Obraz Wojciecha Fangora zatytułowany „Einstein” wzbogacił wystawę kolekcji polskiej sztuki współczesnej we wrocławskim Pawilonie Czerech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej. Powstałe w 1948 r. dzieło zostało oddane przez prywatnych kolekcjonerów Muzeum Narodowemu we Wrocławiu w depozyt.
W piątek działo Fangora zaprezentowano dziennikarzom. Umieszczono je na wystawie stałej kolekcji polskiej sztuki współczesnej II poł. XX i XXI w. w Pawilonie Czerech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej (oddział Muzeum Narodowego we Wrocławiu).
Dzieło powstałe w 1948 r. przedstawia Alberta Einsteina. Iwona Bigos, kierownik Pawilonu Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej, podkreśliła, że obraz był po raz pierwszy publiczne prezentowany na pierwszej wystawie dzieł Fangora w Instytucie Propagandy Sztuki w Warszawie.
Bigos wskazała, że „Einstein” to dzieło pokazujące poszukiwania młodego artysty, który później stanie się ikoną op-artu. „Ten obraz jest dla nas bardzo ważny, bo w naszej kolekcji jest mało obrazów figuratywnych z okresu socrealizmu” - powiedziała Bigos.
Kustosz Muzeum Narodowego we Wrocławiu Barbara Ilkosz podkreśliła, że „Einstein” to drugi z obrazów Fangora, które znajdują się w depozycje wrocławskiej placówki. „Obrazów Fangora nie ma w naszych zbiorach, ponieważ artysta ten wyjechał z Polski, a ceny jego dzieł są wysokie” - mówiła Ilkosz.
Kustosz wskazała, że „Einstein” to obraz figuratywny. „Należy do nurtu sztuki powojenne, który posługiwał się abstrakcją i przedstawieniami figuratywnymi. Fangor przy tym stworzył własną koncepcje sztuki figuratywnej, do której powrócił po długim okresie malowania obrazów czysto abstrakcyjnych” - powiedziała.
Dodała, że cechą charakterystyczną obrazu zatytułowanego „Einstein” są kolory. „Śmiałe i wyraziste kolory; tu być może na to wpływ miała działalność Fangora jako projektanta, jako plakacisty, gdzie musiał wypowiadać się za pomocą skrótowej formy i śmiałych, żywych kolorów” - wyjaśniła.
Wojciech Fangor (1922-2015) - malarz, rysownik, plakacista, współtwórca Polskiej Szkoły Plakatu - tworzył malarstwo zarówno figuratywne, jak i abstrakcyjne. Jego plakat „Strzeż tajemnicy państwowej” z 1953 r. uznany został za przełomowy w dziejach Polskiej Szkoły Plakatu. Na początku lat 60. XX w. zasłynął pulsującym malarstwem – abstrakcyjnym obrazami dającymi wrażenie ruchu. Jako jedyny Polak miał swoją indywidualną wystawę w nowojorskim Muzeum Guggenheima.(PAP)
autor: Piotr Doczekalski
pdo/ pat/