Anita Ekberg. Fot. PAP/EPA
W wieku 83 lat niedaleko Rzymu zmarła w niedzielę jedna z największych gwiazd światowego kina Anita Ekberg, znana najbardziej z filmu "Dolce vita" Federico Felliniego. Urodzona w Szwecji aktorka zagrała w kilkudziesięciu filmach.
Muza Felliniego zmarła w klinice w podrzymskim miasteczku Rocca di Papa. We Włoszech mieszkała przez kilkadziesiąt lat. Przykuta do wózka inwalidzkiego, wysłała przed kilkoma laty list do fundacji imienia Felliniego z prośbą o pomoc finansową.
Była Miss Szwecji i Miss Universe przeniosła się w latach 50. ze swego kraju do USA, gdzie zadebiutowała w kinie. W 1956 roku otrzymała amerykańską nagrodę Złoty Glob za rolę w filmie “Hollywood or bust” w reżyserii Franka Tashlina. Wkrótce potem zagrała w amerykańskiej superprodukcji „Wojna i pokój” Kinga Vidora.
Najważniejszy dla jej kariery był rok 1960, gdy wcieliła się w postać Sylvii w „Dolce vita” Felliniego. Scena jej kąpieli w rzymskiej Fontannie di Trevi z Marcello Mastroiannim przeszła do historii jako jedna z najbardziej znanych w dziejach kinematografii. To dzięki niej dołączyła do ścisłej czołówki najpiękniejszych gwiazd światowego kina, rywalizując o względy męskiej publiczności z Marilyn Monroe i Sophią Loren.
Najważniejszy dla jej kariery był rok 1960, gdy wcieliła się w postać Sylvii w „Dolce vita” Felliniego. Scena jej kąpieli w rzymskiej Fontannie di Trevi z Marcello Mastroiannim przeszła do historii jako jedna z najbardziej znanych w dziejach kinematografii. To dzięki niej dołączyła do ścisłej czołówki najpiękniejszych gwiazd światowego kina, rywalizując o względy męskiej publiczności z Marilyn Monroe i Sophią Loren.
Później zagrała znów u Felliniego, który wyreżyserował jedną z nowel filmowych w słynnym zbiorowym obrazie „Boccaccio’70”.
Ekberg wróciła następnie do Hollywood, gdzie grała u boku Deana Martina, Franka Sinatry, Ursuli Andress i Boba Hope’a. Wiele lat później Hope żartował: "Jej rodzice zasłużyli na Nagrodę Nobla w dziedzinie architektury".
Po tym złotym okresie w jej życiu Ekberg zaczęła występować w coraz słabszych filmach włoskich, hiszpańskich i niemieckich. Prasa pisała nawet o poważnym załamaniu się jej kariery w latach 70.
Próba wielkiego powrotu na ekrany nie do końca się powiodła. Według krytyki jedynym godnym uwagi filmem - z kilkunastu nakręconych w ciągu ostatnich kilku dekad - jest "Wywiad" Felliniego. Był on dla obojga sentymentalną podróżą w przeszłość. Ostatni raz pojawiła się w filmie w 2002 roku. Zagrała we włoskim serialu telewizyjnym „Sekrety kobiet” („Il bello delle donne”).
W wywiadzie udzielonym dziennikowi „Corriere della Sera” z okazji swych 80. urodzin opowiedziała o tym, że słynną scenę w fontannie w „Dolce vita” kręcono całą noc. „Przez wiele godzin wskakiwałam do Fontanny di Trevi i wyskakiwałam, ani razu się nie potknęłam. Marcello marzł i dlatego wypił całą butelkę whisky. Trzy razy się przewrócił i trzy razy musieli go suszyć. Koniec końców kazali mu włożyć kalosze rybackie pod spodnie” - podkreśliła.
Na uwagę, że „Dolce vita” przeszło do historii kina, aktorka odparła: „Ale to nie był wielki film, on istnieje tylko z powodu tej szalonej sceny. A w tej scenie byliśmy ja i Marcello. Prawdę mówiąc, bardziej ja niż on”. „Byłam piękna, wiem” - przyznała.
Poproszona o opinię na temat Felliniego powiedziała: „To absolutny geniusz. Nigdy nie zrozumiałam, jaki był naprawdę powód, który skłonił go do tego, by wybrać mnie do roli w +Dolce vita+”. „Cóż, byłam Miss Szwecji, to może wystarczyłoby wielu innym reżyserom, ale nie jemu. On czytał w sercach aktorów” - dodała.
Kiedy dziennikarz przypomniał, że Frank Sinatra chciał się z nią ożenić, Anita Ekberg zauważyła: „Nie mam ochoty robić listy propozycji małżeństwa, jakie otrzymałam”.
W wywiadzie tym opowiedziała też o swym związku z legendarnym właścicielem koncernu Fiat, Giannim Agnellim. „Utrzymywaliśmy ten przepiękny sekret przez lata, dopóki jakaś niewychowana redakcja nie postanowiła tego opisać” - stwierdziła.
Włoskie media w dniu jej śmierci przypominają, że gdy wchodziła jako widz do teatru, wszyscy na jej widok wstawali z miejsc. “To była taka gwiazda, że gdy się pojawiała, była w stanie zatrzymać nawet ruch uliczny” - powiedział nestor włoskich impresariów Enrico Lucherini.
Z Rzymu Sylwia Wysocka (PAP)
sw/ akl/ ap/
