Udało się w czwartek porozumieć ws. wspólnego projektu uchwały upamiętniającej Jacka Kuronia; w piątek Sejm przyjmie uchwałę przez aklamację - poinformowała PAP wicemarszałek Sejmu Wanda Nowicka po posiedzeniu Konwentu Seniorów.
"Będzie to projekt Prezydium Sejmu" - powiedziała Nowicka. Dodała, że uchwała ma na celu docenienie zasług Jacka Kuronia.
Wiceszef klubu Twojego Ruchu Wincenty Elsner doprecyzował, że uchwała ma uczcić 80. rocznicę urodzin Jacka Kuronia. Podkreślono tam, że Kuroń był nie tylko wielkim politykiem, mediatorem, "wizjonerem i realistą jednocześnie", ale też gorącym zwolennikiem pojednania i wzajemnego zrozumienia Polaków i Ukraińców - powiedział Elsner.
Przypomniał, że projekty uchwał ws. Jacka Kuronia złożyły PO i TR. Ponieważ uzgodniono wspólną propozycję, zostaną one wycofane - poinformował Elsner.
Jacek Kuroń urodził się 3 marca 1934 r. we Lwowie. W 1957 r. ukończył studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Był współautorem petycji wyrażającej protest wobec decyzji władz zakazującej wystawiania w Teatrze Narodowym inscenizacji "Dziadów" reżyserowanych przez Kazimierza Dejmka. Należał również do inicjatorów wiecu studenckiego na UW w obronie bezprawnie relegowanych z uczelni Adama Michnika i Henryka Szlajfera.
Był jednym z założycieli powstałego we wrześniu 1976 r. Komitetu Obrony Robotników (KOR) i współinicjatorem przekształcenia go w Komitet Samoobrony Społecznej "KOR". Z tego okresu działalności Jacka Kuronia pochodzi jego słynne hasło: "Nie palcie komitetów, ale zakładajcie własne".
W swoim mieszkaniu na warszawskim Żoliborzu stworzył centrum informacyjne, z którego wysyłano w świat wiadomości na temat działań opozycji i represji stosowanych wobec niej przez komunistyczne władze.
W nocy z 12 na 13 grudnia 1981 r. został zatrzymany w Gdańsku i przewieziony do Warszawy. Następnie internowano go w Strzebielinku, a później w Białołęce. Po 13 grudnia internowana została też jego żona - Grażyna (Gaja), która zmarła 23 listopada 1982 r.
Po wyjściu na wolność Kuroń był doradcą podziemnej Regionalnej Komisji Wykonawczej Mazowsze i Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej NSZZ "S".
W grudniu 1988 r. wszedł w skład Komitetu Obywatelskiego przy Przewodniczącym NSZZ "S" Lechu Wałęsie. Ze względu na sprzeciw władz komunistycznych nie uczestniczył w rozmowach przygotowujących Okrągły Stół. Wziął jednak udział w jego obradach dzięki zdecydowanemu stanowisku strony solidarnościowej. Pracował w zespole do spraw reform politycznych. Brał także udział w poufnych spotkaniach w Magdalence.
4 czerwca 1989 r. został wybrany do Sejmu z listy Komitetu Obywatelskiego "Solidarność". Posłem był nieprzerwanie do 2001 r. W rządach Tadeusza Mazowieckiego (1989-90) i Hanny Suchockiej (1992-93) zajmował stanowisko ministra pracy i polityki socjalnej. Pod jego kierownictwem opracowano pierwszą w powojennej Polsce ustawę o bezrobociu i utworzono Fundusz Pracy.
W listopadzie 1995 r. był kandydatem Unii Wolności w wyborach prezydenckich. W pierwszej turze zajął trzecie miejsce, uzyskując 9-proc. poparcie.
Wielki rozgłos przyniosły Jackowi Kuroniowi organizowane przez niego akcje społeczne (m.in. Fundacja "Pomoc Społeczna SOS"), mające łagodzić skutki transformacji gospodarczej. Słynnym przedsięwzięciem były "zupy Kuronia". Wiele sympatii i wdzięczności przyniosła mu akcja "Podarujmy dzieciom lato, podarujmy zdrowie". Do języka polskiego na stałe wszedł termin "kuroniówka" na określenie zasiłku dla bezrobotnych.
Zmarł 17 czerwca 2004 r. w Warszawie po długiej, ciężkiej chorobie.(PAP)
sdd/ laz/ mow/
