Odsłonięcie pamiątkowej tablicy poświęconej pamięci Kazimierza Szemiotha. Źródło: Urząd Dzielnicy Praga-Południe
Tablica poświęcona pamięci polskiego poety, publicysty, aktora i malarza Kazimierza Szemiotha - autora tekstu przeboju Stana Borysa pt. „Jaskółka uwięziona” - została odsłonięta w poniedziałek na warszawskim Grochowie.
Inicjatorami upamiętnienia byli m.in. kompozytor Andrzej Rejman, filozof Małgorzata Zielińska oraz aktorka i przyjaciółka rodziny Szemiothów, Anna Bojarska-Urbańska.
Obecny podczas uroczystości burmistrz dzielnicy Praga-Południe Tomasz Kucharski podkreślił, że Kazimierz Szemioth był „człowiekiem obdarzonym wielką charyzmą i niezwykłym talentem w wielu dziedzinach”.
„Jego prace malarskie, grafiki, teksty po prostu zawsze mi się podobały i nadal podobają. Nowe kolędy, pastorałki czy piękne akwarele zawsze będą zachwycać. To pozostaje po artyście na zawsze. Ale wielu spośród nas nie wie, że dziełem Kazimierza Szemiotha jest przepiękny tekst +Jaskółki uwięzionej+, której niezapomniane wykonanie przez Stana Borysa weszło do kanonu polskiej kultury” – powiedział, przypominając, że utwór został nagrodzony Bursztynowym Słowikiem podczas 13. Międzynarodowego Festiwalu Piosenki w Sopocie w 1973 roku.
„Lubił ciszę, prawdę, samotność” – wspominała artystę Anna Bojarska-Urbańska. „Był człowiekiem ciekawym ludzi. Rozdawał swoje prace przyjaciołom, obserwował świat. Malował głównie konie, kobiety i miasto. Kazimierz Szemioth był niezrównanym akwarelistą, oprócz tego natchnionym poetą, ale w wolnych chwilach lubił pisywać teksty piosenek” – dodała.
Przypomniała, że do ufundowania tablicy pamiątkowej na warszawskim Grochowie jako pierwsza dążyła zmarła w ubiegłym roku żona artysty, Wanda Szemioth.
Kazimierz Szemioth, ps. Lucjan Kaszem (1933-85) był malarzem, grafikiem, poetą, publicystą, aktorem estradowym. Debiutował jako poeta w 1954 roku. Autor tomu wierszy „Ona żąda berła”, libretta musicalu „Karmazynowa dama”, suity „Sine ira et studio” (muz. Artur Żalski), widowiska „Pani Latter” według Bolesława Prusa (dla Teatru Powszechnego w Warszawie), kolęd i pastorałek („Narodziła nam się dobroć”, muz. Stanisław Hadyna). Współpracował z Polskim Radiem (audycje „Parnasik”, „Pięć minut o wierszowaniu”).
Napisał teksty piosenek: „Dobra miłość”, „Kiedy świece płoną”, „Jaskółka uwięziona” (muz. Janusz Kępski); „Gdyby nie ty, Warszawo” (muz. Marek Sart), „Intymność” (muz. Jerzy Abratowski), „Jeszcze dzieci” (muz. Andrzej Rybiński), „Listów pożółkła biel” (muz. Adam Sławiński), „Pachniał wrzos” (muz. J. Rusek), „Klipsy”, „Kukurydza”, „Plamy na suficie”, „Rogaliki na śniadanie”, „Sam by nie tańczył samby”, „Wakacje z deszczem”, „Zamyślona piosenka” – (z muzyką jego pierwszej żony – Hanny Skalskiej).
Tłumaczył teksty piosenek francuskich, angielskich i rosyjskich. W malarstwie najchętniej posługiwał się akwarelą, malował pejzaże tatrzańskie i sceny rodzajowe. Żył i tworzył w Warszawie.
Tablica upamiętniająca życie i twórczość Kazimierza Szemiotha, odsłonięta na ścianie budynku Centrum Promocji Kultury przy ul. Podskarbińskiej 2, została ufundowana dzięki finansowemu wsparciu Urzędu Dzielnicy Praga Południe.(PAP)
autorka: Malwina Wapińska
mwp/ pat/
