Eugeniusz Bodo - jedna z największych gwiazd polskiego kina przedwojennego, bożyszcze kobiet, wzór elegancji. Sławę zdobył m.in. dzięki filmom "Czy Lucyna to dziewczyna?", "Paweł i Gaweł", "Piętro wyżej", jako aktor i wykonawca piosenek "Ach, śpij kochanie", "Umówiłem się z nią na dziewiątą", "Już taki jestem zimny drań".
Urodził się 28 grudnia 1899 r. jako Bogdan Eugene Junod w Genewie; część źródeł jako miejsce jego urodzenia podaje Warszawę, jeszcze inne Łódź. Jego ojciec, Teodor Junod, był Szwajcarem, prowadził w Łodzi kino Urania. Matka, Dorota Dylewska, pochodziła z polskiej szlachty.
Bodo i początki kariery
Na początku artystycznej kariery Bodo występował w warszawskich kabaretach, m.in. w Qui Pro Quo i Morskim Oku, gdzie wśród wykonawców byli też Hanka Ordonówna, Mieczysław Fogg, Zula Pogorzelska, Adolf Dymsza. W filmie pod raz pierwszy pojawił się w 1925 r., jako Geniuś w "Rywalach" w reż. Henryka Szaro. Następnie grał m.in. w: "Uśmiechu losu" (1927, reż. Ryszard Ordyński), "Wietrze od morza" (1930, reż. Kazimierz Czyński), "Niebezpiecznym romansie" (1930, reż. Michał Waszyński), "Na Sybir" (1930, reż. H.Szaro).
Kolejne lata przyniosły mu role m.in. w: "Pieśniarzu Warszawy", gdzie śpiewał piosenkę "Już taki jestem zimny drań" (1934, reż. M.Waszyński); "Kocha, lubi, szanuje", w którym wystąpił razem z Lodą Halamą, jako "Władzio, praktykant aptekarski, młodzieniec romantycznego usposobienia i gorącego serca" (1934, reż. M.Waszyński); filmie "Czy Lucyna to dziewczyna?", gdzie wcielił się w inżyniera, zakochanego w tytułowej Lucynie, granej przez Jadwigę Smosarską (1934, reż. Juliusz Gardan).
W "Czarnej perle" (1934, reż. M.Waszyński) Bodo wystąpił razem z tahitańską aktorką i tancerką Reri, którą poznał podczas jej pobytu w Warszawie i z którą prywatnie połączył go romans. W 1937 r., ze Smosarską, Bodo zagrał w filmie "Skłamałam" (reż. Mieczysław Krawicz).
Najbardziej znane role Bodo
Jedną ze swoich najbardziej znanych ról aktor wykreował w filmie "Piętro wyżej" (1937, reż. Leon Trystan). To historia o tym, jak w tej samej kamienicy zamieszkało dwóch Pączków: Hipolit, właściciel kamienicy, wielbiciel muzyki poważnej, oraz Henryk (Bodo), spiker radiowy, amator muzyki rozrywkowej. Obaj w swoich mieszkaniach urządzają koncerty, bardzo często jednocześnie. Z "Piętra wyżej" pochodzi wykonywana przez Bodo piosenka "Umówiłem się z nią na dziewiątą".
Rok przed wybuchem II wojny światowej Bodo, razem z Adolfem Dymszą, wystąpił w filmie "Paweł i Gaweł" (1938, reż. M.Krawicz); w duecie zaśpiewali kołysankę "Aaa, kotki dwa" ("Ach, śpij kochanie").
"Tuż przed wybuchem wojny Bodo był u szczytu popularności. Obdarzony niezbyt silnym głosem - to zniweczyło jego plany operetkowe - za to utaneczniony, o dużym temperamencie scenicznym, był bożyszczem kobiet. Ogromne dochody pozwoliły mu stać się jednym z najbardziej eleganckich mężczyzn Warszawy. W roku 1936 zdobył tytuł króla elegancji. Wylansował także tweedowe marynarki z luksusowego sklepu Old England. Ówczesna plotkarska Polska pasjonowała się jego życiem prywatnym" - pisze Tomasz Mościcki na portalu Instytutu Adama Mickiewicza Culture.pl.
W kwietniu 1939 r. Bodo otworzył przy ul. Foksal w Warszawie kawiarnię Cafe Bodo.
Po wybuchu II wojny światowej wyjechał do Lwowa. Działał tam artystycznie, m.in. w zespole Tea-Jazz, prowadzonym przez Henryka Warsa. "Po ojcu odziedziczył francuskie nazwisko, szwajcarskie obywatelstwo. Do końca życia miał dwa paszporty" - przypomina Mościcki.
Aresztowanie Bodo przez NKWD
W 1941 r. Eugeniusz Bodo został aresztowany przez NKWD. Pod zarzutem szpiegostwa przetrzymywany był w Moskwie i Ufie. Później trafił do łagru w Kotłasie w obwodzie archangielskim, 900 km na północny wschód od Moskwy. Tam 7 października 1943 roku zmarł z głodu i wycieńczenia.
(PAP)
jp/ ula/
