Adam Pawlikowski urodził się 21 listopada 1925 r. w Warszawie.
Adam Pawlikowski w AK
W czasie II wojny światowej wstąpił do Armii Krajowej. Brał udział w Powstaniu Warszawskim, podczas którego został ranny, po znalazł się w niewoli niemieckiej.
W latach 1945-1947 studiował medycynę we Włoszech, jednak przerwał naukę i powrócił do Polski. Tam też rozpoczął studia muzykologiczne. W tym czasie zajmował się także dziennikarstwem i krytyką filmową.
Adam Pawlikowski – „Kanał”, „Popiół i diament”
W 1956 r. zajął się aktorstwem. Zagrał w wielu filmach zaliczanych do tzw. nurtu polskiej szkoły filmowej, m.in. w „Kanale” Andrzeja Wajdy, „Zezowatym szczęściu” Andrzeja Munka oraz „Do widzenia, do jutra” Janusza Morgensterna.
Prof. Lubelski: sceny z „Popiołu i diamentu” wciąż działają na wyobraźnię
Jedną z najbardziej rozpoznawalnych jego ról jest rola Andrzeja w „Popiele i diamencie” w reżyserii Wajdy. Do historii polskiej kinematografii przeszła scena z filmu, w której Pawlikowski – wraz ze Zbigniewem Cybulskim – wspominając poległych akowców podpalił w barze alkohol w kieliszkach.
Ostatnią rolę filmową („Portret czyli jak być kochanym”) zagrał w 1974 r. Od tego czasu zmagał się z problemami natury psychicznej (był oskarżany o współpracę z UB), oraz z brakiem pieniędzy.
17 stycznia 1976 r. Adam Pawlikowski popełnił samobójstwo wyskakując z okna swego warszawskiego domu. (PAP)
wmk
