12 lipca
Prokuratura przedstawiła księdzu Popiełuszce akt oskarżenia.
sierpień
Wyjechał na krótki wypoczynek nad morze, w czasie którego udał się do Gdańska i wygłosił kazanie w kościele św. Brygidy. Na zaproszenie księdza Kazimierza Jancarza odwiedził krakowskie Mistrzejowice, gdzie w obecności tysięcy wiernych odprawił mszę świętą i wygłosił kazanie.
24 sierpnia
Otrzymał zawiadomienie z prokuratury, że w oparciu o lipcową amnestię śledztwo w jego sprawie zostało umorzone.
wrzesień
Po raz ostatni odwiedził rodziców w rodzinnych Okopach.
12 września
W radzieckim dzienniku "Izwiestija" ukazał się artykuł zarzucający księdzu Popiełuszce konfrontacyjne i prowokacyjne wystąpienia przeciwko przyjaźni polsko-radzieckiej, podejmowane wbrew kościelnej hierarchii.
17 września
Urząd ds. Wyznań przesłał do Episkopatu pismo, w którym groził podjęciem stosownych działań m.in. wobec księdza Popiełuszki, zarzucając mu stworzenie "kontrrewolucyjnej organizacji duchownych i świeckich o ogólnokrajowym zasięgu".
19 września
Jerzy Urban, pod pseudonimem Jan Rem, napisał w tygodniku "Tu i Teraz" tekst zatytułowany "Seanse nienawiści". Stwierdzał w nim m.in.: "W kościele księdza Popiełuszki urządzane są seanse nienawiści. Mówca rzuca nie tylko kilka zdań wyzbytych sensu perswazyjnego oraz wartości informacyjnej. On wyłącznie steruje emocjami".
30 września
Poprowadził drugą Pielgrzymkę Ludzi Pracy na Jasną Górę.
13 października
Pierwsza próba zamordowania księdza Popiełuszki, który wracał samochodem z Gdańska z kościoła św. Brygidy do Warszawy. W okolicach Olsztynka funkcjonariusze MSW, przyszli mordercy księdza, planowali spowodować wypadek, rzucając kamieniem w przednią szybę jadącego samochodu. Następnie w zależności od rozwoju sytuacji mieli albo podpalić rozbite auto i jego pasażerów, albo ich zamordować i zakopać zwłoki. Zamach jednak nie powiódł się.
19 października
W czasie powrotu z Bydgoszczy, gdzie odprawił mszę św. dla ludzi pracy w kościele Świętych Polskich Braci Męczenników, w pobliżu wioski Górsk zatrzymali go trzej funkcjonariusze IV departamentu MSW, zajmującego się zwalczaniem Kościoła katolickiego: Grzegorz Piotrowski, Waldemar Chmielewski i Leszek Pękala. Ksiądz Popiełuszko został ciężko pobity, skrępowany i wrzucony do bagażnika esbeckiego auta. Jego kierowcę Waldemara Chrostowskiego obezwładniono i wepchnięto do auta. Zdołał on jednak wyskoczyć z jadącego samochodu i dotarł do kółka rolniczego w Przysieku, a potem do jednej z toruńskich parafii. Tam przekazał informacje o uprowadzeniu księdza Popiełuszki. Nie wiadomo dokładnie, co się wydarzyło od momentu porwania księdza do chwili wrzucenia go do zalewu pod Włocławkiem. Prawdopodobnie uciekł z auta, ale esbecy go dogonili i pobili. Na podstawie sekcji zwłok potwierdzono, że był brutalnie bity oraz związany w taki sposób, że przy każdym ruchu sznur zaciskał mu się wokół szyi. Został zamordowany prawdopodobnie 19 października, zanim wrzucono go do wody. Pojawiały się również inne wersje okoliczności jego śmierci, nigdy jednak nie zostały one potwierdzone.
20 października
Informację o uprowadzeniu księdza Popiełuszki podano w dzienniku telewizyjnym. W kościele św. Stanisława Kostki zaczęły gromadzić się tłumy na mszy św., różańcu i Apelu Jasnogórskim. Działo się tak także w następnych dniach.
24 października
Apel papieża Jana Pawła II o uwolnienie księdza. Władze komunistyczne podały, że w sprawie porwania księdza zatrzymani zostali funkcjonariusze Służby Bezpieczeństwa.
