Siostry zakonne uczestniczą w uroczystości beatyfikacyjnej siostry Klary Szczęsnej. Fot. PAP/J. Bednarczyk
W Sanktuarium św. Jana Pawła II w krakowskich Łagiewnikach odbyły się w niedzielę uroczystości beatyfikacyjne s. Klary Szczęsnej, współzałożycielki Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego (Sióstr Sercanek).
Aktu beatyfikacji dokonał wysłannik papieża - prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych kard. Angelo Amato, który odczytał List Apostolski papieża Franciszka o beatyfikacji siostry Klary Szczęsnej na prośbę metropolity krakowskiego kard. Stanisława Dziwisza wraz ze Zgromadzeniem Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego. Święto bł. Klary Szczęsnej obchodzone będzie 7 lutego, w dniu jej śmierci.
Kard. Amato przewodniczył również późniejszej mszy św. i był autorem homilii, odczytanej w jego imieniu w języku polskim. "Matka Klara Szczęsna była osobą konsekrowaną, obdarzoną cnotami heroicznymi, była autentycznym przykładem miłości do Jezusa i do jego miłosiernego serca" – stwierdził w homilii kard. Angelo Amato. Przytaczał relacje sióstr, że "z miłości do Boga była gotowa do ponoszenia każdego trudu i zachęcała współsiostry, aby były skłonne do wyrzeczeń", że jej postawa opierała się na silnej wierze, żywej nadziei i miłości i że żywiła do sióstr głęboką miłość, interesując się ich potrzebami i zdrowiem, zawsze spiesząc z pomocą potrzebującym.
"W Liście Apostolskim Ojca Świętego Franciszka Matka Klara jest nazwana w następujący sposób: +współzałożycielka Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego, która zawsze umiała przyjmować wolę Bożą i ze szczególną miłością troszczyła się o potrzebujących, szczególnie o dziewczęta i o chorych+. Są to słowa, które dobrze wyrażają matczyną postawę Błogosławionej Klary Szczęsnej, siostry zakonnej o wielkim i szczodrym sercu dla wszystkich, zwłaszcza dla małych oraz schorowanych" – podkreślił kard. Amato.
Ludwika Szczęsna żyła na przełomie XIX i XX w. Wraz z ks. Józefem Sebastianem Pelczarem, profesorem i rektorem UJ w 1894 r. założyła Zgromadzenie Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego i została wybrana jego pierwszą przełożoną generalną. W zgromadzeniu przyjęła imię Klara. Współpracując z ks. Pelczarem, otworzyła ok. 30 domów zakonnych, posyłając siostry do pracy wśród chorych i wśród dziewcząt, dla których tworzyła przytuliska i szkoły praktyczne na terenie Galicji i Alzacji.
"Siostrom Sercankom i wszystkim nam bł. matka Klara powtarza ewangeliczną przestrogę apostoła Jana: +Dzieci, nie miłujmy słowem i językiem, ale czynem i prawdą+. Bowiem to miłość przekształca serca oraz umysły ludzi, aby tworzyli społeczeństwo bardziej braterskie, gościnne i przebaczające. Miłość jest też tym przesłaniem, które nowa Błogosławiona pozostawia nam w tym dzisiejszym świątecznym dniu" – zakończył.
W modlitwie powszechnej uczestnicy uroczystości modlili się m.in. "za prezydenta Polski oraz za wszystkich sprawujących władzę w naszym kraju, aby wspierani Bożą łaską budowali jedność, pokój i pomyślność polskiego społeczeństwa".
W uroczystości uczestniczyli kardynałowie, arcybiskupi i biskupi oraz duchowni, w tym m.in. metropolita krakowski kard. Stanisław Dziwisz, nuncjusz apostolski w Polsce abp Celestino Migliore, przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski abp Stanisław Gądecki, metropolita warszawski kard. Kazimierz Nycz, kard. Zenon Grocholewski z Rzymu, metropolita lwowski abp Mieczysław Mokrzycki, kard. Franciszek Macharski, kard. Marian Jaworski.
Obecni byli także krewni Klary Szczęsnej, przedstawiciele władz miasta i regionu oraz wierni. Najliczniejszą grupę stanowiły siostry sercanki z Polski, Ukrainy, Włoch, Francji, USA, Boliwii i Jamajki.
