O dwa kolejne dzieła Antoniego Kenara - rzeźby „Matka Boska Ostrobramska” i „Anioł grający” - wzbogacio się Muzeum Tatrzańskie w Zakopanem. Prace można podziwiać na ekspozycji poświęconej Kenarowi w Galerii Sztuki XX wieku w willi „Oksza” w Zakopanem.
Niepowtarzalne w swym wyrazie dzieła prezentowane są wraz z innymi pracami artysty, znajdującymi się w zbiorach Muzeum Tatrzańskiego – powiedziała dyrektorka Muzeum Tatrzańskiego Anna Wende-Surmiak. Zakup dzieł był możliwy dzięki dotacji ministra kultury i dziedzictwa narodowego.
Rzeźba „Matka Boska Ostrobramska” to odlew w brązie. Gipsowy pozytyw tego dzieła Kenar wykonał w 1937 roku i jest on jedynym zachowanym spośród czterech przedwojennych gipsowych szkiców o tej tematyce. Pozostałe trzy zaginione rzeźby znane są tylko z fotografii. Temat ten Kenar podejmował wcześniej, rzeźbiąc Matkę Boską Ostrobramską do ołtarza projektu Wojciecha Jastrzębowskiego, a także w zachowanej kapliczce cmentarza wileńskiego na Rossie.
Rzeźba „Matka Boska Ostrobramska” to odlew w brązie. Gipsowy pozytyw tego dzieła Kenar wykonał w 1937 roku i jest on jedynym zachowanym spośród czterech przedwojennych gipsowych szkiców o tej tematyce.
Rzeźba „Anioł grający” to odlew z pozytywu gipsowego wykonanego przez artystę w 1938 roku. Zachowany pozytyw stanowił szkic do drewnianej rzeźby ołtarzowej przeznaczonej do kaplicy Sanatorium Dziecięcego w Kuźnicach, projektowanej przez architekta Mariana Wimmera. Projekt ten nie doczekał się realizacji z powodu wybuchu wojny. Wimmer był wówczas dyrektorem zakopiańskiej Szkoły Przemysłu Drzewnego, a Kenar pracował w niej jako nauczyciel rzeźby.
Obydwa odlewy, które znalazły się na muzealnej ekspozycji, wykonane zostały w 2010 roku przez odlewnika Marka Żebrowskiego, staraniem Towarzystwa Przyjaciół Twórczości Antoniego Kenara, pod nadzorem córki artysty.
Antoni Kenar od wczesnej młodości był związany z Zakopanem. Urodził się w 1906 w Iwoniczu na Podkarpaciu. Był wybitnym i wszechstronnym artystą i pedagogiem. Był uczniem Karola Stryjeńskiego w Szkole Przemysłu Drzewnego w Zakopanem, a po II wojnie światowej dał się poznać jako charyzmatyczny nauczyciel i reformator tejże Szkoły, którą przekształcił w Liceum Technik Plastycznych.
Po śmierci Kenara w 1959 roku, z inicjatywy jego uczniów Liceum Plastyczne nazwano imieniem artysty. Do dziś placówka nazywana jest „Szkołą Kenara” lub „Kenarówką”.
Większość przedwojennych prac artysty zaginęła w czasie powstania warszawskiego. Po wojnie powstały rzeźby takie jak "Świniarka", cykle "Narciarek" i "Bab z bronią", a także ceramika, rysunki, gwasze i akwarele.(PAP)
szb/ ls/
