Wystawa „Zaraz po wojnie” w Zachęcie
Do 10 stycznia 2016 r. w Zachęcie Narodowej Galerii Sztuki w Warszawie (pl. Małachowskiego 3) można oglądać wystawę „Zaraz po wojnie” , która jest próbą odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób złożoność nastrojów społecznych i napięcia polityczne w powojennej Polsce znalazły swoje odzwierciedlenie w sztukach plastycznych, fotografii, filmie, a także architekturze i wzornictwie.
Wernisaż wystawy odbędzie się w piątek, 2 października o godz. 19.
Ekspozycja, prezentująca kilkaset obiektów z różnych dziedzin sztuki oraz bogaty materiał archiwalny, koncentruje się na pokazaniu kilku istotnych problemów. Kluczowym zagadnieniem jest powiązanie sztuki, polityki i działalności w obszarze kultury specyficznych dla tego okresu instytucji (jak Czytelnik, Biuro Odbudowy Stolicy, Biuro Nadzoru Estetyki Produkcji) oraz roli sztuki w propagandzie służącej legitymizacji nowej władzy i nowych granic (np. Wystawa Ziem Odzyskanych). Kolejnym ważnym tematem jest problem odbudowy kraju ze zniszczeń - niemal całkowita zagłada stolicy otworzyła przed urbanistami i architektami możliwości realizacji nierzadko utopijnych wizji. Niezwykle istotny i dyskutowany w tym okresie temat Zagłady i sposobów jej upamiętniania (m.in. pomniki, muzea otwierane na terenie obozów koncentracyjnych na wystawie) prezentowany jest w kontekście powojennego antysemityzmu.
Lejtmotywem wystawy jest temat ruin: od koncepcji ruiny jako architektury, poprzez antropomorficzną wizję okaleczonego miasta czy antycznej ruiny w sztukach plastycznych, po wymagający pragmatycznych rozwiązań problem odgruzowywania miast czy charakterystycznego dla tego okresu budownictwa z prefabrykatów z gruzobetonu. Wiodącą rolę odgrywa fotografia — zarówno artystyczna, reportażowa, jak i dokumentacyjna — jako medium, w którym najlepiej dała o sobie znać specyfika czasu, ale też najsilniej wykorzystywane wówczas narzędzie propagandy. Nasycająca sferę wizualną (poprzez prasę czy albumy fotograficzne) lat powojennych niezwykłą liczbą obrazów okrucieństwa i przemocy, odcisnęła wyraźne piętno na sztuce tego czasu.
Na wystawie można zobaczyć prace m.in.: Mieczysława Bermana, Jana Bogusławskiego, Mariana Bogusza, Barbary i Stanisława Brukalskich, Jana Bułhaka, Marii Chrząszczowej, Zbigniewa Dłubaka, Xawerego Dunikowskiego, Krystyny Gorazdowskiej, Marii Jaremy, Feliksa Szczęsnego Kowarskiego, Tadeusza Kantora, Julii Kotarbińskiej, Aleksandra Krzywobłockiego, Tadeusza Kulisiewicza, Bronisława Kupca, Jana Kurzątkowskiego, Bohdana Lacherta, Alfreda Lenicy, Bronisława Linke, Jadwigi Maziarskiej, Jerzego Nowosielskiego, Fortunaty Obrąpalskiej, Julii Pirotte, Natana Rapaporta, Erny Rosenstein, Jerzego Skarżyńskiego, Henryka Stażewskiego, Władysława Strzemińskiego, Marka Leona Suzina, Heleny i Szymona Syrkusów, Feliksa Topolskiego, Henryka Tomaszewskiego, Tadeusza Trepkowskiego, Bolesława Utkina, Stefana Wegnera, Marka Włodarskiego, Władysława Wołkowskiego, Andrzeja Wróblewskiego, Wojciecha i Stanisława Zameczników.
Kuratorki: Joanna Kordjak, Agnieszka Szewczyk
Współpraca: Magdalena Komornicka
Wystawa będzie czynna od 3.10.2015 do 10.01.2016.
Partnerem wystawy jest Muzeum Narodowe w Warszawie.
Źródło: Zachęta - Narodowa Galeria Sztuki
