Od soboty do połowy stycznia Muzeum Zamkowe w Pszczynie - jedna z największych atrakcji turystycznych woj. śląskiego - będzie niedostępne dla zwiedzających. W tym czasie muzeum czekają generalne porządki i niezbędne prace naprawczo-konserwatorskie.
Muzeum Zamkowe to znakomicie zachowana, unikalna rezydencja arystokratyczna z drugiej połowy XIX i początku XX wieku; jedno z nielicznych muzeów w Europie, posiadających oryginalne wyposażenie z początków XX w. Podczas I wojny światowej w pszczyńskim zamku mieściła się kwatera główna wojsk niemieckich. To w Pszczynie cesarz Wilhelm II podjął decyzję o rozpoczęciu totalnej wojny na Atlantyku.
Dziś obiekt należy do największych atrakcji turystycznych regionu. W ubiegłym roku muzeum odwiedziło ponad 184 tys. osób, a do października tego roku zwiedzających było ok. 165 tys. Następna okazja do zwiedzenia muzeum będzie dopiero w przyszłym roku.
Muzeum Zamkowe to znakomicie zachowana, unikalna rezydencja arystokratyczna z drugiej połowy XIX i początku XX wieku; jedno z nielicznych muzeów w Europie, posiadających oryginalne wyposażenie z początków XX w.
Przedstawiciele urzędu marszałkowskiego w Katowicach, któremu podlega pszczyńskie muzeum, wskazują, że przerwy konserwatorskie w tego typu muzeach - dawnych rezydencjach, są koniecznością, stosowaną także w innych takich obiektach. Dla pracowników muzeum jest to okres intensywnej pracy. Starannie odkurzane są wnętrza: boazerie i dekoracje sztukatorskie ścian, tkaniny i rzeźby; czyszczone i polerowane lustra, meble, porcelana i szkło.
Szczególnej uwagi, staranności i delikatności wymaga mycie i polerowanie kryształowych żyrandoli we wszystkich salach. Olbrzymie, składające się z wielu mniejszych i większych kryształowych części, żyrandole w wysokich wnętrzach wymagają użycia rusztowań, bo tylko niektóre z nich są opuszczane.
Jeden z pięciu żyrandoli w Sali Lustrzanej pszczyńskiego zamku składa się z 1097 kryształowych elementów, które razem ważą 197 kg. Największa szklana kula w żyrandolu z Salonu Wielkiego waży 2 kg - w sumie takich kul jest tam 48.
Podczas przerwy konserwatorskiej myte są również wszystkie drzwi i okna, prane i czyszczone firanki i zasłony. W zamku jest dziewięć par różnej wielkości drzwi zewnętrznych oraz 140 wysokich dwuczęściowych drzwi wewnętrznych. Okien jest w sumie 195. Również parkiety po oczyszczeniu są woskowane i polerowane (w sumie ponad 2,8 tys. m kw. w salach wystawowych). Zaplanowano też malowanie pomieszczeń kasy i garderoby dla zwiedzających.
Konserwatorzy sprawdzają stan eksponowanych obiektów, wykonując niewielkie naprawy lub typując przedmioty do konserwacji w przyszłości. Podczas sezonu turystycznego, kiedy muzeum przyjmuje zwiedzających przez siedem dni w tygodniu, wykonuje się tylko niezbędne prace związane z bieżącym utrzymaniem porządku i realizacją projektów muzealnych.
Muzeum Zamkowe w Pszczynie mieści się w obronnym niegdyś zamku, przekształconym później w reprezentacyjną, trójskrzydłową rezydencję. Prawdopodobnie pierwszą budowlę zamkową przy ruchliwym szlaku handlowym, prowadzącym z Krakowa na Śląsk i dalej, przez Cieszyn - do południowej Europy, zbudowali w XI lub XII w. książęta piastowscy. Zarówno ów pierwszy zamek, jak i kolejne - aż po XX w., pełniły przede wszystkim funkcję siedziby myśliwskiej. Okoliczne lasy pszczyńskie słynęły bowiem ze znakomitych polowań, zwłaszcza na żubry i jelenie.
Od początku XVI w. majątek stanowił Wolne Państwo Stanowe, co wiązało się wówczas z dużymi uprawnieniami właściciela wobec ludności zamieszkującej te tereny. W skład Państwa wchodziły cztery miasta: Pszczyna, Mikołów, Bieruń, Mysłowice oraz 50 wsi. W 1846 r. dobra pszczyńskie przejęła hrabiowska rodzina von Hochberg, od 1850 r. uprawniona do używania tytułu książąt von Pless. Pless to niemiecka nazwa Pszczyny. Od niej wywodzi się nazwa najpopularniejszego na świecie rogu myśliwskiego - tzw. plessówki.
W latach 1914-1917, w okresie I wojny światowej, w zamku mieściła się główna kwatera wojsk niemieckich, a na stałe zamieszkał tu cesarz Wilhelm II. W czasach II wojny światowej zamek był siedzibą instytucji cywilnych i wojskowych Niemiec hitlerowskich, a w 1945 r. - radzieckiego sztabu przyfrontowego. Muzeum utworzono 9 maja 1946 r.(PAP)
mab/ ls/