27 października
Szef MSW gen. Czesław Kiszczak podał nazwiska funkcjonariuszy SB uczestniczących w porwaniu księdza Popiełuszki. Byli oni pracownikami IV Departamentu MSW: Grzegorz Piotrowski, naczelnik jednego z wydziałów, oraz dwaj funkcjonariusze departamentu: Leszek Pękala i Waldemar Chmielewski.
29 października
Nadano komunikat, z którego wynikało, że rozpoczęto poszukiwania ciała księdza Popiełuszki na Wiśle pod Toruniem i pod Włocławkiem.
30 października
W dzienniku telewizyjnym poinformowano o wyłowieniu z Wisły pod Włocławkiem ciała księdza Popiełuszki. Zwłoki były tak zmasakrowane, że rodzina identyfikowała je tylko na podstawie znaków szczególnych. Do nóg kapłana przywiązany był 11-kilogramowy worek z kamieniami.
3 listopada
W Warszawie odbył się manifestacyjny pogrzeb księdza Popiełuszki, w którym wzięło udział ponad 600 tys. wiernych oraz blisko tysiąc księży. Mszy żałobnej przewodniczy prymas Józef Glemp. Ksiądz Popiełuszko został pochowany przy kościele św. Stanisława Kostki, a nie na Powązkach, ani w rodzinnej Suchowoli na Białostocczyźnie, jak chciały ówczesne władze. Do grobu księdza Jerzego zaczęły ściągać pielgrzymki z całej Polski. Modlił się przy nim w 1987 r. papież Jan Paweł II. Dotąd - według rejestru parafii - grób odwiedziło ok. 24 mln ludzi.
27 grudnia
Przed Sądem Wojewódzkim w Toruniu rozpoczął się proces przeciwko Grzegorzowi Piotrowskiemu, Leszkowi Pękali i Waldemarowi Chmielewskiemu oraz ich przełożonemu, zastępcy dyrektora IV departamentu płk. Adamowi Pietruszce. W czasie rozprawy wszelkie wypowiedzi oskarżonych na temat ich przełożonych były ucinane. Funkcję oskarżycieli posiłkowych w procesie pełnili: Jan Olszewski, Edward Wende i Andrzej Grabiński.
1985
7 lutego
Zakończenie procesu toruńskiego. Grzegorz Piotrowski i Adam Pietruszka zostali skazani na 25 lat więzienia i 10 lat pozbawienia praw publicznych, Leszek Pękala na 15 lat, a Waldemar Chmielewski - na 14.
Wszyscy wyszli z więzienia przed upływem kary: Piotrowski opuścił więzienie po 16 latach (2001 r.), Pietruszka po 10 (1995 r.) Pękala - po 5 (1990 r.), a Chmielewski - po 8 (1993 r.).
1990
Wszczęcie śledztwa w sprawie tzw. sprawstwa kierowniczego zabójstwa księdza Popiełuszki wobec byłego wiceszefa Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i szefa Służby Bezpieczeństwa gen. Władysława Ciastonia oraz szefa IV Departamentu MSW gen. Zenona Płatka.
1991
Od sprawy został odsunięty prokurator Andrzej Witkowski. Prasa informowała, że zamierzał postawić zarzuty m.in. byłemu szefowi KC PZPR gen. Wojciechowi Jaruzelskiemu i byłemu szefowi Ministerstwa Spraw Wewnętrznych gen. Czesławowi Kiszczakowi.
1994
Po ponad dwuletnim procesie Sąd Wojewódzki w Warszawie niejednomyślnie uniewinnił gen. Ciastonia i gen. Płatka z zarzutu kierowania zabójstwem księdza Popiełuszki. Ciastoń i Płatek, którzy w areszcie spędzili dwa lata, nie przyznawali się do winy.
1996
Sąd Apelacyjny w Warszawie, zwrócił sprawę sądowi I instancji, uwzględniając apelację pełnomocników oskarżycieli posiłkowych. Oznaczało to wznowienie postępowania w sprawie generałów Ciastonia i Płatka.
1997
8 lutego
Rozpoczął się proces beatyfikacyjny księdza Popiełuszki.
2000
Z powodu choroby postępowanie wobec gen. Płatka zostało zawieszone. Na wokandę wróciła sprawa samego gen. Ciastonia (gen. Zenon Płatek zmarł 25 czerwca 2009 r.).
