Wystawa „70/70” w Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka
Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka świętuje 70 lat istnienia. Z tej okazji otwarto wystawę „70/70” z najciekawszymi i najcenniejszymi obiektami, ilustrującymi działalność i historię instytucji. W planach jest remont Zamku Północnego.
„Eksponaty wybraliśmy ze zbioru 20 tys. muzealiów. Chcieliśmy pokazać najważniejsze, najciekawsze i najcenniejsze obiekty - przy tym rzadko lub nigdy wcześniej nieprezentowane - przybliżające kierunki naszych zainteresowań i badań, historię” – powiedział w piątek PAP Marek Skubisz, który wraz z Barbarą Konwerską przygotował scenariusz wystawy „70/70”.
Wśród eksponatów znajdują się m.in. róg Bractwa Kopaczy z 1534 r.; prace Władysława Skoczylasa, uważanego za twórcę polskiej szkoły drzeworytu; solniczka z agatu z końca XV w. - obecnie najstarsza w kolekcji i po raz pierwszy pokazana publicznie - oraz różne okazy soli, prehistoryczne naczynia warzelnicze, rzeźby i obrazy, dokumenty królewskie, starodruki, księga personalna załogi i księga zwiedzających kopalnię, a także kukiełki z szopki z czasów II wojny światowej, wykonane przez założyciela muzeum Alfonsa Długosza.
Wystawa w Zamku Żupnym czynna będzie do końca maja.
Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka jest muzeum górniczym, zaliczanym do największych na świecie. Ma ekspozycje w Zamku Żupnym i w Kopalni Soli w Wieliczce na głębokości 135 m. Zamek i kopalnia stanowiły od końca XIII w. do 1945 r. jedno przedsiębiorstwo produkujące sól. Oba obiekty są wpisane na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
„Eksponaty wybraliśmy ze zbioru 20 tys. muzealiów. Chcieliśmy pokazać najważniejsze, najciekawsze i najcenniejsze obiekty – przy tym rzadko lub nigdy wcześniej nieprezentowane – przybliżające kierunki naszych zainteresowań i badań, historię” – mówi PAP Marek Skubisz.
Zespół Zamku Żupnego obejmuje: Zamek Środkowy (XIII-XIV w.), Zamek Północny (XIV w.), budynek południowy (XIX w.), basztę z czasów króla Kazimierza Wielkiego (XIV w.), mury obronne najstarszego zamku (k. XIII w.), pozostałości stołówki pracowniczej (XV w.) i najstarszy w Wieliczce, poszukiwawczy szyb górniczy (poł. XIII w.). W Zamku Środkowym dostępne są ekspozycje stałe i sala gotycka z portretami dawnych zarządców kopalni oraz wystawy czasowe. W Kopalni Soli na głębokości 135 m znajduje się ekspozycja podziemna – trasa muzealna o długości 1,5 km, obejmująca 19 komór i ok. 2 tys. zabytków.
Do najważniejszych planów muzeum należy obecnie modernizacja Zamku Północnego. „Po zakończeniu remontu w zamku zostanie zorganizowana wystawa stała +Solny klejnot w koronie+. Będzie też więcej miejsca na wystawy czasowe. Wnętrza zamku po remoncie będą spełniać najwyższe standardy wystawiennicze, co umożliwi muzeum eksponowanie cennych zabytków, w tym także sprowadzanych z zagranicy. Na zmianach zyska też Wieliczka, bo przybędzie jej obiekt muzealny na miarę obecnych czasów, oferujący ciekawe wydarzenia kulturalne” – powiedział PAP dyrektor Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka Jan Godłowski. Jak dodał, plany przestrzennego rozwoju wielickiej instytucji wspiera Ministerstwo Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu, któremu placówka podlega.
Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka jest muzeum górniczym, zaliczanym do największych na świecie. Ma ekspozycje w Zamku Żupnym i w Kopalni Soli w Wieliczce na głębokości 135 m. Oba obiekty są wpisane na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
W Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka prowadzona jest działalność naukowo-badawcza, wystawiennicza, edukacyjna i wydawnicza. W ostatnich latach instytucja ożywiła współpracę z zagranicą - organizuje m.in. cykliczną Międzynarodową Konferencję Muzeów Górniczych i Skansenów Podziemnych. Kolekcja solniczek muzeum zaliczana jest do najcenniejszych na świecie.
Twórcą muzeum jest Alfons Długosz, pedagog, wizjoner, społecznik, fotografik. W 1951 r. zorganizował pierwszą wystawę uratowanych z kopalni przedmiotów. W ich poszukiwaniu przemierzał, wraz z górnikiem Franciszkiem Krzeczkowskim, dziesiątki kilometrów od dawna nieużywanych i niebezpiecznych wyrobisk.
W 1956 r. muzeum stało się oddziałem państwowych zbiorów sztuki na Wawelu, a od 1961 r. działało jako samodzielna instytucja podlegająca resortowi kultury. Alfons Długosz został pierwszym dyrektorem muzeum i funkcję tę pełnił do 1975 r.(PAP)
autor: Beata Kołodziej
bko/ pat/
