Senat upamiętnił w piątek 60. rocznicę śmierci Wojciecha Trąmpczyńskiego. W uchwale senatorowie uczcili pamięć tego wybitnego prawnika i polityka, pierwszego marszałka Senatu.
Za przyjęciem uchwały głosowało 77 senatorów, jedna osoba nie wzięła udziału w głosowaniu.
"Wojciech Trąmpczyński należał do tej generacji polityków, którym przypadło w udziale wielkie zadanie odbudowy państwa polskiego. Ponad podziałami wynikającymi ze zróżnicowania poglądów politycznych łączyło ich umiłowanie Polski, radość z jej odrodzenia i przekonanie, że pomyślność Rzeczypospolitej jest najwyższym prawem" - napisano w uchwale.
"Wojciech Trąmpczyński należał do tej generacji polityków, którym przypadło w udziale wielkie zadanie odbudowy państwa polskiego. Ponad podziałami wynikającymi ze zróżnicowania poglądów politycznych łączyło ich umiłowanie Polski, radość z jej odrodzenia i przekonanie, że pomyślność Rzeczypospolitej jest najwyższym prawem" - napisano w uchwale.
Jak podkreślono, Trąmpczyński kierował się przywiązaniem do polskości i praworządności. "Oceniając rzeczywistość przez pryzmat wartości, witał entuzjastycznie Piłsudskiego, triumfatora w wojnie z bolszewikami, lecz później tego samego marszałka poddał miażdżącej krytyce – jako sprawcę zamachu majowego" - zaznaczono.
Senat zwrócił się do organów administracji publicznej, mediów i placówek edukacji z apelem o szerzenie wiedzy o dokonaniach polityka i innych przywódców II RP.
Wojciech Trąmpczyński urodził się dnia 8 lutego 1860 r. w Dębłowie Królewskim k. Gniezna (obecnie Dębłowo), ukończył studia prawnicze we Wrocławiu, uzyskując w 1881 r. stopień doktora praw. W 1886 r. otworzył w Poznaniu kancelarię adwokacką, później notarialną. W uchwale podkreślono, że występował w wielu procesach politycznych w obronie Polaków w zaborze pruskim.
W 1901 r. został radnym Poznania, w 1910 r. posłem Sejmu Pruskiego, rok później wszedł do Reichstagu, działając w Związku Ludowo-Narodowym. Angażował się w działalność polskiej konspiracji niepodległościowej i współpracował z Komitetem Narodowym Polskim w Paryżu. W listopadzie 1918 r. został przewodniczącym Rady Ludowej Poznania.
W czasie powstania wielkopolskiego wybrano go na prezesa Naczelnej Rady Ludowej, później – na prezesa Prowincji i Regencji Poznańskiej. Jako były polski poseł do Reichstagu został dokooptowany do Sejmu Ustawodawczego i 14 lutego 1919 r. został wybrany na jego marszałka, pełnił tę funkcję do 1922 r.
"Okazał się na tym stanowisku bezstronnym, sprawnym organizatorem. Postawa i doświadczenie Trąmpczyńskiego doprowadziły do uchwalenia nowoczesnych reform, a ich uwieńczeniem była demokratyczna konstytucja z 1921 r." - czytamy w tekście uchwały.
W czasie wojny z bolszewicką Rosją w 1920 r. przewodniczył Obywatelskiemu Komitetowi Obrony Państwa. W 1922 r. został wybrany senatorem z listy Chrześcijańskiego Związku Jedności Narodowej i objął funkcję marszałka izby. W latach 1928–1935 był posłem z ramienia Związku Narodowego, później Stronnictwa Narodowego.
Po 1935 r. wycofał się z czynnego życia politycznego kraju. W 1939 r. po zakończeniu kampanii wrześniowej został wysiedlony z Poznania, okupację spędził w Warszawie. W 1945 r. wrócił do Poznania. Zmarł 2 września 1953 r. (PAP)
mce/ mlu/ jbr/
