Grupa rekonstrukcyjna podczas powtórnego pochówku gen. Piotra Bontempsa i jego żony Róży Eleonory. Fot. PAP/M. Obara
Powstanie film dokumentalny o gen. Piotrze Bontemps (1777-1840), żołnierzu armii napoleońskiej i uczestniku powstania listopadowego, którego szczątki odnaleziono w 2013 r., podczas prac archeologicznych w dzielnicy Płocka – Imielnicy.
W sierpniu 2014 r. w tamtejszym kościele Najświętszego Serca Jezusowego odbył się ponowny pochówek gen. Bontemps (1777-1840) oraz jego żony Róży z domu Monfreull (1787-1853). W uroczystościach uczestniczyła m.in. rodzina gen. Bontemps oraz attache obrony ambasady Francji w Polsce płk Roland Delawarde.
Film, ukazujący życiorys i dokonania generała wraz z dokumentacją z prac archeologicznych i ponownego pochówku przygotuje płockie Muzeum Mazowieckie, gdzie w 2016 r. odbędzie się sesja naukowa przypominająca postać Piotra Bontemps – poinformował w piątek PAP Tomasz Kordala, zastępca dyrektora muzeum.
Rodzina Bontemps była w XIX wieku właścicielem majątku Gulczewo, sąsiadującego z Imielnicą, która jest obecnie peryferyjną dzielnicą Płocka. Potomkowie gen. Bontemps mieszkają obecnie w Gdańsku i Warszawie.
Pierwotne miejsce pochówku małżonków Bontemps było przez lata zapomniane. Pamiętała o nim tylko rodzina, czyniąca starania o należyte upamiętnienie zmarłych. Szczątki odnaleziono w 2013 r., podczas prac archeologicznych w dzielnicy Płocka - Imielnicy w zasypanej krypcie kościoła rozebranego w 1935 r.
„Film przedstawiał będzie życiorys gen. Piotra Bontemps i czasy, w których żył, od okresu spędzonego we Francji, poprzez pobyt w Polsce, wydarzenia powstania listopadowego, aż do tragicznej śmierci. W filmie znajdą się inscenizacje pewnych wydarzeń, a także dokumentacja przebiegu prac archeologicznych, badań antropologicznych szczątków generała oraz relacja z ponownego jego pochówku” – powiedział PAP Kordala.
Dodał, iż w Zakładzie Medycyny Sądowej Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu trwają prace związane z odtworzeniem wizerunku gen. Bontemps. „Pokażemy prezentację 3D jego wizerunku” – zapowiedział Kordala. Wyniki badań DNA mają jednocześnie posłużyć do ustalenia, z jakiego regionu Francji pochodził gen. Bontemps.
Jak podkreślił Kordala, film oraz planowana przez Muzeum Mazowieckie w Płocku na wiosnę 2016 r. wystawa i sesja naukowa to część programu naukowo-edukacyjnego, którego celem jest przypomnienie zapomnianej postaci gen. Bontemps.
Pierwotne miejsce pochówku małżonków Bontemps było przez lata zapomniane. Pamiętała o nim tylko rodzina, czyniąca starania o należyte upamiętnienie zmarłych. Szczątki odnaleziono w 2013 r., podczas prac archeologicznych w dzielnicy Płocka - Imielnicy w zasypanej krypcie kościoła rozebranego w 1935 r. Małżonkowie Bontemps zostali ponownie pochowani 23 sierpnia 2014 r. - spoczęli w krypcie kaplicy tamtejszego imielnickiego kościoła Najświętszego Serca Jezusowego.
Podczas ponownego pochówku, który odbył się m.in. w asyście grupy rekonstrukcyjnej 4. Pułku Piechoty Księstwa Warszawskiego, wchodzącego w skład Wielkiej Armii cesarza Napoleona I Bonaparte, wnuczka generała w szóstym pokoleniu Maria Bontemps-Gracz podkreślała, że choć Piotr Bontemps był Francuzem „z krwi i kości” to na swoją i swoich dzieci ojczyznę wybrał właśnie Polskę.
Piotr Bontemps przybył z Francji na ziemie polskie po utworzeniu Księstwa Warszawskiego. Będąc jeszcze kapitanem armii Napoleona I, organizował manufaktury produkujące broń, a także proch armatni. Brał udział w wojnie 1809 r., walcząc z Austriakami pod Sandomierzem, a w 1812 r. uczestniczył w wyprawie na Rosję. Wsławił się w bitwie nad Berezyną. Uczestniczył w Bitwie Narodów pod Lipskiem w 1813 r.
Bontemps był odznaczony dwukrotnie Legią Honorową oraz Orderem Virtuti Militari. Po upadku Napoleona I osiedlił się na stałe w Królestwie Polskim i ożenił. Jego osobą zainteresował się Wielki Książę Konstanty, powierzając mu m.in. nadzór arsenału w Warszawie. W 1830 r. Bontemps uczestniczył w powstaniu listopadowym. Współpracując z władzami powstańczymi, brał udział w fortyfikowaniu Warszawy.
Po upadku powstania Bontemps złożył przysięgę carowi. Został awansowany na generała brygady. W tym czasie przebywał często w Rosji, pracując przy testowaniu pocisków artyleryjskich. Zginął podczas jednej z takich prób w 1840 r. w Petersburgu. Żona sprowadziła jego ciało do rodzinnego majątku pod Płockiem. Gdy zmarła w 1853 r., spoczęła obok męża w krypcie ówczesnego kościoła św. Jakuba Apostoła w Imielnicy. Kiedy w 1935 r. rozbierano kościół, na chwilę odsłonięto wejście do krypty - na trumnie Bontemps spoczywały generalskie epolety. (PAP)
mb/ pz/
