Muzeum Archidiecezjalne we Wrocławiu, fot. PAP/M. Kulczyński
Mumia chłopca z okresu ptolemejskiego, obraz „Madonna pod jodłami” Lucasa Cranacha Starszego oraz bogata kolekcja malarstwa i rzeźby z okresu od XVI od XVIII w. to niektóre z eksponatów znajdujących się w zbiorach Muzeum Archidiecezjalnego we Wrocławiu. W czwartek (12 grudnia) po kilkuletnim remoncie placówka została ponownie otwarta.
Wrocławskie muzeum jest jedynym z najstarszych muzeów kościelnych w Polsce. Placówka, której początki datuje się na 1898 r., może się również pochwalić ciągłością historyczną. Muzeum mieści się w XVI-wiecznym budynku na Ostrowie Tumskim, w najstarszej części Wrocławia. Budynek przeszedł gruntowny remont. Po kilkuletniej przerwie Muzeum Archidiecezjalna zostało w czwartek oficjalnie ponownie otwarte.
Zbiory muzeum liczą ponad 6 tys. zabytków, w tym rzadki zbiór eksponatów starożytnych i gotyckich. Na wystawie stałej prezentowana jest m.in. mumia chłopca z okresu ptolemejskiego (323–30 p.n.e.) z fragmentarycznie zachowanym kartonażem. Zwiedzający mogą zobaczyć też tablice gliniane z pismem klinowym czy przykłady najstarszej ceramiki pochodzącej z kultury Villanova (950–525 lat p.n.e).
W zbiorach muzeum znajdują się również wiele zabytków liturgicznych, w tym na przykład fragment szat liturgicznych z 1250 r., zwanych szatami św. Jadwigi, czy kielich mszalny z Muszkowic z 1400 r.
Muzeum może się również pochwalić bogatą kolekcją malarstwa i rzeźby od XVI w. do XVIII w. Znajdują się tam m.in. obraz olejny z 1510 r. „Madonna pod jodłami” niemieckiego malarza renesansowego Lucasa Cranacha Starszego, ale również dzieła Michaela Willmanna, Bartłomieja Strobla młodszego, Carla Dankwarta czy Felixa Antona Schefflera.
Na początku grudnia z okazji zakończenia kilkuletniego remontu Miasto Wrocław przekazało Muzeum Archidiecezjalnemu kopię Księgi Henrykowskiej. Dzieło, którego oryginał znajduje się w Archiwum Archidiecezjalnym we Wrocławiu, zawiera pierwsze zdanie zapisane w języku polskim.
Treścią Księgi jest opis dziejów założenia i uposażenia cysterskiego klasztoru w Henrykowie sporządzony w 1269/1270 r. przez opata Piotra (Księga I), a uzupełniony w 1310 r. przez nieznanego bliżej brata zakonnego z henrykowskiego konwentu (Księga II).
W 2015 r. Księga Henrykowska została wpisana na listę „Pamięć Świata” UNESCO.(PAP)
pdo/ aszw/
