Zmarła Stanisława Śledziejowska - Osiczko - więźniarka niemieckich obozów koncentracyjnych

Stanisława Śledziejowska (numer obozowy 7712) w czasie II wojny światowej była więziona i poddawana pseudonaukowym eksperymentom medycznym w KL Ravensbrueck. Wśród towarzyszy jej niedoli była jej bliska przyjaciółka, prof. Wanda Półtawska.

„I choć urodziła się w Toruniu, później losy wiodły ją przez różne miasta Polski, to jednak niemal całe swoje dorosłe życie spędziła w Jarosławiu. Mieszkała tu blisko 70 lat, zawsze pogodna, zawsze uśmiechnięta” – wspominał zmarłą Konrad Sawiński ze starostwa powiatowego w Jarosławiu, prywatnie – jej sąsiad.

Stanisława Śledziejowska-Osiczko urodziła się w listopadzie 1924 roku w Toruniu. Tam też ukończyła szkołę podstawową. W 1938 roku rodzina przeprowadziła się do Świdnika, gdzie ojciec Stanisławy, kpt. Stanisław Śledziejowski, organizował lotnisko- Świdnik LOPP.

Od wiosny 1940 należała do ZWZ, była łączniczką, kolporterką prasy podziemnej. Została aresztowana przez Gestapo 7 lutego 1941 roku. Poddawana torturom w siedzibie Gestapo "Pod Zegarem" i na Zamku Lubelskim, została skazana na karę śmierci i we wrześniu 1941 roku przewieziona do obozu Ravensbrueck. W obozie koleżanki nazwały ją "Śledziem". Była tam kilkakrotnie operowana doświadczalnie.

W 1945 roku wraz z innymi więźniarkami została ewakuowana z obozu Ravensbrueck w kierunku Lubeki, gdzie na początku maja zastało ją wyzwolenie. Powróciła do Świdnika. Następnie zdała "małą maturę" w Krakowie, a w 1947 roku podjęła pracę jako sanitariuszka w Domu Pracy Kobiet we Wrocławiu. Potem zamieszkała w Szczecinie. W tych latach komunistyczne władze oskarżyły ją o szpiegostwo na rzecz krajów imperialistycznych.

W grudniu 1949 roku w Jarosławiu wyszła za mąż za Henryka Osiczko. Urodziła trzech synów: Krzysztofa, Jacka i Leszka. Ze względu na stan zdrowia krótko pracowała zawodowo; zajęła się wychowaniem synów.

Pogrzeb odbędzie się w czwartek o godz. 16 na Starym Cmentarzu w Jarosławiu. (PAP)

api/ itm/