Znalezisko na polu bitwy pod Kunowicami z 1759 r. Fot. G. Podruczny
W trakcie tegorocznych badań pola bitwy pod Kunowicami, prowadzonych przez dr hab. Grzegorza Podrucznego prof. UAM z Polsko-Niemieckiego Instytutu Badawczego w Collegium Polonicum w Słubicach, odnaleziono tzw. zrzut pobitewny. 12 sierpnia 1759 r. doszło tam do bitwy zaliczanej do największych batalii wojny siedmioletniej.
Znalezisko składa się z 29 obiektów różnej wielkości i w różnym stanie zachowania, związanych z umundurowaniem żołnierzy walczących w czasie bitwy pod Kunowicami.
Na znalezisko składa się 12 pruskich emblematów z czapki fizylierskiej regimentu nr 41, 6 emblematów z austriackiej ładownicy grenadierskiej w formie stylizowanego granatu, 3 pruskie emblematy z ładownicy grenadierskiej w formie stylizowanego granatu, 2 rosyjskie emblematy z ładownicy regimentu biłozierskiego i jeden regimentu azowskiego, 1 pruski emblemat z czapki grenadierskiej (regiment garnizonowy nr 6), 1 austriacki emblemat z ładownicy (regiment von Aremberg lub Grün Loudon), 1 rosyjski emblemat z czapki grenadierskiej (regiment pskowski), 1 rosyjskiej lontownicy grenadierskiej i 1 klamry najprawdopodobniej rosyjskiej.
Wszystkie te elementy były fragmentami większych całości – czapek lub toreb. Zostały z nich usunięte, a następnie wspólnie zakopane.
Charakterystyczny jest brak śladów materiału organicznego – skóry lub płótna, za wyjątkiem fragmentu skóry przy klamrze.
„Znalezisko to najprawdopodobniej związane jest z porządkowaniem pola bitwy po ustaniu walk przez ludność cywilną. Rzeczy, które mogły być powtórnie użyte (skórzane torby lub czapki) zostały zabrane, zaś nie potrzebne w codziennym, cywilnym użytkowaniu elementy dekoracyjne zostały usunięte i zakopane w ziemi” – podkreśla prof. Podruczny.
Źródło: UAM Collegium Polonicum
12 sierpnia 1759 r. na polach pod Kunowicami, na granicy obecnego miasta Słubice, stanęły przed sobą armie trzech ówczesnych potęg europejskich - Austrii, Prus i Rosji. Bitwa między nimi stoczona jest zaliczana do największych starć wojny siedmioletniej, uznawanej za pierwszy konflikt o zasięgu światowym.
Po stronie pruskiej pod Kunowicami walczyło ok. 50 tys. żołnierzy mających przeciwko sobie 60 tys. Rosjan i ok. 20 tys. Austriaków. W sumie walczyło tu ponad 130 tys. żołnierzy. Bitwa należała też do najbardziej krwawych spośród wszystkich stoczonych w czasie tej wojny, łączne straty trzech walczących tu armii wynosiły ponad 42 tys. żołnierzy, z czego ponad 10 tys. zginęło, pozostali zostali ranni (23 tys.), wzięci do niewoli bądź też zdezerterowali.
Armia pruska, która opuściła pole bitwy jako przegrana, straciła ponad połowę swojej siły wyjściowej - aż 25 tys. żołnierzy, z czego 7,6 tys. zabitych, 11 tys. rannych 4,5 tys. wziętych do niewoli i 2 tys. dezerterów. Wśród ofiar bitwy byli nie tylko Niemcy, Rosjanie czy Austriacy, ale również przedstawiciele innych nacji - bałkańscy Słowianie, Kozacy, Węgrzy.
Strona rosyjsko-austriacka była dobrze przygotowana do walki. Rosjanie od początku sierpnia stacjonowali między Kunowicami a obecnym Słubicami i zdołali wybudować wokół swojego obozu rozległe fortyfikacje. Ciągnęły się od wzniesienia zwanego Mühl Berg (Młyńskie Wzgórze - obecnie bezimienne) aż po teren obecnych Słubic, sięgały granicy doliny odrzańskiej. Nie bez znaczenia dla losów bitwy była oczywiście liczebna przewaga sprzymierzonych wojsk Rosji i Austrii.
Bitwa ta nie była rozstrzygająca dla losów całej wojny siedmioletniej, gdyż trwała ona jeszcze przez cztery lata. Konflikt zakończył w 1763 roku traktat pokojowy podpisany na zamku Hubertusburg w Wermsdorf w Saksonii. Zwycięzcami wojny zostały Prusy i Wielka Brytania. (PAP)
Źródło: PAP
