Ekonomista i prezes Narodowego Banku Polskiego od 1985 do 1988 r., a następnie w okresie przełomu związanego ze zmianami politycznymi i gospodarczymi - od 1989 do 1991 r.
Urodził się 24 marca 1936 r. we wsi Boksycka w okolicy Ostrowca Świętokrzyskiego. W 1958 r. ukończył Wydział Ekonomii Politycznej Uniwersytetu Warszawskiego.
W 1966 r. uzyskał tytuł doktora, w 1971 r. zrobił habilitację, od 1977 roku był profesorem nadzwyczajnym UW, a w 1989 r. uzyskał tytuł profesora zwyczajnego.
Od 1975 r. członek Komitetu Ekonomicznego PAN, do 1981 r. był członkiem Prezydium PAN.
Baka w PZPR
Do PZPR wstąpił w 1955 r. W latach 1973–1981 pełnił kolejno funkcję zastępcy kierownika: Wydziału Ekonomicznego, Wydziału Planowania i Analiz Gospodarczych oraz Wydziału Handlu i Finansów Komitetu Centralnego PZPR.
W lipcu 1981 r. objął stanowisko pełnomocnika rządu do spraw reformy gospodarczej w randze ministra – członka Rady Ministrów i członka Prezydium Rządu. Pozostawał w rządzie do listopada 1985 r., kiedy premierem został Zbigniew Messner.
Następnie od 1985 roku przez trzy lata był prezesem Narodowego Banku Polskiego.
W czerwcu 1988 r. został członkiem KC, członkiem Biura Politycznego i sekretarzem KC.
Działaność w KC
W lipcu tego samego roku zajął stanowisko przewodniczącego Komisji Polityki Ekonomicznej, Reformy Gospodarczej i Samorządu Pracowniczego KC.
W trakcie obrad Okrągłego Stołu współprzewodniczył z prof. Witoldem Trzeciakowskim zespołowi ds. gospodarki i polityki społecznej.
W czerwcu 1989 r. startując w wyborach z listy krajowej poniósł porażkę.
Następnie ponownie objął funkcję prezesa NBP, którą sprawował do stycznia 1991r.
Obecnie prof. Władysław Baka pracuje na Wydziału Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego.
W 1999 r. opublikował książkę „U źródeł wielkiej transformacji”.
Zmarł 3 marca 2021 r. i został pochowany na warszawskich Powązkach Wojskowych. (PAP)
mjs
