Uczestnicy strajku w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Radomiu w 1981 r. oraz dawni opozycjoniści spotkają się w sobotę z okazji 30. rocznicy protestu na radomskiej uczelni. Strajk zorganizowała uczelniana Solidarność i NZS. Protest poparły inne uczelnie w kraju.
Jak podkreślił w rozmowie z PAP jeden z uczestników protestu oraz inicjator tegorocznych obchodów Włodzimierz Dobrowolski, strajk ten był jednym z najdłuższych tego rodzaju protestów w historii Polski. „Wydarzenie to ze względu na swoją skalę i czas trwania - ponad półtora miesiąca - zasługuje na upamiętnienie w mijającą w tym roku 30. rocznicę” – zauważył Dobrowolski.
Strajk w radomskiej WSI (obecnie Politechnice Radomskiej) rozpoczął się 26 października 1981 r., a zakończył po wprowadzeniu w Polsce stanu wojennego 13 grudnia 1981 r. Strajkujący protestowali przeciwko reelekcji dotychczasowego rektora WSI, prof. płk. Michała Hebdy, który został ponownie wybrany na to stanowisko dzięki specyficznie skonstruowanej ordynacji wyborczej. Domagano się także nowej ustawy o szkolnictwie wyższym.
Organizatorzy obchodów chcą poprzez rocznicowe uroczystości przypomnieć wydarzenia sprzed 30 lat i zainteresować nimi osoby, które niewiele o nich wiedzą. W sobotę uczestnicy strajku i opozycjoniści złożą kwiaty pod tablicą upamiętniającą wydarzenia z 1981 r., umieszczoną na budynku dawnego rektoratu przy ul. Malczewskiego. W środę - w dzień rozpoczęcia protestu na WSI - w tym samym miejscy wiązanki kwiatów złożą przedstawiciele NSZZ „Solidarność” i Niezależnego Zrzeszenia Studentów oraz społeczności akademickiej.
Strajk w radomskiej WSI (obecnie Politechnice Radomskiej) rozpoczął się 26 października 1981 r., a zakończył po wprowadzeniu w Polsce stanu wojennego 13 grudnia 1981 r. Strajkujący protestowali przeciwko reelekcji dotychczasowego rektora WSI, prof. płk. Michała Hebdy, który został ponownie wybrany na to stanowisko dzięki specyficznie skonstruowanej ordynacji wyborczej. Domagano się także nowej ustawy o szkolnictwie wyższym.
Strajk zorganizowali młodzi pracownicy nauki zrzeszeni w uczelnianej Solidarności i Niezależne Zrzeszenie Studentów. Organizacje te najpierw zbojkotowały wybory, a 26 października 1981 r. rozpoczęły strajk okupacyjny. Od połowy listopada do protestu dołączały się kolejne ośrodki akademickie w kraju.
6 grudnie władze krajowe NZS zdecydowały o zakończeniu strajków ze względu na przeciąganie się protestu i powstające duże zaległości na studiach. Strajk na WSI przerwało wprowadzenie stanu wojennego. Większość osób biorących udział w strajku powróciła do pracy po 13 grudnia. Spośród członków Komitetu Strajkowego nikogo nie internowano.(PAP)
ilp/ abe/ jbr/
