Michał Szopski - wybitny polski śpiewak operowy - nie żyje. Wielokrotnie nagradzany, obdarzony głosem tenora, był solistą m.in. Teatru Wielkiego w Warszawie. Miał 96 lat. "Jego wysokie +c+ było słynne" - powiedział o nim krytyk muzyczny Józef Kański. O śmierci artysty poinformowała PAP w piątek jego rodzina.
"Michał Szopski był jednym z najwybitniejszych polskich śpiewaków, wywodzącym się jeszcze z przedwojennego okresu. Był bardzo dobrym tenorem, rozporządzającym świetną techniką i znakomitą skalą głosu. Jego wysokie +c+ było słynne np. w +Fauście+ Charles'a Gounoda" - powiedział PAP o zmarłym artyście krytyk muzyczny Józef Kański. Dodał, że Szopski w kontakcie osobistym był niezwykle serdecznym, wesołym i dowcipnym człowiekiem.
Michał Szopski urodził się 23 marca 1915 r. w Warszawie. Karierę śpiewaka operowego rozpoczął w 1938 r. od roli Jontka w "Halce" Stanisława Moniuszki, granej w Teatrze Wielkim w Warszawie. Do momentu wybuchu II wojny światowej występował na licznych koncertach m.in. w Filharmonii Warszawskiej i w Polskim Radiu.
Po 1945 r. pracował jako solista Domu Wojska Polskiego; śpiewał także dla Muzycznego Teatru Miejskiego w Warszawie. W 1947 r. wyjechał do Włoch, jako stypendysta ministerstwa kultury. Pod koniec 1948 r., po powrocie do kraju, został skierowany do Państwowej Opery w Warszawie, gdzie występował do 1962 r. Następnie przeniósł się do Państwowej Opery Objazdowej w Warszawie, gdzie przez pierwsze cztery lata był solistą śpiewakiem i śpiewał wszystkie pierwszoplanowe partie operowe.
W 1966 r. został powołany na stanowisko dyrektora Państwowej Opery Objazdowej. Funkcję te sprawował do 1972 r. Następnie został zaangażowany do Teatru Wielkiego w Warszawie w charakterze profesora śpiewu. Od 1976 r. do końca 1980 r. wykładał śpiew w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie.
Poza pracą artystyczną brał udział w licznych koncertach w filharmoniach i Polskim Radiu. Występował także gościnnie na wszystkich scenach operowych Polski, a także wielokrotnie reprezentował kulturę polską zagranicą, m.in. we Francji, Niemczech, Włoszech, Rosji, Rumunii i na Węgrzech.
Poświęcał czas pracy społecznej. Był m.in. członkiem Komisji Kultury Stołecznej Rady Narodowej, przez wiele kadencji zasiadał w zarządzie Stowarzyszenia Polskich Artystów Teatru i Filmu (SPATiF); obecnym Związku Artystów Scen Polskich (ZASP).
Za wybitne zasługi dla kultury muzycznej był nagradzany, m.in. Krzyżem Kawalerskim i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polonia Restituta), Złotym Krzyżem Zasługi, Odznaką Zasłużonego Działacza Kultury oraz wieloma innymi odznaczeniami państwowymi.
Posiada szereg znakomitych kreacji wokalnych. Do jego osiągnięć zaliczyć należy partie: Stefana w "Strasznym Dworze", Jontka w "Halce", Fausta w "Fauście", księcia Mantui w "Rigoletto", Rudolfa w "Cyganerii", Alfreda w "Traviacie", Pincertona w "Madame Butterfly", Cavaradossiego w "Tosce", Kazimierza w "Hrabinie", Fentona w "Wesołych Kumowszkach z Windsoru", Leńskiego w "Eugeniuszu Oniegin", Młodego Cygana w "Aleko", Grabca w "Goplanie" i Jenika w "Sprzedanej narzeczonej".(PAP)
nno/ abe/
