Kilkadziesiąt osób wyruszyło w czwartek z Białegostoku w pieszej pielgrzymce do prawosławnego sanktuarium w Jabłecznej (Lubelskie). Zdążają na uroczystości ku czci patrona tego klasztoru - św. Onufrego; do przejścia w ciągu dziewięciu dni mają ok. 250 km.
To najdłuższa pielgrzymka organizowana przez Bractwo Młodzieży Prawosławnej w Polsce (BMP), w tym roku odbywa się po raz 26. Idą w niej osoby w różnym wieku, zdążające na obchody, które w Jabłecznej odbywają się rokrocznie 24-25 czerwca. Po drodze do grupy mogą dołączać kolejni pątnicy.
Z Białegostoku pielgrzymi wyruszyli po porannym nabożeństwie w białostockiej cerkwi pw. Proroka Eliasza. Idą przeważnie bocznymi drogami, trasą m.in. przez Zabłudów, Czyże, Dubicze Cerkiewne, Milejczyce, Terespol, Janów Podlaski, Kostomłoty i Kodeń. Jak powiedział PAP przewodniczący BMP Maciej Owsiejczuk, trasa przebiega przez trzy województwa i trzy prawosławne diecezje, a pątnicy odwiedzą kilka cerkiewnych sanktuariów, w tym najważniejsze w kraju - na św. Grze Grabarce k. Siemiatycz (Podlaskie).
W przyszłą środę z Białegostoku wyruszy do Jabłecznej również pielgrzymka rowerowa, po raz drugi organizowana przez Bractwo Cerkiewne św. Mikołaja. Jej uczestnicy trasę liczącą ok. 270 pokonają w cztery dni, również odwiedzając po drodze Grabarkę.
Leżąca nad rzeką Bug wieś Jabłeczna, gdzie zdążają pielgrzymi, jest jednym z najważniejszych prawosławnych sanktuariów w Polsce. Męski klasztor (monaster) założono tam w 1498 roku. Od tego czasu datuje się też kult - pochodzącej prawdopodobnie z Konstantynopola - ikony świętego Onufrego, patrona monasteru.
Św. Onufry był synem perskiego władcy. W IV wieku n.e. prowadził pustelnicze życie na Tebaidzkiej Pustyni w Egipcie. Legenda głosi, że pewnego dnia św. Onufry ukazał się nad Bugiem w Jabłecznej rybakom i powiedział: "W tym miejscu będzie sławione imię moje". Wkrótce potem w to miejsce przypłynęła rzeką ikona świętego. Na miejscu objawienia zbudowano kapliczkę, a następnie monaster.
Po unii brzeskiej z 1596 r. monaster w Jabłecznej pozostał jedyną prawosławną świątynią w regionie. W pierwszej połowie XIX w. klasztor przebudowano. Powstał wtedy murowany budynek świątyni z jedną owalną kopułą zwieńczoną krzyżem, wolnostojąca murowana dzwonnica oraz piętrowy dom zakonny z kaplicą refektarzową. Całość wraz z obszernym dziedzińcem otoczona została murem.
Mimo zdewastowania w czasie I wojny światowej i pożaru w czasie II wojny światowej, budynki te są sukcesywnie remontowane i odnawiane i służą zgodnie z pierwotnym przeznaczeniem. Od 1999 roku klasztor podlega bezpośrednio zwierzchnikowi Cerkwi w Polsce metropolicie Sawie. Swoją posługę pełni tam dziesięciu zakonników. (PAP)
rof/ malk/
