Skrzypek prof. Krzysztof Jakowicz i poeta i pieśniarz Leszek Długosz zostali uhonorowani dorocznymi Nagrodami Ministra Kultury za całokształt twórczości. Nagrody wręczono w poniedziałek na warszawskim Zamku Królewskim.
Muzykolog Grzegorz Michalski w laudacji powiedział, że w grze Krzysztofa Jakowicza, jego sposobie bycia na estradzie, zawsze uderzała spontaniczność i entuzjazm do wykonywanej muzyki. "Jego niezmierna sympatia do słuchaczy skutkuje łatwością, wysoką temperaturą kontaktów z audytorium. Porywa swoją grą, ale też potrafi wzbudzać entuzjazm swoimi komentarzami" - mówił Michalski. Obdarzony niezwykłym poczuciem humoru umie z dystansem opowiadać o ludziach.
Statuetkę w imieniu nagrodzonego odebrał jego przyjaciel Jerzy Maksymiuk.
Prof. Krzysztof Jakowicz to wybitny skrzypek, kameralista i pedagog, absolwent Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. Jego umiejętności cenił Witold Lutosławski, który powierzył mu polskie prawykonania wszystkich swoich utworów. Artysta był wielokrotnie zapraszany do udziału w festiwalach o światowej renomie, jak np. Warszawska Jesień, Edinburgh Festival, Berliner Festspiele, London City Festival, oraz festiwale w Bregenz i Schleswig-Holstein. Był solistą na licznych tournée zagranicznych większości polskich orkiestr, współpracuje z wszystkimi wybitnymi dyrygentami polskimi, a także z artystami tej miary, co Jiři Bělohlavák, Riccardo Chailly, Leopold Hager, Chikara Imamura, Pinchas Steinberg, Michael Tabachnik czy Tajuo Yuasa. Przez dwa lata był pierwszym skrzypkiem słynnego Kwintetu Warszawskiego Władysława Szpilmana.
Drugim laureatem Nagrody Ministra Kultury za całokształt twórczości jest Leszek Długosz. W laudacji prof. Olga Płaszczewska powiedziała, że w jego twórczości toczy się "nieustanny dialog z tradycją, powracają wielkie tematy literatury europejskiej: miłość, śmierć, trud istnienia, zachwyt, dążenie do szczęścia. Występują z nimi refleksje związane z takimi kategoriami etycznymi jak miłość, sprawiedliwość, prawda i szczerość. Uderza ich racjonalne ustawienie w wymiarze zwyczajności oraz świadomość w jak wysokim stopniu człowiek ulega własnej wyobraźni i karmi się złudzeniami".
Leszek Długosz to poeta, aktor, literat, pieśniarz, kompozytor, pianista i nauczyciel. Absolwent studiów polonistycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim i studiów na Wydziale Aktorskim PWST w Krakowie, w latach 1965-1978 współtworzył kabaret w Piwnicy Pod Baranami w Krakowie. Swój pierwszy tomik poezji zatytułowany "Lekcje rytmiki" wydał w 1973 roku. Z Piwnicą rozstał się w 1978 r. Rok później przebywał na stypendium artystycznym we Francji, ufundowanym przez rząd francuski. Zaowocowało ono wydaniem płyty w całości w języku francuskim.
Leszek Długosz wydał kilkanaście tomików poezji. Z własnymi recitalami występował w wielu miastach Polski, a także za granicą (m.in. w Austrii, Belgii, Czechosłowacji, Francji, itd.). Oprócz działalności estradowej i literackiej publikuje również swoje felietony w "Czasie krakowskim" i "Rzeczpospolitej". Wraz z Krzysztofem Magowskim zrealizował w TVP cykl poświęcony poezji – "Literatura według Długosza". Wykłada w Studium Literacko-Artystycznym na UJ w Krakowie. Od 2009 członek Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa (SKOZK). Został uhonorowany m.in. Tytułem Mistrza Mowy Polskiej VOX POPULI, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości oraz Orderem Orła Białego. (PAP)
Autor: Olga Łozińska
oloz/ aszw/
