Leszek Elektorowicz. Fot. PAP/J. Bednarczyk
Leszek Elektorowicz, poeta, prozaik, eseista, tłumacz zmarł w środę w Krakowie w wieku 95 lat – poinformowało w czwartek PAP Stowarzyszenie Pisarzy Polskich Oddział Kraków.
Pogrzeb poety odbędzie się we wtorek 24 września na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Armia Krajowa
Leszek Elektorowicz (właśc. Lesław Witeszczak) urodził się 29 maja 1924 roku we Lwowie. Jak podaje Stowarzyszenie Pisarzy Polskich na swojej stronie internetowej, w czasie okupacji niemieckiej był żołnierzem Armii Krajowej.
Maturę zdał na tajnych kompletach we Lwowie. Po wojnie ukończył Wydział Filologii Angielskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim z dyplomem magistra filozofii. Ponadto studiował prawo, ekonomię, socjologię, psychologię.
Zadebiutował jako poeta w 1947 r. w „Dzienniku Literackim”, gdzie również drukował recenzje poetyckie. W latach socrealizmu zaprzestał, z własnego wyboru, wszelkich publikacji. W tym czasie pracował jako praktykant w Bibliotece Jagiellońskiej, następnie jako korektor w Polskim Wydawnictwie Muzycznym, a gdy władze komunistyczne reaktywowały filologie zachodnie (zlikwidowane w l952 r.) – jako nauczyciel jęz. angielskiego, wpierw na kursach spółdzielczych, później jako nauczyciel w I. Liceum Ogólnokształcącym im. B. Nowodworskiego w Krakowie.
Czerwiec 1976
W latach 1957-1972 pracował jako publicysta, w dziale zagranicznym tygodnika „Życie Literackie”, skąd został usunięty za poddanie krytyce polityki redakcyjnej redaktora naczelnego Władysława Machejka. Uzyskał pracę kierownika literackiego w teatrze „Bagatela” (1972-1977), którą również musiał opuścić za list protestujący przeciw represjom wobec strajkujących robotników w 1976 r. w Radomiu, skierowany do posła PZPR Tadeusza Hołuja.
Przez następne cztery lata był pozbawiony pracy zarobkowej. Dopiero na fali ruchu NSZZ „Solidarność”, gdy po wieloletnich staraniach powstał miesięcznik „Pismo”, mógł podjąć pracę redakcyjną jako kierownik działu zagranicznego w tym czasopiśmie (1980-83).
Cenzura
W okresie stanu wojennego, jako członek Zarządu Klubu Inteligencji Katolickiej, organizował półoficjalne spotkania literackie i był współorganizatorem Tygodni Kultury Chrześcijańskiej, brał udział w konspiracyjnej działalności związku pisarzy, przekształconego w 1989 roku w oficjalne już Stowarzyszenie Pisarzy Polskich, którego był współzałożycielem.
Współpracował z czasopismami m.in.: „Życiem Literackim”, „Twórczością”, „Tygodnikiem Powszechnym”, „Odrą”, „Pismem”, „Dekadą Literacką”, „Arką” oraz „Arcanami”, jako stały współpracownik. W okresie stanu wojennego drukował w kilku pismach drugiego obiegu („Zapis”, „Miesięcznik Małopolski”, „Czas Kultury).
W 2016 roku został odznaczony przez prezydenta Andrzeja Dudę Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla literatury polskiej, za osiągnięcia w działalności na rzecz rozwoju poezji współczesnej.(PAP)
autor: Rafał Grzyb
rgr/ pat/
