Jedna z głównych atrakcji turystycznych Berlina - hellenistyczny Ołtarz Pergameński ku czci Zeusa i Ateny będzie z powodu renowacji od najbliższego poniedziałku co najmniej do 2019 roku niedostępny dla publiczności.
W niedzielę, ostatnim dniu przed zamknięciem ekspozycji, przed Muzeum Pergameńskim, w którym zgromadzone są starożytne zabytki, tworzyły się długie kolejki turystów pragnących zobaczyć po raz ostatni monumentalną budowlę, a szczególnie jej najbardziej atrakcyjny element - 120-metrowy fryz przedstawiający walkę bogów z gigantami.
Zapowiadana od kilku lat renowacja jest konieczna ze względu na zły stan zabytku - poinformowała Fundacja Pruskiego Dziedzictwa Kulturalnego, która jest właścicielem Ołtarza Pergameńskiego. Od czasu usunięcia przez władze NRD w latach 50. szkód wojennych berlińska placówka nie była poddawana renowacji. W zeszłym roku rozpoczął się ponadto remont całego muzeum. Koszt prac renowacyjnych ma wynieść 385 mln euro. W 2013 roku Muzeum Pergameńskie zwiedziło 1,3 mln osób.
Krytycy zarzucają gospodarzom obiektu, że nie zatroszczyli się o udostępnienie zwiedzającym przynajmniej fragmentów cennego zabytku - na przykład fryzu w innym miejscu. "Berliner Zeitung" pisze, że taka sytuacja byłaby niemożliwa w innych europejskich metropoliach - Paryżu, Londynie czy Rzymie. Władze tłumaczą się brakiem pieniędzy.
Znajdujące się na Wyspie Muzeów w Berlinie Muzeum Pergameńskie jest częścią kompleksu berlińskich muzeów wpisanych na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Ołtarz Pergameński powstał za czasów króla Pergamonu Eumenesa II (197-159 p.n.e.), aby upamiętnić zwycięstwo nad Galatami. Ołtarz był samodzielną budowlą (34,20 m na 36,44 m) ustawioną pośrodku tarasu na szczycie akropolu, widoczną ze wszystkich stron. Był poświęcony Zeusowi, pogromcy gigantów, a symbolika ta miała służyć chwale dynastii Attalidów.
Budowla miała kształt otwartego ku zachodowi prostokątnego budynku z dwoma skrzydłami wysuniętymi po bokach wielkich schodów. Ponad cokołem biegł fryz. Powyżej fryzu znajdowała się jońska kolumnada, otaczająca całą budowlę. Wewnątrz, na portykowym dziedzińcu stał właściwy ołtarz ofiarny. Wewnętrzne ściany zdobił fryz ze scenami z życia Telefosa, syna Heraklesa, domniemanego przodka Attalidów.
Główny fryz przedstawiał walkę bogów olimpijskich, pod wodzą Zeusa, z gigantami. Odczytanie symboliki było proste - walka króla Pergamonu z barbarzyńcami. Rzeźby ołtarza uważane są za jeden z najwspanialszych przykładów sztuki hellenistycznej.
Ołtarz został odkryty przez ekspedycję niemiecką w latach 1878-1880. Płaskorzeźby i fragmenty architektoniczne przewieziono do Berlina, gdzie ołtarz został zrekonstruowany w latach 1911-1930. (PAP)
lep/ cyk/ eaw/