Kilkadziesiąt prac Magdaleny Abakanowicz, stworzonych przez rzeźbiarkę na przestrzeni ostatnich 50 lat, będzie można oglądać od czwartku w Galerii Sztuki Współczesnej „Winda” w Kielcach. Będą wśród nich rzadko dotąd pokazywane „Manekiny” z 1972 roku.
Wystawa zainauguruje imprezy towarzyszące XV edycji Międzynarodowego Konkursu dla Projektantów i Entuzjastów Mody „Off Fashion”.
„+Manekiny+ bezpośrednio nawiązują do mody, do +off fashion+ bo to mocno offowe prace artystyczne. Organizując wystawę chciałem pokazać, że bez sztuki nie ma mody. Profesor Abakanowicz zrobiła rewolucję w tkaninie artystycznej, była tkaczką - ta analogia jest więc bardzo bliska” - tłumaczył w środę w rozmowie z PAP kurator galerii „Winda” Artur Wijata.
Praca „Manekiny”, to kilka manekinów krawieckich, odwzorowujących ciało kobiece w różnych pozach, obszytych przez artystkę tkaniną jutową w autorskim ściegu. Według Wijaty, do tej pory były publicznie prezentowane tylko dwa razy - w Niemczech w latach 70. i w ubiegłym roku, podczas wystawy retrospektywnej prac Abakanowicz w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku.
Na kieleckiej wystawie będzie można oglądać dzieła z prywatnej kolekcji rzeźbiarki. Będą wśród nich: „Tkanina Diptere” (1967 r.) z wełny i sizalu oraz „Abakan Tuba” (1976 r.).
Prezentowane będą też rzeźby wykonane z worka i żywicy - z cyklu „Mutanty” (lata 1992-1996) oraz postaci „Tańczących” (lata 2000-2001). Centralną przestrzeń galerii zajmie industrialna rzeźba, długa na prawie sześć metrów, wykonana z drewna i żelaza – „Sroka” (lata 1991-1993). Będzie można zobaczyć także druciane „Ptaki” (lata 1996-2000) i „Konglomeraty” (lata 1989-1997) – formy ze stalowego drutu, brzozowych gałęzi i szmat. Poza rzeźbami pokazane zostaną też dwa obrazy artystki.
Ekspozycję będzie można oglądać do 14 czerwca.
Magdalena Abakanowicz urodziła się 20 czerwca 1930 r. w Falentach (Mazowieckie). Studiowała malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni Marka Włodarskiego i tkaninę w pracowni Eleonory Plutyńskiej w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Sopocie.
Od połowy lat 60. tworzyła olbrzymie prace wykonane tradycyjną techniką tkacką z barwionego sizalu. Zrewolucjonizowały one spojrzenie na tkaninę - zrywały całkowicie z płaszczyznowością tkanin przeznaczonych do dekoracji wnętrz. Od nazwiska twórczyni nazwano je abakanami.
Abakany spotykały się zarówno z zachwytem - artystka otrzymała za nie Złoty Medal na Biennale w Sao Paulo w 1965 r. - jak i z ostrą krytyką - tak było na wystawie indywidualnej artystki w Zurychu dwa lata później.
Międzynarodową pozycję artystki ugruntowały jej prace z lat 70. z cyklów: „Alteracje” (obejmujący serie takie jak „Głowy”, „Plecy”, „Postaci siedzące”) oraz „Embriologia” - ewoluujące od wydrążonych bezgłowych ludzkich sylwetek do form przypominających jaja. „Embriologię” dobrze przyjęto na Biennale w Wenecji w 1980 r.
W latach 80. artystka zaczęła pracować w tradycyjnych materiałach rzeźbiarskich, takich jak brąz, kamień, drewno. Lata 80. i następne to także czas tworzenia przez Abakanowicz wielkich realizacji przestrzennych na wolnym powietrzu, m.in. we Włoszech, Izraelu, Niemczech, Stanach Zjednoczonych, Korei Południowej, na Litwie.
Jedna z największych - „Nierozpoznani” - znajduje się w centralnej części poznańskiej Cytadeli. Tworzy ją 112 żeliwnych ponaddwumetrowych postaci pozbawionych głów, rozmieszczonych w taki sposób, jakby rozchodziły się w wielu kierunkach.
Prace Abakanowicz znajdują się w zbiorach ponad 70 muzeów i kolekcji publicznych na całym świecie, m.in. Centre George Pompidou w Paryżu, Metropolitan Museum w Nowym Jorku i Museum of Modern Art w Kioto. Największe w świecie zbiór prac artystki, posiada Muzeum Narodowe we Wrocławiu. (PAP)
ban/ abe/
