
Polacy pielgrzymujący do romańskiej katedry w Santiago de Compostela w Hiszpanii mogą uczestniczyć w mszy św. i skorzystać ze spowiedzi w ojczystym języku – poinformowało biuro prasowe Konferencji Episkopatu Polski. „Droga św. Jakuba” do Santiago de Compostela to nawet ponadtysiącletnie szlaki pielgrzymkowe wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
W odpowiedzi na rosnącą liczbę polskich pielgrzymów udających się do Santiago de Compostela w Hiszpanii Rada Konferencji Episkopatu Polski ds. Turystyki i Pielgrzymek oraz Fundacja Szczecińska przy współpracy z diecezją Santiago de Compostela, katedrą oraz Biurem Pielgrzyma (Oficina del Peregrino) w Santiago zaplanowały opiekę duszpasterską przy grobie św. Jakuba.
Od 11 czerwca do 3 września wierni mogą skorzystać ze spowiedzi w języku polskim w kaplicy Matki Bożej z Lourdes w katedrze w Santiago w godzinach 10.30-11.45. Z kolei w kaplicy w Oficina del Peregrino codziennie o godz. 16 odprawiana jest msza św. Odpowiednio oznakowani wolontariusze prowadzą także w pokoju nr 2 na I piętrze Oficina del Peregrino tzw. Biuro Polskie – poinformowało biuro prasowe Episkopatu.
Wsparcie organizacyjne i promocyjne zapewniają również Bractwa i Stowarzyszenia św. Jakuba w Polsce.
Camino de Santiago w Hiszpanii przez wieki było trzecim po Jerozolimie i Rzymie szlakiem pielgrzymkowym w Europie. Do dziś podążają nim ludzie różnych wyznań i narodowości. W 2024 r. do sanktuarium św. Jakuba przybyło ponad 7 tys. pielgrzymów z Polski, co świadczy o rosnącej ich liczbie.
Według tradycji ciało św. Jakuba Apostoła złożono w miejscowości Finisterre, po łacinie znaczy to „koniec ziemi”. W tamtej epoce nie znano jeszcze innych kontynentów, więc w tym miejscu kończyło się rzymskie panowanie nad Europą. Sarkofag odnaleziono między 788 a 838 rokiem w pobliżu miejscowości Compostella (z łacińskiego Campus stellae – Pole gwiazdy). Z kolei hiszpańska nazwa Santiago znaczy po polsku „święty Jakub”. Te dwie nazwy łączy się w jedno, stąd nazwa miasta brzmi „Santiago de Compostela”.
Apostoł zyskał przydomek Matamoros, czyli „pogromca Maurów”. W 711 r. armia muzułmańskich Arabów (Maurów) sforsowała Cieśninę Gibraltarską i rozpoczęła podbój półwyspu Iberyjskiego. Wstawiennictwu św. Jakuba przypisywano zwycięstwo w bitwie pod Clavijo koło Logrono w 844 r. Kroniki podają, że ukazał się na białym wierzchowcu, dzierżąc w jednej ręce włócznię, w drugiej śnieżnobiały sztandar z czerwonym krzyżem. Walczący chrześcijanie mieli dodawać sobie ducha do walki okrzykami „San Jago” bądź „San Tiago” – „Święty Jakub”.
Na miejscu grobowca apostoła w 1078 r. wzniesiono romańską katedrę, którą poświęcono w 1128 r., a od 1112 r. była już siedzibą biskupstwa. W 1120 r. papież Kalikst II ogłosił Santiago stolicą metropolitarną, a dwa lata później przyznał kościołowi prawo obchodzenia Jubileuszu Roku Świętego, gdy 25 lipca – święto św. Jakuba – będzie przypadało w niedzielę.
W 1982 r. Rada Europy uznała „Drogę św. Jakuba” za szlak o szczególnym znaczeniu dla kultury. W październiku 1987 r. został on ogłoszony pierwszym Europejskim Szlakiem Kultury, a w 1993 r. został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
W lipcu 2015 roku UNESCO na 39. sesji w Bonn podjęło decyzję o rozszerzeniu szlaków jakubowych w Hiszpanii i wpisało cztery szlaki północne: Camino del Norte, Camino Primitivo, Camino Lebaniego oraz Camino Vasco del Interior. Jednocześnie nadało im nazwę Camino Francés i Szlaki Północnej Hiszpanii. (PAP)
mgw/ agz/