30 decyzji potwierdzających, że dana osoba nie współpracowała ze służbami PRL wydał IPN. Otwierają one drogę do starań o status działacza opozycji lub osoby represjonowanej i skorzystania ze wsparcie finansowego obowiązującej od miesiąca ustawy o pomocy działaczom.
Jak poinformował w środę IPN dotychczas ponad 500 osób wystąpiło do prezesa Instytutu o wydanie decyzji potwierdzającej, że nie ma wątpliwości, co do ich ewentualnej współpracy z tajnymi służbami komunistycznymi. Podczas pierwszego miesiąca obowiązywania ustawy o pomocy działaczom opozycji w PRL decyzje otrzymało już 30 osób.
"Najwięcej wniosków zostało złożonych w Warszawie (125), w Gdańsku (48) i Katowicach (46). Najmniej wniosków (osiem) jest w Kielcach" - napisano w informacji przesłanej PAP.
Ustawa przewidująca pomoc finansową dla działaczy opozycji antykomunistycznej i represjonowanych z powodów politycznych w latach 1956-1989 weszła w życie 31 sierpnia. Obejmuje osoby, które w tym okresie łącznie przez co najmniej 12 miesięcy prowadziły tę, zagrożoną odpowiedzialnością karną, działalność. Z tego czasu wyłączono okres, kiedy niezależny ruch studencki lub związkowy był legalny.
Status działacza opozycji potwierdza w drodze decyzji administracyjnej szef Urzędu ds. Kombatantów, po stwierdzeniu przez prezesa IPN, czy osoba ta nie współpracowała z komunistycznymi organami bezpieczeństwa. Potwierdzenie następuje na wniosek działacza lub pośmiertnie - członka jego rodziny. Wnioski muszą zawierać dowody potwierdzające działalność opozycyjną i decyzję IPN lub dokument potwierdzający nadanie Krzyża Wolności i Solidarności.
Jak poinformował w środę IPN dotychczas ponad 500 osób wystąpiło do prezesa Instytutu o wydanie decyzji potwierdzającej, że nie ma wątpliwości, co do ich ewentualnej współpracy z tajnymi służbami komunistycznymi. Podczas pierwszego miesiąca obowiązywania ustawy o pomocy działaczom opozycji w PRL decyzje otrzymało już 30 osób.
Pomoc ma być świadczona tylko osobom w szczególnie trudnej sytuacji materialnej. Warunkiem jej przyznania będzie uzyskanie statusu działacza opozycji lub osoby represjonowanej i spełnienie kryterium dochodowego. Świadczenie w wysokości 400 zł miesięcznie przysługiwać będzie osobom, których dochód nie przekracza kwoty odpowiadającej 120 proc. najniższej emerytury (jeśli gospodarują samotnie) lub osób, których dochód na osobę w rodzinie nie przekracza 100 proc. najniższej emerytury.
Świadczenie pieniężne z zasady przyznawane jest na 12 miesięcy, ale w przypadku osób, które ukończyły 67 lat może być przyznane na okres do 60 miesięcy. W szczególnie uzasadnionych sytuacjach świadczenie może zostać przyznane bezterminowo.
Ustawa przewiduje też jednorazową pomoc pieniężną dla osób uprawnionych znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej lub w związku z zaistnieniem zdarzeń losowych jeżeli: dochód samotnie gospodarującej osoby uprawnionej nie przekracza 220 proc. najniższej emerytury, albo dochód na osobę w rodzinie nie przekracza 150 proc. najniższej emerytury.
Pomoc pieniężna może być przyznana także na zakup sprzętu rehabilitacyjnego ułatwiającego życie osobie całkowicie niezdolnej do pracy i do samodzielnej egzystencji – w przypadku gdy dochód samotnie gospodarującej osoby uprawnionej lub dochód na osobę w rodzinie osoby uprawnionej nie przekracza 300 proc. najniższej emerytury. Może być ona przyznawana nie częściej niż raz na 12 miesięcy, jednak szef Urzędu ds. Kombatantów w wyjątkowych przypadkach może ją przyznać na innych warunkach.
Ustawa przewiduje też powstanie wojewódzkich rad konsultacyjnych powoływanych przy marszałkach województw w porozumieniu między zarządem województwa a szefem Urzędu ds. Kombatantów. Ich zadanie to m.in. opiniowanie przekazywanych przez kierownika Urzędu wniosków o przyznanie uprawnień. Ponadto mocą ustawy osoby z opozycji oraz prześladowani otrzymują prawo do legitymacji i odznaki honorowej. (PAP)
akn/ par/
