Tadeusz Różewicz. Fot. PAP/CAF/S. Moroz
Spuścizna po Tadeuszu Różewiczu, m.in. rękopisy oraz korespondencja i książki, trafi do zbiorów Zakładu Narodowego im. Ossolińskich. „Chcemy, aby te archiwalia pozostały we Wrocławiu” - powiedział w czwartek prezydent tego miasta Rafał Dutkiewicz.
W piątek przypada pierwsza rocznica śmierci Tadeusza Różewicza. Poeta zmarł w wieku 93 lat we Wrocławiu. Zgodnie ze swoją ostatnią wolą spoczął na cmentarzu ewangelickim w Karpaczu, położonym tuż przy drewnianym kościele pochodzącym z przełomu XII i XIII w.
W czwartek prezydent Wrocławia Rafał Dutkiewicz poinformował, że spuścizna po Różewiczu trafi do zbiorów Zakładu Narodowego im. Ossolińskich. „Poproszę rodzinę mistrza, aby pozwoliła nam zakupić pamiątki po nim i przekazać Ossolineum. Wiem już, że taka propozycja będzie przyjęta przez wszystkich zainteresowanych. Jest ona zgodna z wolą pana Tadeusza” - powiedział PAP Dutkiewicz.
Prezydent wyjaśnił, że na spuściznę po poecie, który przez wiele lat mieszkał we Wrocławiu, składają się m.in. rękopisy, korespondencja oraz książki. „To bardzo cenne pamiątki, na przykład jest tam bogata korespondencja Tadeusza Różewicza z Jerzym Nowosielskim czy książki z dedykacjami Leopolda Staffa oraz Juliana Tuwima” - mówił prezydent.
Szczegóły związane z zakupem pamiątek po Różewiczu i przekazaniem ich do Ossolineum mają być znane za kilka miesięcy. Po tym, jak cenne zbiory trafią do Ossolineum, zostaną poddane inwentaryzacji i opracowaniu. Prezydent chciałby, aby w przyszłości pamiątki po Różewiczu były dostępne dla zwiedzających.
Różewicz zmarł 24 kwietnia 2014 r. we Wrocławiu.
Poeta debiutował w 1947 r. tomem "Niepokój". Był jednym z pierwszych poetów, którzy zareagowali na okrucieństwa wojny nie tylko treścią poezji, ale zmianą jej formy, odrzuceniem romantycznego sztafażu, surowym obrazowaniem. W latach 50. ukazały się kolejne tomy wierszy Różewicza: "Pięć poematów" (1950), "Czas który idzie" (1951), "Wiersze i obrazy" (1952), "Równina" (1954).
Różewicz wprowadził do polskiego dramatu nowy typ bohatera, często bez wyraźnie określonej tożsamości, biernego, nieuporządkowanego wewnętrznie, o którym mówiono, że jest każdym, a zarazem nikim konkretnym. Swój typ teatru Różewicz nazywał teatrem realistyczno-poetyckim. Poza napisaną w 1959 r. "Kartoteką" najsłynniejsze sztuki Różewicza to "Białe małżeństwo", "Stara kobieta wysiaduje", "Odejście głodomora", "Pułapka", "Do piachu".
Od 1968 r. Różewicz mieszkał we Wrocławiu, publikował głównie na łamach "Twórczości", "Odry" i "Dialogu". W latach 90. ogłosił dramat "Kartoteka rozrzucona", dwa nowe zbiory wierszy "Płaskorzeźba" i "Recycling. Zawsze fragment", "Historię pięciu wierszy", "Nożyk profesora", "Matka odchodzi", "Szara strefa" i "Wyjście".(PAP)
pdo/ gma/
