Ogromna makieta średniowiecznych zabudowań klasztoru franciszkanów, odlana z brązu, ustawiona została na placu Klasztornym w Inowrocławiu. Miniatura upamiętnia istnienie trzeciej co do wielkości siedziby tego zgromadzenia zakonnego w kraju.
"To kolejna odsłona rewitalizacji centrum miasta, która ma również, a może przede wszystkim, wymiar społeczny. Przybliżanie mieszkańcom bogatej historii Inowrocławia, dziedzictwa kulturowego i duchowego, to istotny element, który wspiera nasze działania w tym zakresie" - napisał z tej okazji w sobotnim komunikacie dla mediów prezydent Inowrocławia Ryszard Brejza.
Fundatorem siedziby zakonników był w latach 1237–1238 książę kujawski Kazimierz. Władca oczekiwał, że zakonnicy zajmą się pracą misyjną w pogańskich Prusach oraz umacnianiem jego wpływów wśród ludności.
Jak dodał, makieta ma być także atrakcją turystyczną, przede wszystkim dla licznie odwiedzających miasto kuracjuszy. "Zachęcam wszystkich przechodzących tędy do zatrzymania się na chwilę i popatrzenia na cenne fragmenty świadectwa życia mieszkańców miasta sprzed kilkuset lat" - podkreślił Berejza.
Klasztor franciszkanów w Inowrocławiu był trzecim co do wielkości budynkiem zakonników na obecnych ziemiach polskich, po Wrocławiu i Krakowie. Usytuowany był w północno-wschodniej części miasta, którą dziś zajmuje plac Klasztorny.
Fundatorem siedziby zakonników był w latach 1237–1238 książę kujawski Kazimierz. Władca oczekiwał, że zakonnicy zajmą się pracą misyjną w pogańskich Prusach oraz umacnianiem jego wpływów wśród ludności.
Siedziba zgromadzenia pełniła w tamtych czasach ważną rolę polityczną. Odbyła się tu m.in. część obrad sądu papieskiego w sporze Polski z Krzyżakami o Pomorze Gdańskie w 1320 roku. W Inowrocławiu na dobra zakonne składały się: klasztor, kościół, pomieszczenia gospodarcze oraz ogród.
W 1818 r. rząd pruski dokonał kasaty inowrocławskiego konwentu franciszkanów. Budynki poklasztorne wyburzono w 1821 r., w klasztornej świątyni urządzono spichlerz, a jej wyposażenie trafiło do innych kościołów na terenie miasta.
Miniatura budynków klasztornych i płyta, na której są posadowione wykonane zostały z brązu. Całość stoi na postumencie z jasnoszarego granitu i replik gotyckich cegieł, które stanowią nawiązanie do budulca charakterystycznego dla średniowiecza.
Makietę opisuje tabliczka, na której zawarto informację na temat historii obiektu. Oprócz tradycyjnej formy, umieszczono również tekst w alfabecie Braille'a. Makietę wykonała lubelska pracownia artystyczna Piotra Prusa, który zwyciężył w konkursie ogłoszonym przez miasto. (PAP)
olz/ bos/
