Ósma edycja cyklu wykładów „Z kamerą po PRL-u” kontynuuje próbę przybliżenia wybitnych polskich reżyserów filmowych i ich osiągnięć artystycznych, na tle ówczesnej rzeczywistości politycznej, społecznej i kulturowej.
Spróbujemy opowiedzieć o bardzo różnych zjawiskach charakterystycznych dla powojennego kina polskiego; zarówno tych, które wprost wynikały z polityki kulturalnej tamtego okresu, jak i tych niezależnych artystycznie. Oprócz arcydzieł polskiego kina, pokazane zostaną także fragmenty filmów o jednoznacznie propagandowym zabarwieniu. Seminarium adresowane jest do nauczycieli historii, języka polskiego, wiedzy o społeczeństwie, studentów kierunków humanistycznych oraz uczniów wybierających tematy związane z filmem i historią najnowszą do ustnej prezentacji maturalnej z języka polskiego. Proponujemy sześć spotkań w cyklu miesięcznym odbywających się od października 2013 r. do marca 2014 r.
Udział w seminarium – jako formie doskonalenia zawodowego – zostanie potwierdzony pisemne.
Najbliższe spotkanie (pierwsze w tym roku szkolnym) odbędzie się 7 października (poniedziałek) godz. 16.30
Temat: Kino według Leonarda Buczkowskiego
Leonard Buczkowski zrealizował pierwszy powojenny film fabularny, który pojawił się na ekranach, jak również pierwszy polski fabularny film barwny. Karierę rozpoczął jeszcze w latach dwudziestych XX w. Jego twórczość, zarówno przed-, jak i powojenna, opierała się nieustannie na tych samych elementach: solidnym opanowaniu warsztatu, konsekwentnym tworzeniu iluzorycznego świata i nastawieniu na publiczność. Aczkolwiek bez trudu można ją usytuować w rozmaitych kontekstach kulturowych oraz w realnej rzeczywistości, najczęściej zapraszał widzów do świata w gruncie rzeczy baśniowego. Nic więc dziwnego, że jego filmy cieszyły się sporym powodzeniem. Nie pretendowały do miana sztuki filmowej, wyróżniały się jednak starannością realizacji. Chętnie wracał do tych samych motywów i gatunków, na przykład do filmu morskiego czy lotniczego. Przed wojną nakręcił Szaleńców (My Pierwsza Brygada) na zamówienie piłsudczyków, po wojnie w kinie socrealistycznym realizował filmy, które łączyły kulturę popularną z ideologicznymi wymaganiami państwowego mecenasa. Nie widział jednak w tym nic dziwnego, gdyż takie postępowanie wynikało z przyjętej przez niego postawy zawodowca. Dlatego między innymi stał się jednym z najważniejszych reprezentantów i niekwestionowanym mistrzem polskiego kina popularnego.
Pokazane zostaną fragmenty następujących filmów: Rapsodia Bałtyku (1935), Wierna rzeka (1936), Florian (1938), Zakazane piosenki (1946/1947), Skarb (1948), Przygoda na Mariensztacie (1953), Orzeł (1958), Czas przeszły (1961), Przerwany lot (1964).
Miejsce: Przystanek Historia Centrum Edukacyjne IPN im. Janusza Kurtyki, Warszawa, ul. Marszałkowska 21/25 (obok Trasy Łazienkowskiej).
Kolejne spotkania:
• Wanda Jakubowska (4 listopada 2013) – poniedziałek, godz. 16.30
• Jerzy Passendorfer (9 grudnia 2013) – poniedziałek, godz. 16.30
• Stanisław Lenartowicz
• Polska szkoła dokumentu (m.in. Kazimierz Karabasz, Władysław Ślesicki, Jerzy Hoffman i Edward Skórzewski, Krzysztof Kieślowski, Marceli Łoziński, Marek Piwowski, Wojciech Wiszniewski)
• Janusz Majewski
Wykład:
prof. dr hab. Piotr Zwierzchowski, historyk filmu, autor m.in.: Zapomniani bohaterowie. O bohaterach filmowych polskiego socrealizmu, Warszawa 2000; Pęknięty monolit. Konteksty polskiego kina socrealistycznego, Bydgoszcz 2005; Piękny sen pedagoga. Literackie i filmowe portrety świata edukacji, Kraków 2005; Kino polskie po roku 1989, Bydgoszcz 2007; Kino polskie wobec II wojny światowej (red.), Bydgoszcz 2011; redaktor naczelny „Bloku. Międzynarodowego Pisma Poświęconego Kulturze Stalinowskiej i Poststalinowskiej”.
Informacje i zgłoszenia:
Sławomir Stępień, tel. (22) 860-70-50, slawomir.stepien@ipn.gov.pl
(IPN)