Ludwika Szczęsna żyła na przełomie XIX i XX wieku. Wraz z ks. Józefem Sebastianem Pelczarem, profesorem i rektorem Uniwersytetu Jagiellońskiego w 1894 r. założyła Zgromadzenie Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego i została wybrana jego pierwszą przełożoną generalną. W zgromadzeniu przyjęła imię Klara. Współpracując z ks. Pelczarem, otworzyła ok. 30 domów zakonnych, posyłając siostry do pracy wśród chorych i wśród dziewcząt, dla których tworzyła przytuliska i szkoły praktyczne na terenie Galicji i Alzacji.
W czasie I wojny światowej posyłała siostry do pracy w szpitalach wojennych.
"Matka Klara raczej ukrywała się przed zewnętrznym światem, więc jej postać jest bardziej znana wewnątrz klasztoru. Jako przełożona była bardzo serdeczna dla sióstr i patrzyła na człowieka nie tylko w kontekście potrzeb duchowych, ale też materialnych. Widziała człowieka z jego potrzebami, chciała usłużyć, ile mogła, żeby ciężko pracującym siostrom przyjść z pomocą w takich zwykłych codziennych czynnościach, cerując ich bieliznę czy zaopatrując chore siostry w leki czy lepszą żywność. My mówimy, że matka Klara miała wyobraźnię miłości, czyli widziała człowieka z jego potrzebami i wychodziła naprzeciw temu" - powiedziała PAP s. Agnieszka Kijowska, przełożona generalna sióstr sercanek.
"Można powiedzieć, że może być patronką dla chorych, bo sama była chora przez całe życie i przeszła operację nowotworową, a potem komplikacje. Na pewno dużo ludzi przychodzi modlić się do niej o uzdrowienie z choroby nowotworowej, tym bardziej, że jej doczesne szczątki są złożone w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa przy ul. Garncarskiej w Krakowie, gdzie w pobliżu znajduje się Instytut Onkologii" – powiedziała przełożona generalna.
Ludwika Szczęsna pochodziła z Mazowsza. Urodziła się 18 lipca 1863 r. w Cieszkach jako szóste z siedmiorga dzieci Antoniego i Franciszki, z domu Skorupskiej. W wieku 12 lat straciła matkę. Mając 17 lat uciekła z domu, bo mimo namowy ojca nie chciała wyjść za mąż, ale poświęcić życie Bogu.
W 1885 r. Ludwika wstąpiła do działającego w ukryciu w zaborze rosyjskim Zgromadzenia Sług Jezusa, w którym apostołowała wśród służących. Będąc w tej wspólnocie prowadziła w Lublinie pracownię krawiecką i pełniła funkcję przełożonej. Na prośbę ks. Pelczara, Zgromadzenie Sług Jezusa wysłało s. Ludwikę do Krakowa, gdzie prowadziła przytulisko dla służących, a później wraz z ks. prof. Pelczarem założyła nowe zgromadzenie.
Zmarła w Krakowie w opinii świętości 7 lutego 1916 r., w wieku 53 lat. Jej duchowy przewodnik ks. Józef Sebastian Pelczar został beatyfikowany w 1991 r., a kanonizowany w 2003 r.
Proces beatyfikacyjny s. Klary rozpoczął się w marcu 1994 r. W grudniu 2012 r. papież Benedykt XVI podpisał dekret o heroiczności jej cnót, a 5 czerwca tego roku papież Franciszek ogłosił dekret o cudzie przypisywanym wstawiennictwu s. Klary. Chodziło o ciężko rannego chłopca, który w 2001 roku w Krakowie został potrącony na pasach i z ciężkim urazem głowy walczył o życie, a rodzina i siostry sercanki modliły się do Klary Szczęsnej o wstawiennictwo. Chłopiec całkowicie wrócił do zdrowia i uczestniczył w uroczystości beatyfikacji s. Klary Szczęsnej.
Po II wojnie światowej siostry sercanki zostały usunięte z większości szpitali, szkół, przedszkoli i ochronek, w których wcześniej pracowały. Realizując nadal zadania wyznaczone przez swoich założycieli, podjęły pracę w państwowych domach opieki społecznej, szpitalach oraz parafiach. Obecnie do zgromadzenia należy na świecie ok. 500 sióstr, w Polsce jest ich ponad 350. Sercanki opiekują się chorymi w domach opieki społecznej i szpitalach oraz dziewczętami potrzebującymi pomocy, prowadząc dla nich m.in. bursy, w Rzeszowie Dom Samotnej Matki i Okno Życia, a na misjach przychodnie, szkoły i sierocińce.
Była to pierwsza beatyfikacja w historii Sanktuarium św. Jana Pawła II w Krakowie. (PAP)
hp/ eaw/
