Okładka książki „Ochotnik do Auschwitz. Witold Pilecki 1901-1948”.
Książka o losach rotmistrza Witolda Pileckiego „Ochotnik do Auschwitz. Witold Pilecki 1901-1948”, której autorem jest historyk z Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau Adam Cyra, ukazała się w języku czeskim – dowiedziała się w poniedziałek PAP od autora publikacji.
Obok biografii bohaterskiego rotmistrza elementem publikacji jest pełna treść sporządzonego przez niego raportu, który napisał w 1945 roku. Opisał w nim pobyt w niemieckim obozie Auschwitz, dokonania w konspiracji obozowej i swoją ucieczkę. Raport jest oskarżeniem ludobójczego systemu panującego w obozie. W maszynopisie dokument liczy około 100 stron.
Pierwsze polskie wydanie książki ukazało się w 2000 roku nakładem Chrześcijańskiego Stowarzyszenia Rodzin Oświęcimskich, które grupuje byłych więźniów, ich rodziny oraz osoby zainteresowane historią niemieckiego obozu.
Obok biografii bohaterskiego rotmistrza elementem publikacji jest pełna treść sporządzonego przez niego raportu, który napisał w 1945 roku. Opisał w nim pobyt w niemieckim obozie Auschwitz, dokonania w konspiracji obozowej i swoją ucieczkę. Raport jest oskarżeniem ludobójczego systemu panującego w obozie.
Witold Pilecki urodził się w 1901 roku w Rosji, dokąd władze carskie zesłały jego rodzinę za udział w powstaniu styczniowym. Po powrocie do wskrzeszonej Polski w latach 1918-1920 służył w wojsku. Walczył z bolszewikami, między innymi w bitwie warszawskiej.
Po wybuchu II wojny światowej walczył w kampanii wrześniowej. Tuż po klęsce współtworzył konspirację. W listopadzie 1939 roku był jednym z organizatorów Tajnej Armii Polskiej, która weszła później w skład Związku Walki Zbrojnej.
W 1940 roku, gdy Niemcy utworzyli obóz Auschwitz, zaproponował dowództwu, że dobrowolnie przedostanie się do obozu, by zbierać informacje oraz utworzyć ruch oporu. Specjalnie dał się złapać. Jako Tadeusz Serafiński został deportowany do obozu we wrześniu 1940 roku. Stworzył tam Związek Organizacji Wojskowej, którego członkami byli między innymi Bronisław Czech, Xawery Dunikowski i Stanisław Dubois. Pilecki opracowywał pierwsze raporty o ludobójstwie w Auschwitz, które trafiały na Zachód.
W kwietniu 1943 roku uciekł z obozu. Po ucieczce napisał raport dla Komendy Głównej AK, w którym alarmował o zbrodniach w Auschwitz na Polakach, Cyganach i masowej zagładzie Żydów, pisząc na temat obozowych krematoriów z komorami gazowymi w Auschwitz II–Birkenau.
Był jednym z dowódców Kedywu AK. Walczył w Powstaniu Warszawskim. Trafił do niemieckiej niewoli. Więziony był w stalagach Lamsdorf i Murnau. Po wyzwoleniu wstąpił do 2. Korpusu Polskiego. Na osobisty rozkaz generała Władysława Andersa przedostał się do Polski, by prowadzić działalność wywiadowczą dla 2. Korpusu. Nie zareagował na rozkaz ucieczki z Polski wydany przez Andersa. Po wojnie napisał obszerniejszą wersję raportu dotyczącego Auschwitz.
W maju 1947 roku został aresztowany przez UB. Torturowany wyznał żonie: „Oświęcim to była igraszka”. Został oskarżony między innymi o działalność wywiadowczą na rzecz rządu emigracyjnego. W procesie tak zwanej grupy Witolda został skazany na śmierć. Wyrok wykonano 15 maja 1948 roku. Miejsce jego pochówku jest nieznane. W 1990 roku wyrok na rotmistrza Pileckiego został anulowany. W 2006 roku, podczas obchodów 62. rocznicy Powstania Warszawskiego, prezydent Lech Kaczyński przyznał Witoldowi Pileckiemu pośmiertnie Order Orła Białego.
Brytyjski historyk Michael Foot w opublikowanej w 1978 roku książce „Sześć twarzy odwagi” zaliczył rotmistrza do sześciu najodważniejszych ludzi ruchu oporu podczas II wojny światowej. (PAP)
szf/ abe/
