03.07.2010. Zakopane (PAP) - Replika polskich klejnotów koronacyjnych od soboty będzie na stałe prezentowana w muzeum zamku w Starej Lubowni na Słowacji. Insygnia władzy Polskich królów były ukryte na zamku Lubownia podczas Potopu szwedzkiego w latach 1655-1661. Replika polskich klejnotów koronacyjnych wystawiona będzie w Kaplicy św. Michała na zamku Lubownia. Kopie regaliów królów polskich zostały wykonane w 2010 roku przez metaloplastyka Józefa Walczyka z Nowego Sącza.
Przy ich wykonaniu oparto się na materiałach archiwalnych z XVIII wieku - zachowanych szkicach autorstwa Jana Krzysztofa Wernera i dwudziestu dwóch portretach królów polskich autorstwa Marcella Bacciarellego.
Rekonstrukcja była też możliwa dzięki dokładnemu opisowi regaliów, który zlecił król Stanisław August Poniatowski po swojej koronacji.
Polskie klejnoty koronacyjne prezentowane na zamku to złote jabłko królewskie, berło i bogato inkrustowana kamieniami korona zwana "koroną Chrobrego" oraz płaszcz koronacyjny ostatniego króla polskiego.
Do wykonania repliki regaliów użyto złota, srebra, miedzi, mosiądzu i brązu. W koronie umieszczono 280 większych i mniejszych kamieni półszlachetnych i syntetycznych oraz 80 pereł. Sama replika korony Chrobrego waży 1,5 kilograma.
Miejsce ekspozycji polskich klejnotów koronacyjnych nie jest przypadkowe. Zamek w Starej Lubowni w latach 1412-1772 wchodził w skład Rzeczypospolitej jako tzw. zastaw spiski. Klejnoty koronacyjne i cały skarb królewski zostały przewiezione na zamek Lubownia po najeździe Szwedów na Polskę w 1655 roku.
Przewóz klejnotów organizował ówczesny starosta zastawionego Spisza urzędujący na zamku Lubownia, Jerzy Lubomirski. Prawdopodobnie wywiózł ze skarbca królewskiego szkatuły z klejnotami i najcenniejsze dokumenty archiwalne królestwa polskiego. Cały skarb królewski był ukryty na zamku Lubownia do 1661, kiedy to został przewieziony z powrotem do Krakowa, na zamek królewski na Wawelu.
Korony Chrobrego używano podczas koronacji królów polskich w latach 1320-1764. Powstała ona nie jak wskazuje nazwa na koronację pierwszego króla Polski, lecz na koronację królewską Władysława I Łokietka. Zwana była jednak Koroną Chrobrego, aby podkreślić tradycję państwa polskiego i znaczenie ciągłości władzy. Korona Władysława I Łokietka była najważniejszą i najcenniejszą koroną przechowywaną w Skarbcu Koronnym na Wawelu.
Oryginał tego symbolu polskiej władzy został wywieziony z wawelskiego skarbca w 1795 roku przez wycofujących się z Krakowa żołnierzy armii pruskiej. Rozkazem Fryderyka Wilhelma III, drogocenne kamienie: rubiny, szafiry, szmaragdy i perły zostały usunięte z korony i sprzedane, a sama korona została przetopiona na monety.
Razem z nią zostały zapewne zniszczone kolejne cztery korony, cztery berła, pięć jabłek, sześć mieczy i wiele innych drogocennych polskich precjozów królewskich.(PAP)
szb/ woj/
Rekonstrukcja była też możliwa dzięki dokładnemu opisowi regaliów, który zlecił król Stanisław August Poniatowski po swojej koronacji.
Polskie klejnoty koronacyjne prezentowane na zamku to złote jabłko królewskie, berło i bogato inkrustowana kamieniami korona zwana "koroną Chrobrego" oraz płaszcz koronacyjny ostatniego króla polskiego.
Do wykonania repliki regaliów użyto złota, srebra, miedzi, mosiądzu i brązu. W koronie umieszczono 280 większych i mniejszych kamieni półszlachetnych i syntetycznych oraz 80 pereł. Sama replika korony Chrobrego waży 1,5 kilograma.
Miejsce ekspozycji polskich klejnotów koronacyjnych nie jest przypadkowe. Zamek w Starej Lubowni w latach 1412-1772 wchodził w skład Rzeczypospolitej jako tzw. zastaw spiski. Klejnoty koronacyjne i cały skarb królewski zostały przewiezione na zamek Lubownia po najeździe Szwedów na Polskę w 1655 roku.
Przewóz klejnotów organizował ówczesny starosta zastawionego Spisza urzędujący na zamku Lubownia, Jerzy Lubomirski. Prawdopodobnie wywiózł ze skarbca królewskiego szkatuły z klejnotami i najcenniejsze dokumenty archiwalne królestwa polskiego. Cały skarb królewski był ukryty na zamku Lubownia do 1661, kiedy to został przewieziony z powrotem do Krakowa, na zamek królewski na Wawelu.
Korony Chrobrego używano podczas koronacji królów polskich w latach 1320-1764. Powstała ona nie jak wskazuje nazwa na koronację pierwszego króla Polski, lecz na koronację królewską Władysława I Łokietka. Zwana była jednak Koroną Chrobrego, aby podkreślić tradycję państwa polskiego i znaczenie ciągłości władzy. Korona Władysława I Łokietka była najważniejszą i najcenniejszą koroną przechowywaną w Skarbcu Koronnym na Wawelu.
Oryginał tego symbolu polskiej władzy został wywieziony z wawelskiego skarbca w 1795 roku przez wycofujących się z Krakowa żołnierzy armii pruskiej. Rozkazem Fryderyka Wilhelma III, drogocenne kamienie: rubiny, szafiry, szmaragdy i perły zostały usunięte z korony i sprzedane, a sama korona została przetopiona na monety.
Razem z nią zostały zapewne zniszczone kolejne cztery korony, cztery berła, pięć jabłek, sześć mieczy i wiele innych drogocennych polskich precjozów królewskich.(PAP)
szb/ woj/
