Aleksander Hall urodził się 20 maja 1953 r. w Gdańsku w rodzinie inteligenckiej. W liceum był jednym z organizatorów grupy młodzieżowej kolportującej antykomunistyczne ulotki i niszczącej partyjne plakaty propagandowe.
Hall – przedsierpniowa opozycja
Na początku lat `70 należał do grupy samokształceniowej związanej z Duszpasterstwem Akademickim. W 1976 r. był zaangażowany w zbieranie podpisów pod listami protestacyjnymi przeciw zmianom w Konstytucji PRL oraz represjom stosowanym przez milicję wobec robotników Radomia i Ursusa.
W roku 1977 ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Gdańskim.
Od 1977 r. do 1979 r. działał w Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela. W 1977 r. był współzałożycielem i redaktorem „Bratniaka”, pisma o charakterze niepodległościowo-narodowym, które ukazywało się do 1981 r.
Należał do założycieli i przywódców powstałego w 1979 r. Ruchu Młodej Polski.
Hall w latach 80.
W sierpniu 1980 r. uczestniczył w strajku w Stoczni Gdańskiej. Działał na rzecz utworzenia Komitetu Obrony Więzionych za Przekonania, który w grudniu 1980 r. powołała Krajowa Komisja Porozumiewawcza NSZZ „Solidarność”.
Po wprowadzeniu stanu wojennego uniknął internowania i rozpoczął działalność w podziemiu.
A. Hall: Rację miał Kelus śpiewając w st. wojennym "Nie był potrzebny żaden sąsiad - rodzimej dosyć jest kanalii"
W maju 1982 r. był współtwórcą Regionalnej Komisji Koordynacyjnej NSZZ „Solidarność” Gdańsk. Jej członkiem pozostawał do lutego 1984 r. W lipcu tego roku po ogłoszeniu amnestii ujawnił się.
Był redaktorem podziemnej „Polityki Polskiej” (1982-1989), a także publicystą „Przeglądu Katolickiego” (1984-1989). Od 1985 r. do 1987 r. nieformalnie doradzał Lechowi Wałęsie.
W 1985 r. przystąpił do Klubu Myśli Politycznej „Dziekania”, a w 1988 r. został jego wiceprzewodniczącym. Funkcję tę pełnił do roku 1989. W latach 1986-1989 r. był członkiem Społecznej Rady Prymasowskiej.
Od grudnia 1988 r. wchodził w skład Komitetu Obywatelskiego przy Przewodniczącym NSZZ „Solidarność” Lechu Wałęsie.
Hall i III RP
Brał aktywny udział w obradach Okrągłego Stołu, zasiadając w zespole ds. reform politycznych. W wyborach 4 czerwca 1989 r. nie kandydował, protestując w ten sposób przeciwko trybowi tworzenia list wyborczych Komitetu Obywatelskiego.
W latach 1989-1990 w rządzie Tadeusza Mazowieckiego był ministrem-członkiem Rady Ministrów do spraw współpracy z organizacjami politycznymi i stowarzyszeniami.
Od 1990 r. do 1991 r. przewodniczył Forum Prawicy Demokratycznej. Następnie pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Unii Demokratycznej (1991-1992).
W 1992 r. stanął na czele Partii Konserwatywnej. Był jej przewodniczącym do 1997 r.
Od 1997 r. członek Stronnictwa Konsertwatywno-Ludowego, powstałego z połączenia Partii Konserwatywnej i Stronnictwa Chrześcijańsko-Ludowego. W latach 2000-2001 szef jej Rady Politycznej.
W Sejmie zasiadał dwukrotnie: jako poseł Unii Demokratycznej (1991-1993) i Akcji Wyborczej Solidarność (1997-2001).
Aleksander Hall opublikował m.in. „Spór o Polskę” (1993), „Polskie patriotyzmy (1997), „Pierwsza taka dekada” (2000) oraz „Charles de Gaulle” (2002). (PAP)
mjs
