Fot. Przemysław Keler/KPRP
16 października 1978 roku Wanda Rutkiewicz zdobyła Mount Everest. W rocznicę tego osiągnięcia oraz w roku, którego himalaistka jest patronką na fasadzie Pałacu Prezydenckiego została wyświetlona specjalna iluminacja – podaje w niedzielę na Twitterze profil PL1918.
Najsłynniejsza polska himalaistka 16 października 1978 r., jako pierwsza osoba z Polski i trzecia kobieta na świecie, zdobyła najwyższy szczyt ziemi, Mount Everest (8848 m). Tego samego dnia Karol Wojtyła został wybrany papieżem. Rok później w czasie wizyty w Polsce Jan Paweł II powiedział do Rutkiewicz: „Dobry Bóg tak chciał, że tego samego dnia weszliśmy tak wysoko”. Rutkiewicz podarowała papieżowi kamień ze szczytu najwyższej góry świata.
Wanda Rutkiewicz urodziła się w 1943 r. w Płungianach na Kresach II RP. Dzieciństwo i młodość spędziła we Wrocławiu, potem przeniosła się do Warszawy, gdzie podjęła pracę w Instytucie Maszyn Matematycznych. Przygodę z górami zaczynała w Sokolikach koło Jeleniej Góry. Potem były Tatry, Alpy, fiordy Norwegii i Himalaje oraz Karakorum.
Była także pierwszą kobietą na świecie, która stanęła na najtrudniejszym technicznie ośmiotysięczniku - K2 w Karakorum (8611 m). Dokonała tego 23 czerwca 1986 r. Była urodzoną sportsmenką, przed sukcesami w górach najwyższych osiągała dobre wyniki w skoku wzwyż, rzucie oszczepem, pchnięciu kulą, a także w siatkówce (została powołana do szerokiej kadry olimpijskiej na Tokio 1964). Wejście na K2 uważała jednak za największe osiągnięcie w karierze. Spośród czternastu ośmiotysięczników zdobyła osiem. Oprócz Everestu i K2, także Nanga Parbat, Sziszapangmę, Gaszerbrum II, Gaszerbrum I, Czo Oju i Annapurnę.
Zaginęła 12 maja 1992 r. w drodze na dziewiąty ośmiotysięcznik. Po raz ostatni widział ją w tym dniu meksykański alpinista Carlos Carsolio - 300 m przed wierzchołkiem Kanczendzongi. Dokładne okoliczności śmierci Rutkiewicz do dziś nie są znane, a ciała nie odnaleziono.
Sejm RP ustanowił rok 2022 Rokiem Wandy Rutkiewicz. „Rywalizacja z górami związana była z ogromnym ryzykiem, bez którego nie potrafiła żyć. Góry były jej światem, pozwalały na wyjątkowe doznania intelektualne i estetyczne, wspinanie uznawała bowiem za twórczość” – podkreślono w uchwale.(PAP)
autor: Michał Szukała
szuk/ drag/
