Zygmunt Hübner. Fot. PAP/CAF/Z. Matuszewski
Do 31 stycznia 2014 roku można zgłaszać kandydatów do Nagrody im. Zygmunta Hübnera "Człowiek teatru". Ogłoszenie wyników i uroczyste wręczenie nagrody ma nastąpić 23 marca 2014, w dniu urodzin artysty.
W styczniu 2014 roku minie 25 lat od śmierci Zygmunta Hübnera - jednego z najwybitniejszych twórców teatru polskiego II połowy XX wieku. Aby przypomnieć o twórczości i osobie Huebnera, grono współpracowników i uczniów artysty, powołało Fundację Teatru Myśli Obywatelskiej im.Hübnera.
Fundację tworzą: Barbara Borys-Damięcka, Ewa Dałkowska, Joanna Huebner - Wojciechowska (fundatorka), Krystyna Janda, Jan Buchwald, Piotr Cieślak, Janusz Gajos, Kazimierz Kaczor, Jarosław Kilian, Stanisław Radwan, Jacek Sieradzki i Allan Starski.
Fundacja ustanowiła nagrodę "Człowiek Teatru", która po raz pierwszy zostanie przyznana w marcu przyszłego roku. Nagroda ma m.in. "promować ludzi, podejmujących dzieło Zygmunta Hübnera" oraz wartości, którym wierny był patron Fundacji - zawodową rzetelność, uczciwość, dobrze pojętą pracowitość, globalne spojrzenie na teatr, obywatelską odpowiedzialność, wszechstronność w działaniu na gruncie teatralnym. Nagroda będzie przyznawana co roku. Szczegóły na stronie www.fundacjahubnera.org.pl.
Zygmunt Hübner urodził się 23 marca 1930 w Warszawie, zmarł 12 stycznia 1989 r. Był absolwentem warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej. W 1952 ukończył Wydział Aktorski, a cztery lata później reżyserię.
Jako reżyser zadebiutował w 1956 r., a po czterech latach objął kierownictwo artystyczne Teatru Wybrzeże w Gdańsku. Zapraszając do współpracy m.in. Konrada Swinarskiego, Andrzeja Wajdę, Zbigniewa Cybulskiego i Bogumiła Kobielę uczynił z Wybrzeża najgłośniejszy poza stolicą teatr.
W 1963 r. Hübner rozpoczął budowanie kolejnej sceny - Starego Teatru w Krakowie. Za jego dyrekcji odbyły się w Starym premiery m.in. "Nie-Boskiej komedii" Zygmunta Krasińskiego, "Fantazego" Juliusza Słowackiego, "Woyzecka" Georga Buechnera i "Pokojówek" Jeana Geneta. W 1969 r. ingerencje władz w repertuar Starego Teatru zmusiły Huebnera do złożenia dymisji.
Przed kolejnym wyzwaniem Hübner stanął w 1974 roku, budując nowy zespół Teatru Powszechnego. Zaangażował do niego m.in. tych, z którymi pracował już wcześniej w Gdańsku i Krakowie, oraz aktorów innych warszawskich teatrów (m.in. Olgierda Łukaszewicza, Bronisława Pawlika, Stanisława Zaczyka) oraz grupę młodzieży (Ewę Dałkowską, Joannę Żółkowską). Na otwarcie Powszechnego wystawiano "Sprawę Dantona" w reż. Andrzeja Wajdy. Tam też sam Hübner stworzył swoje najgłośniejsze przedstawienia: "Odpocznij po biegu" Władysława Terleckiego, "Zemstę" Aleksandra Fredry, "Lot nad kukułczym gniazdem" Kena Keseya, "Garderobianego" Ronalda Harwooda i "Medeę" Eurypidesa.
Hübner był również cenionym aktorem teatralnym, telewizyjnym i filmowym. Zasłynął rolą majora Henryka Sucharskiego w filmie "Westerplatte" w reżyserii Stanisława Różewicza (1967). Grał też m.in. w filmach: "Blaszany bębenek" (1979, reż. Volker Schloendorff) i "Przypadek" (1981, reż. Krzysztof Kieślowski).
Występował też w spektaklach TV, m.in. jako prokurator w "Małej ankiecie" Petersa Karvasa w reż. Jana Łomnickiego (1970), Zawisza w "Twarzy pokerzysty" Józefa Hena w reż. Stanisława Wohla (1974), Nauczyciel w "Kartotece" Tadeusza Różewicza (reż. Krzysztof Kieślowski, 1979).
Przez wiele lat był dziekanem Wydziału Reżyserii Warszawskiej PWST, stałym felietonistą "Odry" i "Dialogu", autorem kilku książek, autorem dramatu "Ludzie cesarza"(PAP).
abe/
