Muzeum Wsi Mazowieckiej w Sierpcu organizuje 4 lipca plenerową imprezę „Miodobranie w skansenie”. W jej trakcie zaplanowano pokazy i warsztaty związane z pszczelarstwem, a także wystawy uli i sprzętu pszczelarskiego. Będzie też kiermasz miodu, innych produktów regionalnych i rękodzieła.
Jak anonsuje wydarzenie sierpeckie Muzeum Wsi Mazowieckiej, „Miodobranie w skansenie” to impreza plenerowa „przybliżająca pszczelarstwo – jedną z najstarszych dziedzin gospodarki chłopskiej” i popularyzująca także lecznicze właściwości miodu oraz innych produktów pszczelich.
Podczas „Miodobrania w skansenie” będzie można m.in. zobaczyć wystawę uli i sprzętu pszczelarskiego, pokazy wyplatania uli słomianych – tzw. koszek oraz wirowania miodu, a także wziąć udział w warsztatach związanych z budową domów dla pszczół. Zaplanowano również – jak informuje placówka – „zabawy dla najmłodszych, popularyzujące wiedzę na temat życia pszczół i ich znaczącej roli dla człowieka”. Wydarzeniom tym towarzyszyć będzie kiermasz miodu, rękodzieła i różnego rodzaju produktów regionalnych.
W ramach „Miodobrania w skansenie”, w zabytkowym kościele z Drążdżewa, odprawiona zostanie 4 lipca uroczysta msza święta w intencji pszczelarzy i pszczół – zapowiada sierpeckie Muzeum Wsi Mazowieckiej.
Placówka anonsuje także, iż wcześniej, 3 lipca, zainaugurowana zostanie tam dwudniowa konferencja naukowa „Pszczoły i my. Rola pszczół i produktów pszczelich dla człowieka”. Jej organizatorem jest Stowarzyszenie Inicjatyw Lokalnych „Nasze Zatorze” w ramach Konkursu Obszar „Ekologia i ochrona zwierząt oraz ochrona dziedzictwa przyrodniczego”. Pierwszego dnia konferencji zaplanowano panel branżowy dla pszczelarzy z całego Mazowsza.
Muzeum Wsi Mazowieckiej w Sierpcu zaprasza na „Miodobranie w skansenie” także na swym profilu na Facebooku. Przy okazji przedstawia historię słomianych uli, tzw. koszek, które – jak podaje - pojawiły się na ziemiach polskich już w XVI wieku, a w mazowieckich pasiekach spotkać je można było jeszcze do końca wieku XX.
„Szycie koszek rozpoczynano od splecenia warkocza ze słomy żytniej, który następnie zwijano w kształt odwróconego kosza i wycinano otwór, którym pszczoły mogły dostać się do wnętrza. Zaletą takich uli była ich znaczna trwałość i łatwa dostępność materiału do ich wykonania” – informuje sierpeckie Muzeum Wsi Mazowieckiej. Podkreśla przy tym, że tzw. koszki nie ulegały zawilgoceniu i były cieplejsze niż używane wcześniej ule w kłodach drzew - ocieplano je, pokrywając mieszaniną gliny z krowim nawozem, całość ustawiano na drewnianym stołku i nakrywano słomianym dachem, chochołem.
„Pszczoły budowały swoje plastry, przylepiając je od wewnątrz do ścianek koszki. Słomiane ule dopiero na początku XX wieku wyparły ule skrzynkowe z ruchowymi ramkami, które są używane do dziś” – wyjaśnia sierpecka placówka w anonsie „Miodobrania w skansenie”.
Muzeum Wsi Mazowieckiej w Sierpcu to przede wszystkim skansen, który zajmuje powierzchnię ok. 60 ha. Znajduje się tam m.in. kilkanaście zagród z przełomu XIX i XX wieku oraz inne budynki, w tym kościół, kuźnia i karczma. Najstarszy z prezentowanych zabytków to chałupa drobnoszlachecka z Rzeszotar-Zawad, pochodząca z 1840 r. W salach ekspozycyjnych prezentowane są wystawy stałe, w tym rzeźby ludowej i transportu dworskiego. Jedną z ekspozycji są również wnętrza dworskie z końca XIX i początku XX wieku.
W plenerach i we wnętrzach wiejskich zagród sierpeckiego skansenu powstawały znane polskie filmy, jak np. „Ogniem i mieczem”, „Szwadron”, „Pan Tadeusz” oraz „Historia Roja, czyli w ziemi lepiej słychać”.
Na terenie sierpeckiego Muzeum Wsi Mazowieckiej znajduje się amfiteatr oraz stajnia, działa także kompleks rekreacyjny z hotelem. Dostępna jest tam również ścieżka edukacyjno-przyrodnicza z ponad stu gatunkami i odmianami drzew oraz krzewów. Placówka organizuje cykliczne projekty edukacyjne i warsztaty, opowiadające o codziennym życiu mazowieckiej wsi w ciągu całego roku.
Muzeum Wsi Mazowieckiej posiada jeszcze dwa oddziały: w zabytkowym Ratuszu w Sierpcu oraz zamiejscowy - w Bieżuniu, gdzie działa Muzeum Małego Miasta, prezentujące zabudowę niewielkiego miasteczka z II poł. XIX w. oraz wnętrza mieszkalne z tego okresu - to jedyna w Polsce placówka, ukazująca życie codzienne i rozwój typowego małego miasta. (PAP)
mb/ dki/