2001
Prymas Polski kardynał Józef Glemp w warszawskim kościele św. Stanisława Kostki zamknął na szczeblu diecezjalnym proces beatyfikacyjny księdza Popiełuszki, rozpoczęty w lutym 1997 r.
3 maja
Początek rzymskiego etapu procesu beatyfikacyjnego księdza Popiełuszki. Przedmiotem prac Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych było udowodnienie, że śmierć została przyjęta dobrowolnie i równocześnie nastąpiła w obronie wartości religijnych.
2002
Z braku dowodów winy gen. Ciastoń został ponownie uniewinniony. Sąd podkreślił, że sam prokurator przyznał, że "nie istnieje żaden dowód czy dokument świadczący o tym, że Ciastoń nakazał przygotować plan zabójstwa ks. Popiełuszki, następnie nim kierował, a potem utrudniał śledztwo".
2004
Ujawniono notatkę doradcy gen. Wojciecha Jaruzelskiego, mjr. Wiesława Górnickiego. Wynika z niej, że politycznym inspiratorem porwania księdza Popiełuszki w 1984 r. był ówczesny sekretarz KC PZPR Mirosław Milewski (zmarł w 2008 r.). Prasa pisała także o powiązaniach KGB z tym zabójstwem.
lipiec
MSWiA przekazało Instytutowi Pamięci Narodowej akta specjalnej grupy policji, która uczestniczyła we wszczętym po 1990 r. śledztwie w sprawie "sprawstwa kierowniczego" zabójstwa ks. Popiełuszki.
2006
Prokuratura Krajowa uznała, że nie będzie nowego śledztwa w sprawie samego zabójstwa księdza Popiełuszki. Oceniono, że ze względu na niewielką wartość dowodową nie wystarczą do tego materiały przekazane Prokuraturze Okręgowej w Toruniu przez IPN z Katowic. IPN wnosił, by prokuratura w Toruniu, która w 1984 r. oskarżała sprawców zbrodni, rozważyła wszczęcie śledztwa co do ewentualnej pomocy w zabójstwie księdza przez "osoby nie będące funkcjonariuszami państwa komunistycznego".
14 października
Ksiądz Tomasz Kaczmarek, postulator procesu beatyfikacyjnego księdza Popiełuszki, poinformował o zakończeniu prac nad liczącym 1100 stron dokumentem pt. "Pozycja o męczeństwie" (positio). Akta sprawy trafiły do zaopiniowania przez komisję historyków i teologów.
2009
jesień
IPN zarzucił trzem b. oficerom SB prowadzenie w latach 80. postępowania karnego przeciw księdzu Popiełuszce o "czyny niebędące przestępstwem". Były to pierwsze zarzuty IPN w wątku dotyczącym księdza Jerzego w śledztwie w sprawie funkcjonowania od 1956 r. do 1989 r. związku przestępczego w MSW. Sprawa dotyczy m.in. tzw. prowokacji na Chłodnej, gdy SB w 1983 r. podrzuciła do mieszkania księdza przedmioty mające go skompromitować i umożliwić skazanie.
19 grudnia
Papież Benedykt XVI złożył podpis na dekrecie o męczeństwie księdza Jerzego Popiełuszki, kończąc tym samym jego proces beatyfikacyjny.
2010
Pion śledczy IPN prowadzi śledztwo w sprawie kierowania zabójstwem księdza Popiełuszki przez osoby, które zajmowały wyższe stanowiska w hierarchii PRL niż gen. Ciastoń i gen. Płatek. Nie znaleziono dotychczas dowodów, pozwalających na postawienie komukolwiek zarzutów, choć są poszlaki o możliwym współudziale wysokich funkcjonariuszy PRL.
6 czerwca
Na placu Piłsudskiego w Warszawie zostanie odprawiona uroczysta msza beatyfikacyjna księdza Jerzego Popiełuszki, którą koncelebrować będzie ok. 100 biskupów z kraju i zagranicy oraz ok. 1500 kapłanów. Msza rozpocznie się odczytaniem dokumentu Stolicy Apostolskiej o wyniesieniu na ołtarze ks. Jerzego Popiełuszki. Tuż po mszy św. ruszy procesja z relikwiami ks. Popiełuszki do Panteonu Wielkich Polaków w Centrum Opatrzności Bożej w Wilanowie.
mjs/ ls/ malk/ mow/
