2011-04-20 19:53 Płock (PAP) - Imię Romana Lutyńskiego (1887-1968), prawnika, prezesa Towarzystwa Naukowego Płockiego (TNP), represjonowanego przez władze PRL w okresie stalinowskim za działalność na rzecz PSL, nosi od środy jeden ze skwerów w centrum Płocka. "Roman Lutyński to postać ważna nie tylko dla Płocka, ale także dla całego ruchu ludowego w Polsce" - powiedział podczas uroczystości marszałek województwa mazowieckiego Adam Struzik (PSL).
Podkreślił, że postać Lutyńskiego i jego niełatwa droga życiowa jest przykładem postawy człowieka prawego, patrioty i dobrego obywatela, który współcześnie, w czasach konfliktów i podziałów społecznych, może być wzorem działalności publicznej.
Roman Lutyński urodził się w 1887 r. w Duninowie pod Płockiem. Ukończył studia prawnicze na uniwersytecie w Charkowie. Po powrocie do rodzinnego miasta pracował początkowo jako nauczyciel, a potem adwokat. Zajmował się głównie pomocą prawną dla mieszkańców okolicznych wsi. W kwietniu 1921 r. jako wiceprezes ówczesnej Rady Miejskiej Płocka otrzymał od marszałka Józefa Piłsudskiego Krzyż Walecznych przyznany miastu i jego mieszkańcom za bohaterską postawę w wojnie z bolszewikami w 1920 r.
W 1947 r. Lutyński był współorganizatorem płockiego wiecu poparcia dla wicepremiera Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej Stanisława Mikołajczyka z PSL. Wiec zakończył się rozpędzeniem uczestników przez bojówki PPR i funkcjonariuszy UB. Doszło wówczas do zamieszek. Po tych wydarzeniach Lutyński został zmuszony przez ówczesne władze do sprzedaży swojej kamienicy i opuszczenia Płocka. Następnie został skreślony z listy adwokatów.
W 1950 r. Lutyński został wybrany na prezesa TNP, najstarszej tego typu instytucji w Polsce, działającej od 1820 r. Stanowisko to zajmował do 1957 r. W tym czasie powrócił do pracy adwokata, pozostając w palestrze do 1963 r. Zmarł w Warszawie w 1968 r. Został pochowany na cmentarzu w Wilanowie. (PAP)
mb/ hes/
Roman Lutyński urodził się w 1887 r. w Duninowie pod Płockiem. Ukończył studia prawnicze na uniwersytecie w Charkowie. Po powrocie do rodzinnego miasta pracował początkowo jako nauczyciel, a potem adwokat. Zajmował się głównie pomocą prawną dla mieszkańców okolicznych wsi. W kwietniu 1921 r. jako wiceprezes ówczesnej Rady Miejskiej Płocka otrzymał od marszałka Józefa Piłsudskiego Krzyż Walecznych przyznany miastu i jego mieszkańcom za bohaterską postawę w wojnie z bolszewikami w 1920 r.
W 1947 r. Lutyński był współorganizatorem płockiego wiecu poparcia dla wicepremiera Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej Stanisława Mikołajczyka z PSL. Wiec zakończył się rozpędzeniem uczestników przez bojówki PPR i funkcjonariuszy UB. Doszło wówczas do zamieszek. Po tych wydarzeniach Lutyński został zmuszony przez ówczesne władze do sprzedaży swojej kamienicy i opuszczenia Płocka. Następnie został skreślony z listy adwokatów.
W 1950 r. Lutyński został wybrany na prezesa TNP, najstarszej tego typu instytucji w Polsce, działającej od 1820 r. Stanowisko to zajmował do 1957 r. W tym czasie powrócił do pracy adwokata, pozostając w palestrze do 1963 r. Zmarł w Warszawie w 1968 r. Został pochowany na cmentarzu w Wilanowie. (PAP)
mb/ hes/
