Muzeum Włodzimierza Wysockiego w Koszalinie (Zachodniopomorskie) obchodziło we wtorek 18.urodziny. To jedyna tego typu placówka w Polsce.
Muzeum znajduje się w prywatnym mieszkaniu w centrum Koszalina. Jego założycielką, dyrektorem, kustoszem jest badaczka życia i twórczości, Wysockiego, tłumaczka i autorka kilku książek o artyście, dr nauk filologicznych Marlena Zimna. Placówka rozpoczęła działalność 29 maja 1994 r.
Data ta – jak powiedziała we wtorek PAP dr Zimna – nie została wybrana przypadkowo. „29 maja 1980 r. Wysocki po raz ostatni wystąpił przed polską publicznością. Tego dnia Teatr na Tagance zakończył tournee występem na II Warszawskich Międzynarodowych Spotkaniach Teatralnych”- wyjaśniła.
Swoje pieśni Wysocki początkowo tworzył pod wpływem Bułata Okudżawy, później znalazł własny styl, wykorzystyjący charakterystyczny, zachrypnięty głos, którym śpiewał od basbarytonu do barytonu. Mimo popularności władze Związku Radzieckiego nigdy nie uznały go za wielkiego artystę, sławą cieszył się we Francji, Stanach Zjednoczonych i Kanadzie.
W 1994 r. muzeum zaczynało z 300 eksponatami związanymi z Włodzimierzem Wysockim. Obecnie jest ich ok. 18 tys. W kolekcji znajdują się m.in. zdjęcia artysty, płyty, książki, rękopisy, autografy, listy, karteczki pisane do ukochanych kobiet, filmowe zapisy koncertów, recitali, wywiadów, spektakli teatralnych oraz sygnowana własnoręcznie napisanym przez barda czterowierszem gitara, na której w kwietniu 1976 r. zagrał koncert w Casablance.
Wszystko to zgromadzono na niespełna 35 metrach kwadratowych, co powoduje, że w muzeum – jak mówiła we wtorek dr Zimna – panuje klimat „półlegalnych domowych koncertów.”
„Początkowo zameldowaliśmy Wysockiego w jednym pomieszczeniu. Jednak z czasem zaczął nas wypierać i dziś żartujemy, że to my mieszkamy kątem o Wysockiego i ten kąt jest coraz ciaśniejszy, ale dobrze nam z tym sąsiedztwem” - żartowała podczas urodzinowej uroczystości Zimna.
Muzeum odwiedza rocznie kilka tysięcy gości. Placówka od kilku lat organizuje w Koszalinie Międzynarodowy Festiwal Filmów Dokumentalnych o Włodzimierzu Wysockim „Pasje według świętego Włodzimierza.” W tym roku impreza ta obchodziła jubileusz 10-lecia. Prowadzi również działalność badawczą, polegającą m.in. na odszukiwaniu nieznanych dotąd materiałów filmowych, na których zarejestrowano Wysockiego. Ostatnim takim odkryciem dr Zimnej jest kilkuminutowy zapis próby spektaklu „Wiśniowy sad” w reż. Anatolija Efrosa. Materiał znaleziono w Japonii w archiwach kanału Tokio 12.
Włodzimierz Siemionowicz Wysocki (1938 - 1980) - rosyjski pieśniarz, aktor i poeta. Miał zostać inżynierem, ale rzucił studia techniczne dla teatru. Karierę zaczynał na początku lat 60. w Teatrze Puszkina w Moskwie, później przez wiele lat był związany z Teatrem na Tagance. Zagrał też w kilku filmach. Swoje pieśni początkowo tworzył pod wpływem Bułata Okudżawy, później znalazł własny styl, wykorzystyjący charakterystyczny, zachrypnięty głos, którym śpiewał od basbarytonu do barytonu. Mimo popularności władze Związku Radzieckiego nigdy nie uznały go za wielkiego artystę, sławą cieszył się we Francji, Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Trzykrotnie żonaty - ostatnią żoną była francuska aktorka Marina Vlady.
Wysocki zmarł 25 lipca 1980 r. na zawał serca w wyniku przedawkowania środków pobudzających. Pochowano go na cmentarzu Wagankowskim w Moskwie, na pogrzebie były tłumy, jego grób także i dziś tonie w kwiatach. (PAP)
sibi/ abe/
