Mazowiecki wojewódzki konserwator zabytków prof. Jakub Lewicki chce wpisać do rejestru zabytków ruchomych wyposażenie Willi Pniewskiego obecnie siedziby Polskiej Akademii Nauk Muzeum Ziemi w Warszawie.
"Wszcząłem z urzędu postępowanie w sprawie wpisania do rejestru zabytków ruchomych województwa mazowieckiego zespołu mebli oraz elementów wyposażenia architektonicznego i plastycznego wnętrza Willi Pniewskiego, obecnie siedziby Polskiej Akademii Nauk Muzeum Ziemi w Warszawie, przy alei Na Skarpie 27" - poinformował we wtorek mazowiecki wojewódzki konserwator zabytków prof. Jakub Lewicki.
Przekazał, że planowane są oględziny mebli a następnie odbędzie się kwerenda. Decyzji o wpisie do rejestru można spodziewać się za kilka tygodni.
Budynek został zbudowany na cyplu skarpy wiślanej między wąwozem ul. Książęcej, a zboczem skarpy warszawskiej i dawnym dopływem rzeczki Żuławki. Powstał w latach 1779-81 a zaprojektował go Szymon Bogumił Zug, prawdopodobnie na potrzeby loży masońskiej. Pod koniec XIX wieku przez pewien czas działało tu prywatne muzeum zoologiczne Konstantego Branickiego.
Został przebudowany przez architekta Bohdana Pniewskiego w latach 1934-35 na dom własny. Z tego czasu pochodzi wyposażenie plastyczne i architektoniczne wnętrz (m.in. dekoracyjny sufit zdobiony huculskimi misami, popiersie żony Pniewskiego). Ponadto zachowały się meble stanowiące wyposażenie willi oraz pracowni Pniewskiego (m.in. kamienny regał).
W 1944 w czasie Powstania Warszawskiego w tym rejonie prowadzone były zacięte walki, a willa Pniewskiego przechodziła z rąk do rąk.
W okresie II wojny światowej rodzina Pniewskiego została z willi wysiedlona. Architekt wrócił tam dopiero po 1945 roku i był jej właścicielem aż do swojej śmierci w 1965 roku.
W tym samym roku budynek został wpisany do rejestru zabytków.
W 1966 roku willa została zakupiona przez Polską Akademię Nauk (PAN) od spadkobierców Bohdana Pniewskiego z przeznaczeniem na cele muzealne.
Po wykupie willi, na podłodze i parapecie, na klatce schodowej wyłożonej marmurem, znaleziono zakrzepnięte ślady krwi wsiąkniętej w kamień posadzki. Wcześniejsze podejrzenia, że jest to krew powstańca warszawskiego, potwierdzono w 1978 roku dzięki badaniom ekspertów Instytutu Kryminalistyki i Kryminologii Akademii Spraw Wewnętrznych. 21 kwietnia 1980 r. na klatce schodowej z inicjatywy PAN umieszczono tablicą z napisem: Utrwalone w marmurze ślady krwi przelanej przez nieznanego Powstańca Warszawy w 1944 roku. W 2004 roku z okazji 60. rocznicy powstania warszawskiego, ślady te zostały dla ochrony przykryte szklaną taflą. (PAP)
autorka: Marta Stańczyk
mas/ pat/
