Ukazała się kolekcjonerska „Teka Gdańska Ignacego Klukowskiego”, zawierająca reprodukcje 100 obrazów, zmarłego w 1978 r., gdańskiego malarza. Po II wojnie światowej artysta zajmował się konserwacją m.in. Sali Czerwonej Ratusza Głównego Miasta.
Publikacja, wydana przez Stowarzyszenie na Rzecz Edukacji Filmowej w Gdańsku, zawiera reprodukcje 33 gdańskich wedut, 35 portretów gdańszczan, 3 aktów, 10 pejzaży nadmorskich, portowych, stoczniowych, i 8 dzieł wykonanych przy okazji prac konserwatorskich. Jako suplement w tece znalazło się kilka reprodukcji z 10 obrazów powstałych przed przyjazdem Klukowskiego do Gdańska w 1945 r., w czasie studiów w Paryżu.
Zawartość uzupełnia ilustrowany przewodnik będący zbiorem faktów z życia artysty i działalności twórczej.
Setny egzemplarz, przeznaczonej dla kolekcjonerów „Teki Gdańskiej Ignacego Klukowskiego”, został przekazany w środę do zbiorów Muzeum Gdańska przez syna artysty Karola Klukowskiego oraz prezesa Stowarzyszenia na Rzecz Edukacji Filmowej Jacka Borzycha.
W 2020 r. mija 75 lat od chwili, kiedy pochodzący z Wileńszczyzny Ignacy Klukowski osiedlił się w Gdańsku. Artysta przybył tu w bydlęcym wagonie wraz z rodziną i skromnym dobytkiem pod koniec sierpnia 1945 roku.
„Tata znalazł schronienie i dach nad głową w Dolnym Wrzeszczu, z dala od bogatego Górnego Wrzeszcza zajętego przez wojskowe władze okupacyjne i nową cywilną administrację. To miejsce stało się jego drugą +małą ojczyzną+, z której wyruszał ze sztalugami, by malować obrazy, ratować i chronić przed zniszczeniem zabytki kultury materialnej oraz zdobywać środki na utrzymanie rodziny” – mówił w Muzeum Gdańska syn malarza.
Nakład „Teki Gdańskiej Ignacego Klukowskiego” wyniósł 300 sztuk. Dzięki dotacji Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego jest rozpowszechniany bezpłatnie. Część nakładu będzie dostępna w sieci bibliotek powszechnych i naukowych. Wydawnictwo zostało też udostępnione w formie elektronicznej na stronie internetowej www.gdff.pl.
Ignacy Klukowski urodził się 30 maja 1908 r. w majątku Łotowiany na Litwie.
Od 1919 r. mieszkał w Wilnie. W latach 1927-32 studiował na Uniwersytecie Stefana Batorego na Wydziale Sztuk Pięknych.
W latach 1932–37 przebywał w Paryżu. W stolicy Francji studiował w École nationale supériere des beaux-arts i uczęszczał na kurs rysunku do szkoły Montparnasse 80. Brał udział w wystawach Grupy Artystów Polskich we Francji i ich Przyjaciół. Po powrocie utrzymywał się z malowania obrazów i z dochodów majątku ziemskiego. Okres II wojny światowej spędził w Wilnie i w pobliskim majątku Plikiszki. W czasie Powstania Warszawskiego zniszczonych zostało ok. 300 jego prac, przechowywanych w mieszkaniu ojca.
Wkrótce po osiedleniu się w Gdańsku uczestniczył w założeniu Związku Polskich Artystów Plastyków na Wybrzeżu. Uwieczniał na płótnie zniszczenia wojenne, następnie krajobrazy odradzającego się Gdańska. Przedwojenne obrazy i pierwsze gdańskie prace prezentował na indywidualnej wystawie we Wrzeszczu w maju–lipcu 1946 roku.
Od 1947 r. wykonywał doraźne prace konserwatorskie zabytków w Gdańsku. W 1949 r. został zatrudniony przez Pracownie Konserwatorskie przy Wojewódzkim Konserwatorze Zabytków do zabezpieczenia i konserwacji wystroju Sali Czerwonej Ratusza Głównego Miasta oraz innych prac konserwatorskich.
Od 1951 r. pracował w Przedsiębiorstwie Państwowe Pracownie Konserwacji Zabytków na stanowisku konserwatora, od lutego 1957 r. - starszego konserwatora, a w latach 1971–75 - głównego konserwatora. Brał udział w rekonstrukcji zabytkowych kamienic na Długim Targu m.in. w 1954 r. Złotej Kamieniczki.
Malował portrety, pejzaże, weduty i martwe natury. We Francji tworzył kompozycje realistyczne. Jego obraz „Mnich” został w 1936 r. nagrodzony złotym medalem na Salon des amis des arts de Seine-et-Oise w Wersalu. W późniejszych latach „rozjaśnił paletę”, tworząc w estetyce postimpresjonizmu. W okresie powojennym ważne miejsce w jego twórczości zajmowała marynistyka, weduty gdańskie, a przede wszystkim portret. Należał do utworzonej w 1946 r. Grupy Polskich Marynistów Plastyków.
Zmarł 19 kwietnia 1978 r. w Gdańsku.(PAP)
autor: Robert Pietrzak
rop/ pat/
