27.04.2010. Warszawa (PAP) - Tadeusz Lutoborski, prezes Stowarzyszenia Rodzina Katyńska w Warszawie przez dwie kadencje, syn zamordowanego w Katyniu ppor. Adama Lutoborskiego, oficera 46. Pułku Ułanów - zginął 10 kwietnia w katastrofie prezydenckiego samolotu pod Smoleńskiem. Miał 83 lata.
Był ekonomistą, wieloletnim wykładowcą Uniwersytetu Łódzkiego. Pochodził z rodziny o silnych tradycjach patriotycznych i sam był wzorem patriotyzmu. Mocno zaangażowany w powstanie w Warszawie i pomoc Żydom podczas okupacji. Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski - podkreślił premier Donald Tusk podczas ceremonii powitania trumien z ciałami ofiar.
Tadeusz Lutoborski urodził się 6 czerwca 1926 roku w Warszawie. Brał czynny udział w Powstaniu Warszawskim, miał stopień strzelca. Jego matka Wacława, która prowadziła kuchnię polową w ich domu na Ochocie, zginęła w obozie koncentracyjnym w Dachau. Trafiła tam za pomoc Żydom.
Z wykształcenia był ekonomistą, finansistą. Związany był m.in. z Uniwersytetem Łódzkim - w latach 1961-1972 prowadził zajęcia w Katedrze Finansów na Wydziale Ekonomiczno-Socjologicznym. Przez wiele lat pracował w Instytucie Koniunktur i Cen Handlu Zagranicznego.
Do Katynia jeździł wiele razy, ale zawsze - jak sam przyznawał - gdy na cmentarzu na ścianie pokrytej metalowymi tabliczkami odnajdywał i dotykał tę upamiętniającą jego ojca, to ogarniało go wzruszenie, a do oczu cisnęły się łzy.
Nazwisko ojca pojawiło się już na pierwszych opublikowanych w prasie listach ofiar katyńskich w 1943 r., gdy Niemcy odkryli groby. Przy nazwisku Adama Lutoborskiego odnotowano wiele przedmiotów znalezionych przy nim, które nie pozostawiały żadnych wątpliwości, że to właśnie jego ciało. Miał przy sobie między innymi zdjęcie syna z pierwszej komunii.
Kilka lat temu w rozmowie z PAP powiedział: "Ojciec dobrze wiedział, że z wojny nie wróci. Był zaufanym oficerem ministra spraw zagranicznych Józefa Becka, który jeszcze przed wojną powierzył mu misję nawiązania nieformalnego kontaktu z ambasadą Francji, by przekazać im, że Polskę czeka wojna z Niemcami i że ZSRR też się w nią włączy". Zaznaczył, że dowiedział się tego od pracownika ambasady francuskiej, którego po wojnie spotkał w Paryżu.
Jak podała "Gazeta Wyborcza", marzeniem Tadeusza Lutoborskiego było zbudowanie domu obok domu syna na działce przy Włodarzewskiej w Warszawie. Odebrano mu ją na mocy dekretu Bieruta, ale po wielu latach zmagań odzyskał ją. Rozważał jednak też sprzedaż działki - pieniądze chciał przeznaczyć na stworzenie w Wilanowie repliki grobów katyńskich.
Tadeusz Lutoborski został pochowany 27 kwietnia w grobowcu rodzinnym na Starych Powązkach w Warszawie.(PAP)
dsr/ ls/ mow/
Tadeusz Lutoborski urodził się 6 czerwca 1926 roku w Warszawie. Brał czynny udział w Powstaniu Warszawskim, miał stopień strzelca. Jego matka Wacława, która prowadziła kuchnię polową w ich domu na Ochocie, zginęła w obozie koncentracyjnym w Dachau. Trafiła tam za pomoc Żydom.
Z wykształcenia był ekonomistą, finansistą. Związany był m.in. z Uniwersytetem Łódzkim - w latach 1961-1972 prowadził zajęcia w Katedrze Finansów na Wydziale Ekonomiczno-Socjologicznym. Przez wiele lat pracował w Instytucie Koniunktur i Cen Handlu Zagranicznego.
Do Katynia jeździł wiele razy, ale zawsze - jak sam przyznawał - gdy na cmentarzu na ścianie pokrytej metalowymi tabliczkami odnajdywał i dotykał tę upamiętniającą jego ojca, to ogarniało go wzruszenie, a do oczu cisnęły się łzy.
Nazwisko ojca pojawiło się już na pierwszych opublikowanych w prasie listach ofiar katyńskich w 1943 r., gdy Niemcy odkryli groby. Przy nazwisku Adama Lutoborskiego odnotowano wiele przedmiotów znalezionych przy nim, które nie pozostawiały żadnych wątpliwości, że to właśnie jego ciało. Miał przy sobie między innymi zdjęcie syna z pierwszej komunii.
Kilka lat temu w rozmowie z PAP powiedział: "Ojciec dobrze wiedział, że z wojny nie wróci. Był zaufanym oficerem ministra spraw zagranicznych Józefa Becka, który jeszcze przed wojną powierzył mu misję nawiązania nieformalnego kontaktu z ambasadą Francji, by przekazać im, że Polskę czeka wojna z Niemcami i że ZSRR też się w nią włączy". Zaznaczył, że dowiedział się tego od pracownika ambasady francuskiej, którego po wojnie spotkał w Paryżu.
Jak podała "Gazeta Wyborcza", marzeniem Tadeusza Lutoborskiego było zbudowanie domu obok domu syna na działce przy Włodarzewskiej w Warszawie. Odebrano mu ją na mocy dekretu Bieruta, ale po wielu latach zmagań odzyskał ją. Rozważał jednak też sprzedaż działki - pieniądze chciał przeznaczyć na stworzenie w Wilanowie repliki grobów katyńskich.
Tadeusz Lutoborski został pochowany 27 kwietnia w grobowcu rodzinnym na Starych Powązkach w Warszawie.(PAP)
dsr/ ls/ mow/
