W XVII stuleciu, wieku rewolucji naukowej, matematyka była nie tylko nauką podstawową, lecz także narzędziem do opisu i uogólnienia eksperymentu, stanowiącego ważną część nowego sposobu prowadzenia badań. Była też podstawą praktyki inżynieryjnej. W Rzeczpospolitej pogardliwy stosunek do techniki utrzymywał się jeszcze w XVII wieku, a biegli w sztuce inżynieryjnej Polacy i Litwini zazwyczaj pobierali nauki za granicą.
Szlachta sprowadzała tymczasem inżynierów z Zachodu: rezydencje budowali im Włosi, a fortyfikacjami zajmowali się także przybysze z Italii oraz Holendrzy.
Rzeczpospolita miała jednak czym się pochwalić w dziedzinie techniki. Warto przypomnieć dwóch wybitnych inżynierów wojskowych: Adama Freytaga i Kazimierza Siemienowicza. Obaj stali się w XVII wieku uznanymi autorytetami w skali europejskiej w dziedzinie artylerii i fortyfikacji, o czym świadczy powodzenie ich wydanych w Niderlandach traktatów.
Więcej o ich niezwykłych osiągnięciach oraz o wojnie i inżynierach w dobie rewolucji naukowej można przeczytać w trzecim odcinku cyklu „Polskie Osiągnięcia Naukowo-Techniczne” magazynu „Mówią wieki”.
Źródło: „Mówią wieki”