Bogdan Borusewicz urodził się 11 stycznia 1949 r. w Lidzbarku Warmińskim, do którego jego rodzina przybyła z Wilna. W 1958 r. zamieszkał w Sopocie.
Jako uczeń liceum plastycznego w Gdyni założył z kolegami organizację podziemną.
Początki działaności opozycyjnej Borusewicza
W kwietniu 1968 r. napisał i kolportował ulotkę wzywającą do demonstracji w obronie studentów represjonowanych po Marcu `68. Aresztowany w maju 1968 r., uciekł z transportu milicyjnego.
Po zatrzymaniu skazany został w kwietniu 1969 r. na 3 lata więzienia. Na mocy amnestii jego wyrok skrócono do 1,5 roku.
W latach 1970-1975 studiował historię na Wydziale Nauk Humanistycznych Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
W tym czasie działał aktywnie w Kole Historyków KUL, uczestniczył w Duszpasterstwie Akademickim. Został również członkiem lubelskiego klubu „Więzi”.
W 1973 r. organizował protesty przeciwko powołaniu na KUL „jednoczącego” wszystkie organizacje studenckie Socjalistycznego Związku Studentów Polskich.
Borusewicz w KOR i WZZ Wybrzeża
Należał do liderów antykomunistycznej opozycji. Od 1976 r. działał w Komitecie Obrony Robotników, a następnie Komitecie Samoobrony Społecznej „KOR”.
W 1977 r. został członkiem redakcji niezależnego pisma „Robotnik”.
Od 1978 r. w Wolnych Związkach Zawodowych Wybrzeża. Członek redakcji „Robotnika Wybrzeża” niezależnego pisma WZZ.
W 1979 r. współtworzył „Kartę Praw Robotniczych”.
Borusewicz i Sierpień '80
Był głównym organizatorem strajku w Stoczni Gdańskiej w sierpniu 1980 r.
To on wyznaczył osoby, które rozpoczęły strajk, przygotował ulotki i ustalił datę. Dla Andrzeja Wajdy stał się pierwowzorem postaci Maćka Tomczyka, bohatera filmu "Człowiek z żelaza".
W październiku 1980 r. wszedł w skład Prezydium Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność” Gdańsk.
W lipcu 1981 r. nie kandydował w wyborach do władz Regionu Gdańskiego. Uznając formę kierowania związkiem przez Lecha Wałęsę za coraz bardziej autokratyczną, wycofał się z działalności w strukturach „Solidarności”.
Po 13 grudnia 1981 r. zaliczał się do najważniejszych przywódców "Solidarności". Przez cztery lata ukrywał się, organizując w tym czasie struktury podziemnej "Solidarności".
W maju 1982 r. był jednym z założycieli Regionalnej Komisji Koordynacyjnej NSZZ „Solidarność” Gdańsk.
W czerwcu 1984 r., po aresztowaniu przez SB Bogdana Lisa, jako reprezentant Regionu Gdańskiego wszedł w skład Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej NSZZ „Solidarność”.
W styczniu 1986 r. został aresztowany przez SB. Więzienie opuścił we wrześniu tego roku, na mocy amnestii.
29 listopada 1986 r. został członkiem jawnej Tymczasowej Rady NSZZ „Solidarność”, powołanej przez Lecha Wałęsę.
Podczas strajków w maju i sierpniu 1988 r. był doradcą komitetów strajkowych w Stoczni Gdańskiej.
Odmówił udziału w rozmowach Okrągłego Stołu. Licząc na kolejną falę strajków, uważał, że negocjacje z władzami są przedwczesne.
W 1989 r. wszedł w skład Prezydium Krajowej Komisji Wykonawczej.
Od 1990 r. przewodniczący Regionu Gdańskiego NSZZ „Solidarność” oraz członek Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”.
W latach 1991-1993 poseł NSZZ „Solidarność” i przewodniczący Klubu Parlamentarnego „Solidarność”. Jednocześnie przewodniczący Komisji Nadzwyczajnej do Zbadania Skutków Stanu Wojennego.
Działaność polityczna Borusewicza
Następnie od 1993 do 2001 r. poseł Unii Demokratycznej i Unii Wolności.
W latach 1993-1997 przewodniczący Sejmowej Komisji ds. Służb Specjalnych.
Wiceminister spraw wewnętrznych w rządzie Jerzego Buzka (1997-2000).
Od 2001 do 2005 r. pełnił funkcję wicemarszałka Sejmiku Województwa Pomorskiego.
Pod koniec 2004 r. był obserwatorem "Pomarańczowej Rewolucji" na Ukrainie.
W wyborach w 2005 r. do Senatu startował z Gdańska jako kandydat niezależny.
Od 2005 r. do 2007 r. pełnił funkcję marszałka Senatu.
W październiku 2007 r., startując jako kandydat PO do Senatu, Borusewicz otrzymał w Gdańsku 267.066 głosów, ponad dwa razy więcej niż przed dwoma laty.
W Senacie VII kadencji ponownie wybrany został marszałkiem.
Borusewicz jest wdowcem. Jego żona Alina Pieńkowska, zmarła w 2002 r. , była również działaczką opozycyjną w PRL, organizowała m.in. Wolne Związki Zawodowe Wybrzeża oraz strajk w Stoczni Gdańskiej w sierpniu 1980 r. Była sygnatariuszką Porozumień Sierpniowych.
Wraz z żoną uhonorowany został tytułem Honorowego Obywatela Miasta Gdańska. Jest miłośnikiem gór i wędrówek z namiotem i plecakiem. Lubi czytać książki o tematyce militarnej. (PAP)
mjs
