W Bałtyckiej Galerii Sztuki CK 105 w Koszalinie otwarta zostanie wystawa prac zmarłego w 1999 r. malarza i grafika Jana Lebensteina pochodzących z prywatnych kolekcji. Wernisaż zaplanowano na 31 stycznia. Ekspozycja czynna będzie do 29 lutego.
Wystawa "Jan Lebenstein 1930 – 99" to retrospektywa prac artysty pokazywana w 90. rocznicę jego urodzin.
"W jej ramach prezentowane są różnorodne dzieła Jana Lebensteina, należące do zbiorów polskich kolekcjonerów: Marii i Marka Pileckich, Urszuli i Piotra Hofman oraz kolekcjonera z Sopotu" – napisano w informacji przesłanej PAP.
"Ekspozycja, traktując w sposób wieloaspektowy drogę twórczą i postać artysty, zawiera 70 jego dzieł: obrazów olejnych, gwaszy, rysunków i grafik, pochodzących z różnych okresów jego działalności. Całość ma na celu zaprezentowanie twórczości artysty, jako jednej z najważniejszych figur w polskiej sztuce drugiej połowy XX w." – czytamy w nocie o wystawie.
Zwiedzający mogą zobaczyć m.in. "Figury osiowe" z lat 50., które Lebensteinowi przyniosły sławę. Prezentowane są też późniejsze prace opowiadające o relacji między kobietą a mężczyzną, przepełnione erotyzmem i zmysłowością, mitologicznymi skojarzeniami i nawiązaniem do sztuki barokowej czy antycznej.
Wernisaż wystawy w Bałtyckiej Galerii Sztuki Centrum Kultury 105 w Koszalinie odbędzie się 31 stycznia o godz. 18. Ekspozycja pozostanie w galerii do 29 lutego. Wystawę zorganizowała i przygotowała do prezentacji w Koszalinie Państwowa Galeria Sztuki w Sopocie we współpracy z Agencją Zegart.
Jan Lebenstein (ur. 5 stycznia w 1930 r. w Brześciu Litewskim - zm. 28 maja w 1999 r. w Krakowie) był malarzem i grafikiem, który wykształcił autonomiczny, charakterystyczny styl w oderwaniu od dominujących trendów i kierunków, zarówno narzuconego realizmu socjalistycznego, jak i koloryzmu i awangardy.
Po II wojnie światowej studiował malarstwo w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Artura Nachta-Samborskiego. Zadebiutował podczas Ogólnopolskiej Wystawy Młodej Plastyki "Przeciw wojnie, przeciw faszyzmowi" w warszawskim Arsenale w 1955 r.
Rok później związał się z Teatrem na Tarczyńskiej, prowadzonym przez Mirona Białoszewskiego. Podczas urządzanych tam wystaw indywidualnych Lebenstein zaprezentował po raz pierwszy "Figury kreślone", "Figury hieratyczne" i "Figury osiowe", które ukazywały ewolucję przedstawienia postaci ludzkiej.
W 1959 r. Lebenstein zdobył uznanie otrzymując Grand Prix podczas I Międzynarodowego Biennale Młodych w Paryżu. W tym okresie artysta na stałe zamieszkał we Francji, a w 1971 r. otrzymał francuskie obywatelstwo. Związał się ze środowiskiem polskiej emigracji – Instytutem Literackim, "Kulturą", redakcją "Zeszytów Literackich".
Fascynowały go mity o pochodzeniu i animalistycznej naturze człowieka, np. w "Lecon de Zoologie" (1972). W jego obrazach i grafikach pojawia się splątana "ludzka fauna", świat pełen stworów, karykatur, przedstawicieli zaginionych, archaicznych ludów ("Carnet intime", 1960-65). W latach 70. i 80. artysta tworzył przede wszystkim rysunki i gwasze. Powstały wówczas takie cykle, jak "Sweety Bar" (1976), "Asile" (1989).
Lebenstein tworzył też ilustracje do dzieł literackich, jak np. "Folwarku zwierzęcego" George'a Orwella (1974) czy opowiadań Gustawa Herlinga-Grudzińskiego a także "Księgi Hioba" (1979), "Apokalipsy" (1983) i "Księgi Rodzaju" (1995) w przekładzie Czesława Miłosza. Lebenstein zajmował się scenografią i projektowaniem witraży. W 1976 r. wyróżniono go nagrodą nowojorskiej Fundacji Alfreda Jurzykowskiego, a w 1987 r. otrzymał niezależną Nagrodę im. Jana Cybisa. W 1998 r. został odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski. Największa wystawa retrospektywna artysty w Polsce odbyła się stołecznej Galerii Zachęta w 1992 r. (PAP)
Autor: Inga Domurat
ing/ aszw/
