We wtorek przed siedzibą Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych odbyła się uroczystość przy tablicy pamiątkowej poświęconej śp. Januszowi Krupskiemu - w ósmą rocznicę śmierci. W latach 2006-10 J. Krupski był szefem UdSKiOR.
"Dzisiaj stajemy przed tablicą poświęconą Januszowi Krupskiemu w 8 rocznicę jego śmierci (...). Stajemy we wspólnocie pamięci i wdzięczności wobec życia i dzieła śp. Janusza Krupskiego. Stajemy, aby podziękować mu za bezinteresowną służbę Rzeczpospolitej wtedy, kiedy polska była w niewoli komunistycznej. Nie wahał się i nie zadawał pytań czy warto, ale służył idei niepodległości poprzez wszelkie formy swojej działalności podziemnej" - powiedział w czasie uroczystości Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych Jan Józef Kasprzyk.
Kasprzyk podkreślił znaczenie działalności wydawniczej Krupskiego w czasach komunizmu. "Mogliśmy poznawać już wtedy w latach 70. i 80. prawdziwą historię Polski, prawdziwą drogę RP do wolności." - powiedział.
"Jesteśmy też tutaj, aby podziękować mu, jako człowiekowi, który etos służby realizował również w wolnej Polsce, jako wiceprezes IPN i do końca swych dni szef UdSKiOR. Śp. Janusz Krupski potrafił być patriotą czasu walki i patriotą czasu pokoju" - dodał.
W uroczystościach wzięła udział rodzina Janusza Krupskiego: żona Joanna Krupska; córki: Teresa i Maria; synowie: Jan, Łukasz, Paweł i Tomasz.
"Jest to dla mnie szczególny rok i szczególny moment, bo miesiąc temu odbyła się ekshumacja Janusza. Jego pochówek zbiegł się niezwykle ze świętem Wielkanocy. Chowaliśmy Janusza we wtorek po Święcie Zmartwychwstania. (...)To było dla mnie bardzo ważne kolejne pożegnanie, które mocno uobecniło Janusza. Mam takie poczucie, że Janusz żyje. Nie widać go nic się nie zmieniło, ale on jednak żyje. Na nowo po tym wydarzeniu uobecnił się, na nowo go doświadczam i na nowo interpretuję jego życie". - powiedziała Joanna Krupska.
"Był człowiekiem mało skoncentrowanym na sobie, natomiast był bardzo skupiony na tym, co uważał za ważne: Polska, Kościół, rodzina. I myślę, że on chciałby żebyśmy wszyscy rozwijali się ku dobru, żebyśmy wzrastali ku większej życzliwości wzajemnej, ku zrozumieniu wzajemnemu, otwartości" - dodała Krupska.
Krupska podkreśliła, że jej mąż nie traktował UdSKiOR tylko jako miejsca pracy. "To było miejsce, w którym spotykał osoby, z którymi wiązały go więzi przyjaźni, wspólnych wartości. To była jego druga rodzina" - mówiła.
Wieńce pod tablicą upamiętniającą Janusza Krupskiego złożyli m.in.: rodzina zmarłego, Szef UdSKiOR Jan Józef Kasprzyk. W imieniu Prezesa Rady Ministrów RP senator Anna Maria Anders, doradca Prezydenta RP Zofia Romaszewska, prezesi organizacji kombatanckich. W imieniu Stowarzyszenia Byłych Żołnierzy 1 Armii Francuskiej "Ren i Dunaj" wiązankę złożył prezes Zygmunt Włodarczyk.
Janusz Krupski urodził się 9 maja 1951 r. w Lublinie. W latach 1970-75 studiował historię na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Od początku lat 70. działał w opozycji antykomunistycznej i współtworzył podziemny ruch wydawniczy. W 1974 r. wziął udział w sprzeciwie wobec założenia Socjalistycznego Zrzeszenia Studentów Polskich na KUL-u, angażując w to prymasa Stefana Wyszyńskiego. W latach 1977-88 redagował niezależne pismo "Spotkania". Za działalność opozycyjną był wielokrotnie represjonowany i szykanowany, m.in. został porwany przez funkcjonariuszy SB pod dowództwem kapitana Grzegorza Piotrowskiego i oblany kwasem. Doznał oparzeń I i II stopnia. W czasie stanu wojennego był internowany. W pierwszej połowie lat 80. został koordynatorem Sekcji Historycznej przy Międzyzakładowym Komitecie Założycielskim NSZZ „Solidarność”, a później przy Zarządzie Regionu tego Związku w Gdańsku. W wolnej już Polsce był szefem wydawnictwa "Editions Spotkania", a następnie członkiem kolegium redakcyjnego tygodnika "Spotkania". Od 1993 do 2000 r. prowadził własne wydawnictwo "Krupski i Kas". Pełnił też funkcję eksperta nadzwyczajnej sejmowej komisji do zbadania skutków stanu wojennego w latach 1992-93 oraz Komisji Odpowiedzialności Konstytucyjnej od 1993 do 1995 r. W latach 2000-2006 r. sprawował funkcję zastępcy prezesa Instytutu Pamięci Narodowej. W latach 2006-10 pełnił funkcję kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. Zginął w katastrofie w Smoleńsku 10 kwietnia 2010 r. w drodze na uroczystości w Katyniu. Został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski. (PAP)
autor: Olga Łozińska
edytor: Paweł Tomczyk
oloz/ pat/